Ιστορικός και πανεπιστημιακός δάσκαλος, ο Βασίλης Κρεμμυδάς δούλεψε πάνω στην επιστήμη του και έφερε κοντά στο νεανικό κοινό έναν τομέα της δουλειάς του
Οι πρωταγωνιστές του βιβλίου είναι δύο, ο εγγονός και ο παππούς που οργανώνει για τους δυο τους ταξίδια: ένα φανταστικό στον ιστορικό χρόνο, με πλοία από τα παλιά και ένα πραγματικό το οποίο συμπληρώνει και επικαιροποιεί την ιστορική γνώση που έδωσε στο παιδί. Στην αφήγηση λοιπόν οι ήρωες, με τα μικρά καθημερινά τους, δίνουν το πλαίσιο για να ξεδιπλωθεί η ιστορία με γιώτα κεφαλαίο. Εκπαιδευτικό και λογοτεχνικό είναι το βιβλίο.

Φανταζόμαστε τον Βασίλη Κρεμμυδά, και κάθε εκπαιδευτικό, στη σχολική αίθουσα. Μέλημά τους είναι να γοητέψουν το ακροατήριο: να μην κάνουν ένα στατικό μάθημα παράθεσης γνώσεων. Πώς; Με συζήτηση από την οποία θα ξεφυτρώσουν ποικίλα ερωτήματα που θα οδηγήσουν σε άλλες κι άλλες συνιστώσες του κυρίου θέματος. Οσοι διδάσκουν, έχουν νιώσει τη δυναμική ενός ανοιχτού μαθήματος και ξέρουν πώς να τακτοποιούν στο μυαλό των παιδιών τη γνώση που εγκιβωτίζει άναρχα πολλές πληροφορίες. Αρχικά, η συζήτηση μεταξύ των δύο ηρώων μάς ξεστρατίζει και μας οδηγεί μακριά, σε άλλα πεδία. Πρόκειται κυριολεκτικά για μια πολιορκία όπου τα γνωστικά πυρά εκτοξεύονται προς όλες τις κατευθύνσεις και ζητούν άμεση απάντηση. Για παράδειγμα, ενώ αρχίζει να μιλάει για τα λιμάνια καταλήγει στους κουρσάρους και στους πειρατές, θέλει να παρουσιάσει την κατασκευή των καραβιών και φτάνει να συζητάει για κέρδη και ζημίες ή όταν μιλάει για τις κατάλληλες εποχές για ταξίδι, προκύπτουν από τη συζήτηση οι λαϊκές δοξασίες για την πρόγνωση του καιρού. Ενδέχεται λοιπόν η προσέγγιση να μοιάζει χαώδης για τους εκτός επαγγέλματος, πόσω μάλλον όταν κάποιοι θεωρούν ότι οι μεγάλοι πρέπει να παρέχουν ταχύτατα πληροφορίες από πολλούς γνωστικούς τομείς. Κι εδώ σπάει ο μύθος που θέλει κάθε ενήλικο και εκπαιδευτικό παντογνώστες! Το θέτει πολύ όμορφα ο συγγραφέας, κάνοντας τη ρητορική ερώτηση: πώς τα ξέρει ο παππούς όλα αυτά; Τα διάβασε σε παλιά τετράδια, λέει, κι εννοεί τις περίφημες πηγές (της Ιστορίας), τα κατάστιχα των γραμματικών και των καπεταναίων συγκεκριμένα…

Από το ένα στο άλλο ο αφηγητής ανοίγει ολοένα και καινούργια συναρπαστικά μονοπάτια, παρουσιάζοντας συνειρμικά και διαθεματικά το εύρος του γνωστικού πεδίου.