Παρασκευή βράδυ, καθισμένος στο μπαλκόνι μου στην Πετρούπολη ύστερα από μια κουραστική μέρα, έπεσε το βλέμμα μου στη συναυλία που θα έδινε το ίδιο βράδυ στο Θέατρο Πέτρας το «Τρίφωνο». Οταν είδα ότι ήταν αφιερωμένη σε έναν μεγάλο ποιητή και στιχουργό, τον Νίκο Γκάτσο (για τα 100 χρόνια από τη γέννησή του), στη σκέψη να τους ακούσω ήμουν λίγο… επιφυλακτικός. Και αυτό γιατί τα τραγούδια του Γκάτσου τα έχουν πει μεγάλοι τραγουδιστές (Καζαντζίδης, Μπιθικώτσης, Μοσχολιού, Φαραντούρη κ.ά.). Και όταν στα αυτιά σου έχεις ακόμη τις φωνές τους, αισθάνεσαι λίγο… κουμπωμένος για το τι θα ακούσεις από τους νέους του «Τρίφωνου». Τελικά, αποφάσισα να πάω. Από νωρίς βρισκόμουν στις σιδερένιες κερκίδες (τραγούδησαν στο μικρό θεατράκι) και σε λίγη ώρα σχεδόν γέμισε. Κυρίως από νέους. Τα τραγούδια του Νίκου Γκάτσου, αν και είναι γραμμένα πριν από 30 και 40 χρόνια, δεν έχουν ρυτίδες και εξακολουθούν να αγγίζουν τις νεώτερες γενιές. Οι περισσότεροι με το μπουκαλάκι νερό στα χέρια τους – λόγω των υψηλών θερμοκρασιών – περίμεναν υπομονετικά να περάσουν μια ευχάριστη βραδιά, μακριά από το άγχος και τα καθημερινά προβλήματα. Και πράγματι. Επί δύο ώρες η Ερωφίλη, ο Δημήτρης Υφαντής και ο Γιώργος Περαντάκος (αντικαθιστά τον Νίκο Κουρουπάκη που λείπει στην Αμερική) έγιναν ένα με τον κόσμο. Δεν υπήρξε τραγούδι (από το «Χάρτινο το φεγγαράκι», τον «Κεμάλ» και την «Περσεφόνη» μέχρι το «Μ’ ένα παράπονο», την «Μπαλάντα του Ουρί» και τον «Κυρ Αντώνη») που να μην το τραγουδήσουν όλοι μαζί. Σαν μια μεγάλη χορωδία.

Ομως η κρίση, παρά τις ξένοιαστες στιγμές που προσπαθούμε να ζήσουμε για λίγο, δεν μας αφήνει σε ησυχία. Μας τη θυμίζει κάποιο από τα τραγούδια που μάλιστα είναι… προφητικό και επίκαιρο «Να λες δεν πειράζει θα ‘ρθει άσπρη μέρα και για μας». Και όπως είπε ένας εκ των τραγουδιστών, ο Γιώργος Περαντάκος: «Σ’ αυτές τις δύσκολες στιγμές που ζούμε ας γυρίσουμε λίγο πίσω να αφουγκραστούμε τον λόγο των ποιητών και ο Νίκος Γκάτσος είναι φωτεινό παράδειγμα». Εγώ πάντως έφυγα τα μεσάνυχτα από την Πέτρα με μια γλυκιά γεύση.