Η αυτοεικόνα µιας µητέρας διαµορφώνει την αυτοεικόνα τής κόρης της;

Η σωµατική και ψυχολογική εικόνα της µητέρας καθορίζει σε µεγάλο βαθµό την αποδοχή του «εγώ» της κόρης της. Η µητέρα ως ποµπός και ως διαχρονική εσωτερική αναπαράσταση της άνευ όρων αγάπης και ασφάλειας λειτουργεί παράλληλα και ως πρότυπο θηλυκότητας, ωριµότητας και οµορφιάς.

Η ταύτιση µε τη µητέρα αποτελεί αναπόσπαστο µέρος της φυσιολογικής ανάπτυξης της ταυτότητας των κοριτσιών στην προσχολική ηλικία. Ωστόσο, πολλοί κίνδυνοι καραδοκούν από ανασφαλείς µητέρες, που απεχθάνονται ή ερωτεύονται τη θηλυκότητά τους, που ελέγχουν κάθε µπουκιά τους, που ζυγίζονται ψυχαναγκαστικά.

Αυτές θα µεταφέρουν τυφλά στην κόρη τους τα δικά τους άγχη. Είναι οι µητέρες που ελέγχουν την εµφάνιση των κοριτσιών τους, που ονειρεύονται µία ιδεώδη οµορφιά της κόρης τους ως αντιστάθµιση της δικής τους αυτοαπόρριψης ή που φτιάχνουν ναρκισσιστικούς κλώνους του εαυτού τους – κορίτσια, δηλαδή, που θα κάνουν δίαιτα από τα 7 τουςκαι µπότοξ από τα 18 τους!

Η υπέρβαση της σχέσης αυτής είναι στο χέρι του παιδιού. Το παρελθόν µπορεί να µας επισκιάζει όσο εµείς το επιτρέπουµε.

Η σχέση της γυναίκας µε την οµορφιά, όμως,αποτελεί εσωτερική ή εξωτερική ανάγκη;

Ησχέση της γυναίκας µε την οµορφιά αποτελεί µία οικουµενική δυάδα, πάνω στην οποία χτίζεται ένα κυρίαρχο κοµµάτι της ταυτότητάς της. Τα δυτικά πρότυπα ελκυστικότητας θέλουν τη γυναίκα µε αψεγάδιαστη οµορφιά και το ιδανικό γυναικείο σώµα αδύνατο, µε αποτέλεσµα τη δυσβάσταχτη αποστροφή πολλών γυναικών για τον εαυτό τους.

Η γυναίκα όµως που παγιδεύεται στο ατέρµονο κυνήγι της οµορφιάς εις βάρος άλλων ουσιαστικότερων πτυχών ικανοποίησης από τη ζωή, συνήθως κουβαλά σηµαντικές συναισθηµατικές ελλείψεις και προσωπικές αναπηρίες. Το πέρασµα του χρόνου προκαλεί ρυτίδες, αλλά και περισσότερες υπαρξιακές ανασφάλειες, όπωςείναι ο φόβος του θανάτου. Οτιδήποτε κάνει µία γυναίκα να νιώθει νεώτερη, της δηµιουργεί και µία ασυνείδητη αίσθηση αθανασίας.

Η Μυρσίνη Κωστοπούλου είναι ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια (Ph.D.), myrsi@hol.gr