Ζεστός από την επιτυχία, με τη μηχανή του ραπ ακόμη να καπνίζει. Μπορεί κάποιοι από τους hardcore φαν να τον έχουν διαγράψει μετά τις μαζικές επιτυχίες και τα Γκράμι – το underground δεν συγχωρεί τέτοια «ατοπήματα» -, αλλά ο Εμινεμ επιμένει, πέρα από τις φίνες ρίμες, με τις καλογυαλισμένες γωνίες και τα στρογγυλά νοήματα. Αλλά δεν είναι από αυτούς, που βολεύονται.

Ακούγοντας το ολοκαίνουργιο πρότζεκτ «Bad Meets Evil», καταλαβαίνω τον δεύτερο βασικό σκοπό του. Να θυμίζει – επειδή άνθρωποι είμαστε και ξεχνάμε – πως οι ρίζες του είναι στις σκοτεινές συνοικίες του Ντιτρόιτ, όπου κατοικούν άγρια πλάσματα και φαντάσματα που έχουν αφήσει δουλειές στη μέση. Και για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις, ο «Κακός» και ο «Διαβολικός» δεν είναι οι δυο όψεις του Εμινεμ, αλλά το σχήμα-συνεργασία του με τον Royce da 5’9”, και «Hell: The Sequel», πρώτο τους έργο.

Από το «Recovery» (της επίσημης επιστροφής του στην πρώτη γραμμή) περνάει τώρα στα ενδότερα, όπου κρύβει απαντήσεις και ακόμη πιο κοφτερές ρίμες. Στο πιο φωτεινό από τα κομμάτια, το «Lighters» (ο Bruno Mars τραγουδάει εδώ), χρησιμοποιεί τη γλώσσα που μιλάει τώρα το ραπ, την «ηλεκτρονική» με ποπ τεχνικολόρ φαντασία και Star Wars εφέ, χωρίς το κομμάτι να χάνει το βάρος του, έστω και αν ακούγεται σαν να ανήκει σε άλλο άλμπουμ. «There’s No Other Way», λέει ο Μαρς, α λα Μάικλ Τζάκσον και χαμηλώνει σαν να διαισθάνεται πως ρισκάρει αν μείνει κι άλλο εκεί.

Μετά, αρχίζει η κόλαση. Καμπάνες χτυπάνε, κάτι καίγεται – και ο άνθρωπός μας μαίνεται σαν καταιγίδα. «Welcome to Hell». Κανείς δεν φαίνεται ικανός να τον σταματήσει. Ο Royce είναι με το μέρος του και ο Tσακ Νόρις, αρκετά έξυπνος για να μην το προσπαθήσει καν. Ετσι όπως πέφτουν οι στίχοι σαν χαλάζι σε speed έκδοση, δεν μπορείς παρά ενστικτωδώς να κάνεις πίσω. Για να συνεχίσει με πειραγμένο funk, σαν απότομο φρενάρισμα, στροφή προς στα 70s και επιστροφή στο μέλλον όπου MCs (σαν και του λόγου του) έχουν ξεπεράσει με άνεση την ταχύτητα του φωτός. Στον δρόμο παρασύρει πολλούς, από την Gaga ώς τον Justin, που τους παίρνει το ποτάμι στο τρεχαλητό της ρίμας. Στο εκρηκτικό «Loud Noises» έχουν ρόλο βασικό οι Slaughterhouse (της δικής του Shaddy Records), ενώ εσύ έχεις την αίσθηση πως τόσο ο bad όσο και ο evil συνάντησαν τον Eminem και ακόμα τρέχουν.