Οφείλουμε να ομολογήσουμε πως η εγχώρια φαντασία δεν κινδυνεύει από σύνδρομο συνωμοσιολογικής στέρησης. Η αντίληψη πως η Ελλάδα είναι το κέντρο του κόσμου και πως όλος ο υπόλοιπος κόσμος συνωμοτεί εναντίον της μπορεί να περνάει περιόδους ύφεσης, όμως ποτέ δεν εκλείπει οριστικά. Στο κάτω κάτω μας βοηθάει ψυχολογικά να αισθανόμαστε πρωταγωνιστές σ΄ έναν κόσμο που μας αντιμετωπίζει ως κομπάρσους.

Ας θυμηθούμε ενδεικτικά την «κουμμουνιστική συνωμοσία» όταν το Κ.Κ. είχε ηττηθεί κατά κράτος. Ας θυμηθούμε την άλλη όψη του ιδίου νομίσματος, την πεποίθηση ότι από το 1967 και μετά ό,τι μας συνέβαινε εξυφαινόταν στα παρασκήνια της CΙΑ, των σιωνιστικών κέντρων και των δαιμόνων τους. Και μην ξεχνάτε παρακαλώ τον Σόρος, τους Σλαβομακεδόνες και λοιπούς εμφανείς και αφανείς εχθρούς του «ανάδελφου» γένους.

Εκτός πολιτικής στο ανθολόγιο της παράνοιας αξίζει να καταχωρισθεί ο περίφημος εκείνος ξεσηκωμός για το 666, καθώς και ένα σωρό στιγμιότυπα, λιγότερο ή περισσότερο γραφικά, από την πολιτεία της επίσημης Εκκλησίας που την κατατρύχουν συνωμοσίες αιρετικών, χιλιαστών και πάσης φύσεως συνωμοτών.

Τελευταία Νέα