«Μια γειτονιά ο κόσμος όλος». Τα νέα τρέχουν με ταχύτητα φωτός. Το Διαδίκτυο ενώνει και ξεσηκώνει πάραυτα τους ανθρώπους. Το είδαμε στην Αραβική Ανοιξη, πόσο γρήγορα γέμισαν οι πλατείες. Το βλέπουμε στην Ευρώπη, στην Αμερική, στον κόσμον όλο. Τ’ αποτελέσματα ομολογουμένως των ξεσηκωμών δεν στέφονται πάντα με άμεσες επιτυχίες. Ο αραβικός κόσμος εξακολουθεί να ματώνει, να μετράει χιλιάδες νεκρούς σε Συρία, Λιβύη, Υεμένη… Μια ήπειρος ωστόσο, η Αφρική, μοιάζει να βουλιάζει στη θανάσιμη σιωπή. Στο Κέρας της Αφρικής, στη Σομαλία, ο εξαπλούμενος σαν επιδημία λιμός πλήττει εκατομμύρια ανθρώπους. Ο εικοσάχρονος εμφύλιος, η χρόνια ξηρασία έχουν αποδεκατίσει τη χώρα, οι σοδειές έχουν καταστραφεί, τα ζώα έχουν ψοφήσει. Εικόνες εφιαλτικές. Πτώματα ανθρώπων και ζώων στους δρόμους. Παιδιά αποστεωμένα, κορμάκια στα πρόθυρα του θανάτου με τεράστια απορημένα μάτια και κανείς δεν ενίσταται. ΟΗΕ, ανθρωπιστικές οργανώσεις, γιατροί προσπαθούν, αλλά δεν επαρκούν. Η οικονομική και η επισιτιστική βοήθεια καθυστερούν, επιδεινώνουν τις καλπάζουσες ανθρώπινες απώλειες. Ηπειρος Αφρική! Η εσχατιά του κόσμου. Την εκμεταλλεύτηκε όλη η «πολιτισμένη» Δύση. Καταλήστευσε τον υπέργειο και υπόγειο πλούτο της, πούλησε σκλάβους τους ανθρώπους της, υποδαύλισε πολέμους καταστροφικούς, ενίσχυσε, υπέρ της, τυράννους, δικτάτορες, καταδίκασε τον πληθυσμό της στην εξαθλίωση, στη φτώχεια, στην απαιδευσία, στην εγκατάλειψη. Δεν αντέχεται άλλο τόση αδιαφορία, τόση απάνθρωπη, κυνική αντιμετώπιση. Για ανθρώπινες ζωές πρόκειται. Οσο δύσκολη κι αν είναι η παγκόσμια οικονομική κατάσταση, υποτίθεται ότι ο πολιτισμός απάλυνε τα βάρβαρα, κτηνώδη ένστικτα του προγόνου μας ανθρώπου. Ακούει κανείς τις κραυγές απελπισίας και θανάτου;