Αναζήτηση
Τρεις κερδισμένους και έναν μεγάλο χαμένο στο πολιτικό χρηματιστήριο ανέδειξε ο μεταμεσονύχτιος ανασχηματισμός της κυβέρνησης Παπανδρέου: οι Γιάννης Ραγκούσης, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης και Ανδρέας Λοβέρδος είδαν τις μετοχές τους να ανεβαίνουν θεαματικά ενώ ο Χάρης Παμπούκης, έπειτα από 11 μήνες πρωτοκαθεδρίας δίπλα στον Πρωθυπουργό, περιορίστηκε στον τομέα των μεγάλων επενδύσεων. Για τον καθέναν από τους κερδισμένους οι λόγοι είναι διαφορετικοί: ο κ. Ραγκούσης είναι από τα πρόσωπα που συνέβαλαν στην εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ, ως στέλεχος του «στενού επιτελείου» του κ. Παπανδρέου τα χρόνια της αξιωματικής αντιπολίτευσης- και παραμένει ένας από τους πλέον έμπιστους του Πρωθυπουργού. Ο κ. Μιχ. Χρυσοχοΐδης πιστώθηκε τις επιτυχίες της ΕΛ.ΑΣ. στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας, ενώ είναι γνωστές και οι επιδόσεις του στον έλεγχο της αγοράς, ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του ΄90. Για τον κ. Λοβέρδο, στο περιβάλλον του Πρωθυπουργού αναγνωρίζουν ότι κατάφερε να «περάσει» με σχετικά μικρή αναταραχή τα «σκληρά» νομοσχέδια για το Ασφαλιστικό και τα Εργασιακά.
Η αγωνία του υπουργού λίγο πριν από το… πέναλτι
Της ΒΟΥΛΑΣ ΚΕΧΑΓΙΑ
Προφανώς και ο υπουργός Εσωτερικών έχει επίγνωση των δυσκολιών που έρχονται. «Στη Χαριλάου Τρικούπη κάποια περίοδο είχαμε πιάσει πάτο, ξύναμε τα πατώματα», λέει συχνά στους συνομιλητές του περιγράφοντας τα εμπόδια που συνάντησε στα χρόνια της πολιτικής ξηρασίας, όταν το ΠΑΣΟΚ κοιτούσε με τα κιάλια τη Νέα Δημοκρατία. Ομως στην παρούσα φάση γνωρίζει ότι καλείται να ανταποκριθεί σε δύο στοιχήματα: αφενός να επιβεβαιώσει τον Πρωθυπουργό που ποντάρισε πάνω του και του ανέθεσε κορυφαίο κυβερνητικό ρόλο και αφετέρου να ικανοποιήσει το εγώ του αποδεικνύοντας κυρίως στους επικριτές του ότι δεν βρέθηκε τυχαία στην κορυφή. Δύσκολοι στόχοι. Διότι, όπως λένε και άσπονδοι φίλοι του, η εκτόξευση του Ραγκούση από τη δημαρχία της Πάρου στο αναλόγιο του εκπροσώπου Τύπου της Χαριλάου Τρικούπη και από κει στο γραφείο του γραμματέα στον 5ο όροφο των κομματικών γραφείων δεν προεξοφλεί και την ικανότητά του να διαχειριστεί με επιτυχία τον συντονισμό μιας κυβέρνησης εν μέσω κρίσης. Ο Γιάννης Ραγκούσης το περασμένο καλοκαίρι είχε πει στον Πρωθυπουργό: «Πρόεδρε, βάλε με όπου θέλεις. Στείλε με στα πιράνχας του Υγείας, ακόμη και στη θέση του γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, αρκεί να μου δώσεις τα απαραίτητα εργαλεία». Ο Παπανδρέου όπως φάνηκε όμως δεν τον άκουσε.
Εμπιστεύεται τον Ραγκούση μολονότι οι δυο τους δεν είναι καν φίλοι. Ο Γιάννης Ραγκούσης είναι τύπος μοναχικός, κλειστός χαρακτήρας, δεν ανοίγεται, ενώ με τους συνεργάτες του είναι πολύ απαιτητικός, ενίοτε και ιδιαίτερα αυστηρός. Απευθύνεται πάντα στον Πρωθυπουργό στον πληθυντικό και αποφεύγει τα πολλά ανοίγματα. Οι δυο τους συναντώνται σπανίως εκτός δουλειάς, ενώ η πρώτη φορά που συνέφαγαν οικογενειακώς ήταν τον Δεκαπενταύγουστο στην οικία Ραγκούση στον Κώστο της Πάρου μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο.
Η γνωριμία τους άρχισε διαδικτυακά το 2006 με ανταλλαγή δεκάδων email, τότε που ο Ραγκούσης ως δήμαρχος Πάρου γοήτευσε τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ με τις προτάσεις του για το περιβάλλον, αλλά και τις παλαιομοδίτικες προσφωνήσεις του- «αγαπητέ πρόεδρε»- παρά το νεαρό της ηλικίας του.
Στο διάστημα των τεσσάρων ετών που μεσολάβησαν φάνηκε ότι ο Γιάννης Ραγκούσης έπεισε τον Γιώργο Παπανδρέου για τις δυνατότητές του και κυρίως για την πίστη του στο πρόσωπο του Πρωθυπουργού. Ως υπουργός Εσωτερικών του έδωσε το πλεονέκτημα να λέει ότι τουλάχιστον η κυβέρνηση πέτυχε ως προς τις θεσμικές αλλαγές. Εκχωρώντας του αρμοδιότητες να συντονίσει τον πολιτικό, στρατηγικό και επικοινωνιακό σχεδιασμό ο Γ. Παπανδρέου τού εμπιστεύτηκε ουσιαστικά την καρδιά της λειτουργίας της κυβέρνησης. Κάτι που μάλλον φοβίζει τον υπουργό Εσωτερικών. Διότι πέρα από τα συντροφικά μαχαιρώματα που δέχεται μετά την αναβάθμισή του, γνωρίζει πολύ καλά ότι τα πραγματικά προβλήματα βρίσκονται στην πρόκληση που έχει να αντιμετωπίσει. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επιχειρεί ένα νέο ξεκίνημα. Κι αν αυτό δεν πάει καλά, τότε θα έχει τη σφραγίδα και του Ραγκούση…
Γνωρίζει ότι καλείται να ανταποκριθεί σε δύο στοιχήματα: να επιβεβαιώσει τον Πρωθυπουργό που ποντάρισε πάνω του και να αποδείξει στους επικριτές του ότι δεν βρέθηκε τυχαία στην κορυφή
Το «σκληρό καρύδι» των εργασιακών στο χάος των νοσοκομείων
Του ΗΛΙΑ ΚΑΝΕΛΛΗ
Η αλήθεια είναι ότι, στο υπουργείο Εργασίας, αποδείχθηκε μάγος των ελιγμών. Οποιοσδήποτε άλλος στη θέση του θα είχε χάσει το πλεονέκτημα του πρώτου βουλευτή στη Β΄ Αθήνας, το οποίο αποκόμισε από τις τελευταίες εκλογές. Ο Ανδρέας Λοβέρδος, όμως, αποδείχθηκε εξαιρετικής αντοχής. Και τη δουλειά έκανε, και κατάφερε να επιβιώσει πολιτικά. Είναι άραγε αποτέλεσμα της ειδικής εκπαίδευσης που έχει λάβει στον στίβο της πολιτικής από τα νεανικά του χρόνια;
Ο Ανδρέας Λοβέρδος έχει γεννηθεί το 1956, στην Πάτρα, κατάγεται από το Ληξούρι και λίγο πριν πέσει η δικτατορία οργανώθηκε στην Αντι-ΕΦΕΕ- φοιτητική οργάνωση της ΚΝΕ. Οι συμφοιτητές του τον θυμούνται στη Νομική Θεσσαλονίκης να ηγείται, αρχηγός των ατάκτων, της στρατιάς των κνιτών στα αμφιθέατρα. Είχε μακριά γενειάδα, στρατιωτικό αμπέχονο- και μόνο τα φυσεκλίκια τού έλειπαν για να διαφέρει από ξεχασμένο μαχητή του Δημοκρατικού Στρατού στο βουνό. Στην πορεία, βεβαίως, άλλαξε και πολιτικό προσανατολισμό και ενδυματολογικό στυλ. Βοήθησαν και οι Βρυξέλλες, όπου έκανε μεταπτυχιακά στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο, για να εκπαιδευθεί, κατόπιν, σε Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων για την Κοινωνική Ασφάλιση. Το διδακτορικό του (για την τρομοκρατία), η πανεπιστημιακή εμπλοκή του με το δίκαιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η πολυδαίδαλη δραστηριότητά του σε διάφορους τομείς (από την υγεία μέχρι τον αθλητισμό), η τηλεοπτική του άνεση αλλά και η εμπλοκή του με το ΠΑΣΟΚ, τον όπλισαν με εμπειρία. Χάρη στην εμπειρία αυτή επιβίωσε κομματικά και μετά την υποστήριξή του στον Βαγγέλη Βενιζέλο, στη διάρκεια της μεγάλης εσωκομματικής κρίσης στο ΠΑΣΟΚ, που τελείωσε με την επαναβεβαίωση της ηγεσίας του Γιώργου Παπανδρέου. Εκτοτε, συνεχίζει να κυκλοφορεί στην πρώτη γραμμή των κρίσιμων μετώπων της δημόσιας ζωής ενώ γύρω του πέφτουν οι σφαίρες σαν το χαλάζι.
Στο υπουργείο Εργασίας αποδείχθηκε μάγος των ελιγμών. Οποιοσδήποτε άλλος θα είχε χάσει το πλεονέκτημα του πρώτου βουλευτή στη Β΄ Αθήνας. Αποδείχθηκε όμως εξαιρετικής αντοχής. Και τη δουλειά έκανε, και κατάφερε να επιβιώσει πολιτικά
Πολιτικός για όλες τις εποχές, καλές ή κακές: από τη «17Ν» ώς το Μνημόνιο
Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
Ο νέος υπουργός Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνισμού ανήκει στη λεγόμενη «γενιά του ΄80». Ξεκίνησε από την αυτοδιοίκηση, τη Νομαρχία Καρδίτσας, και βρέθηκε στη Βουλή το 1989. Με τον Ανδρέα αρχηγό του ΠΑΣΟΚ η παρένθεση της αντιπολίτευσης κράτησε λίγο- 1990-1993- κάνοντας τον Χρυσοχοΐδη- όπως και τους συνομιλήκους του στο ΠΑΣΟΚ- να θεωρεί την πολιτική συνώνυμη με την άσκηση εξουσίας.
Η πολιτική είναι πάντως και τύχη. Ο Χρυσοχοΐδης βρέθηκε υφυπουργός Εμπορίου με υπουργό Βιομηχανίας τον Κώστα Σημίτη το 1994-95. Αν και είχε πάντα σχετική αυτονομία απέναντι στους εκσυγχρονιστές, ο Χρυσοχοΐδης είχε πάντα μια προσωπική χημεία με τον μετέπειτα Πρωθυπουργό. Η ικανότητά του στο επιχειρησιακό κομμάτι της πολιτικής φάνηκε στην Κάνιγγος όπου έμεινε ώς το 1999, μαθαίνοντας από μέσα την αγορά και βοηθώντας στη συγκράτηση του πληθωρισμού. Τη χρονιά εκείνη ο Σημίτης τον καλεί και τον στέλνει στην Κατεχάκη, την επαύριον της υπόθεσης Οτζαλάν. «Πρόεδρε, με ρίχνεις στον λάκκο με τα φίδια», λέει ο Χρυσοχοΐδης.
Τα χρόνια της Μεταπολίτευσης, η Κατεχάκη δεν είναι βατήρας για πολιτικές καριέρες. Ο πήχυς ανεβαίνει πολύ ψηλά το 2000, με τη δολοφονία του Στίβεν Σόντερς. Είναι η εποχή που ο διεθνής Τύπος προλέγει πως αν δεν λυθούν τα προβλήματα ασφάλειας, δεν θα γίνουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Η συνέχεια είναι γνωστή. Το 2002 εξαρθρώνονται 17Ν και ΕΛΑ και ο Χρυσοχοΐδης εκτοξεύεται στην πρώτη γραμμή τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς. Το 2003 συμμετέχει στο πιο αμφιλεγόμενο εγχείρημα της ηγεσίας Σημίτη: την εκθρόνιση Κώστα Λαλιώτη από το ΠΑΣΟΚ, όπου ο Χρυσοχοΐδης εκλέγεται γραμματέας.
Η εμπειρία στο ΠΑΣΟΚ δεν είναι θετική. Παρ΄ ότι ο Χρυσοχοΐδης μετέχει στη βελούδινη διαδοχή του Σημίτη από τον Παπανδρέου, η ήττα του Μαρτίου του 2004 δηλητηριάζει τα πάντα. Ανενεργός γραμματέας για ενάμιση χρόνο, ο Χρυσοχοΐδης παραδίδει τελικά στη Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου. Τον Δεκέμβριο του 2005 βρίσκει πάτο, αποτυγχάνοντας να εκλεγεί στο Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ. Τα πέτρινα χρόνια κρατούν ώς τον Σεπτέμβριο του 2007 οπότε μετακομίζει από την Ημαθία στη Β΄ Αθηνών. Ο Χρυσοχοΐδης κινείται άνετα στο πυρίκαυστο περιβάλλον της αντιπαράθεσης Παπανδρέου- Βενιζέλου. Δεν παίρνει ανοιχτά θέση, αλλά αποκαθιστά μια σχέση εμπιστοσύνης με τον Γιώργο. Τον επόμενο ενάμιση χρόνο ασχολείται με θέματα ανάπτυξης.
Ηθελε οικονομικό χαρτοφυλάκιο από τον Οκτώβριο του 2009. Ωστόσο, το γενικευμένο κλίμα ανασφάλειας- και η εύστοχη αντιπολίτευση που είχε κάνει στη Ν.Δ. λέγοντας πως «η Αθήνα έχει γίνει Καμπούλ»- τον φέρνουν πάλι στην Κατεχάκη. Εκεί θα κρατήσει τη χώρα στις δύσκολες συνθήκες του Μνημονίου και θα έχει έναν δεύτερο γύρο αντιπαράθεσης με την εγχώρια τρομοκρατία που θα φτάσει στα άκρα. Τον Ιούνιο του 2010, ο υπασπιστής του Γιώργος Βασιλάκης ανοίγει ένα δέμα με παραλήπτη τον Χρυσοχοΐδη και σκοτώνεται ακαριαία.
Ενεργητικός και θυμώδης πολιτικός, ο Χρυσοχοΐδης περνά ένα έντονο καλοκαίρι. Το Μαξίμου ικανοποιεί τελικά την επιθυμία του να ασχοληθεί με την οικονομία, εξ ου και παίρνει τη θέση της Λούκας Κατσέλη. Το χαρτοφυλάκιο δεν έχει ούτε ναυτιλία ούτε ενέργεια που θα ήταν σημαντικά εργαλεία στη μάχη να επανέλθει η χώρα στον δρόμο της ανάπτυξης. Σε αυτόν θα αναφέρονται όμως οι δεκατρείς περιφερειάρχες μετά την εκλογή τους τον Νοέμβριο. Δηλαδή τού φορτώνουν και τον «Καλλικράτη»! Συμπέρασμα: μπαίνοντας στην τρίτη δεκαετία της καριέρας του, ο Χρυσοχοΐδης είναι ένας πολιτικός για όλες τις εποχές, καλές ή κακές- από την ΟΝΕ ώς το Μνημόνιο.
Βρέθηκε υφυπουργός Εμπορίου με υπουργό Βιομηχανίας τον Κώστα Σημίτη το 1994-95. Η ικανότητά του στο επιχειρησιακό κομμάτι της πολιτικής φάνηκε στην Κάνιγγος όπου έμεινε ώς το 1999. Τότε ο Σημίτης τον στέλνει στην Κατεχάκη, την επαύριον της υπόθεσης Οτζαλάν. «Πρόεδρε, με ρίχνεις στον λάκκο με τα φίδια», είπε
Απο σύμβουλος του Γιώργου, σύμβουλος μεγάλων επενδύσεων
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΡ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ
Ο Χάρης Παμπούκης είναι πλέον υπουργός για τις μεγάλες επενδύσεις- και μόνον. Δεν είναι τίποτε άλλο από όσα ήταν μέχρι τώρα: ο άνθρωπος που βρισκόταν από την πρώτη στιγμή μπροστά στη διαχείριση κρίσεων, ο άνθρωπος που ο Γ. Παπανδρέου εμπιστευόταν για τις σχέσεις με τους οικονομικούς παράγοντες του τόπου- τους ανθρώπους που έπρεπε να δει ο ίδιος, αλλά για λόγους ευνόητους δεν έπρεπε ή δεν μπορούσε. Φαίνεται να έχει αποδεχθεί πλήρως την κατάσταση. Με δεδομένη τη στενή, στενότατη προσωπική σχέση με τον Πρωθυπουργό, λειτουργεί με τον νόμο της σιωπής.
Δεν κρίνει, δεν επικρίνει, δεν παραπονιέται για τίποτε. «Προσπαθώ να προσαρμοστώ στον νέο μου ρόλο», έλεγε προχθές σε μια παρέα δημοσιογράφων στη Θεσσαλονίκη και χρησιμοποίησε ποδοσφαιρικούς όρους για να το αναλύσει: «Μέχρι τώρα ήμουν σε θέση λίμπερο (σ.σ: αρχηγός της άμυνας) στην κυβέρνηση, τώρα είμαι σε ρόλο σέντερ φορ». Εν ολίγοις, πριν «έκανε παιχνίδι», ενώ τώρα καλείται να βάλει γκολ- μέσω του χαρτοφυλακίου για τις μεγάλες επενδύσεις. Σπεύδει όμως να διευκρινίσει ότι δεν εμπλέκεται από πλευράς αρμοδιοτήτων με κανένα άλλο υπουργείο, και πολύ περισσότερο το Οικονομικών ή το Περιφερειακής Ανάπτυξης. «Λειτουργώ έξω από αυτά», επισημαίνει.
Οι αντίπαλοί του στην κυβέρνηση σημειώνουν ότι ψαλιδίστηκαν τα φτερά του, ότι διεκδίκησε τον γενικό συντονισμό της κυβέρνησης από τον υπουργό Εσωτερικών Γιάννη Ραγκούση και ηττήθηκε, και πως τώρα απλώς θα ταξιδεύει.
Εκείνος δεν απαντάει. Περιορίζεται να δηλώσει ότι ως υπουργός Επικρατείας θα ασχολείται και με τα θέματα οικονομίας, και μάλιστα φέρνει ως παράδειγμα ότι χθες, μετά το τέλος του Υπουργικού Συμβουλίου επρόκειτο να μετάσχει στη συνεδρίαση μιας επιτροπής υπό τον Γιώργο Παπανδρέου και με τη συμμετοχή των Γ. Παπακωνσταντίνου, Μ. Χρυσοχοΐδη, Δ. Ρέππα για την περιφερειακή ανάπτυξη. Αποφεύγει να μιλάει για το αν έχασε και από ποιον- υποστηρίζει μόνο ότι αυτή ήταν μια φιλολογία που αναπτύχθηκε στη διάρκεια του καλοκαιριού, εν αγνοία του, και χωρίς ο ίδιος να έχει την παραμικρή συμμετοχή.
Το καλοκαίρι αυτό πάντως δεν ήταν το καλύτερό του: εισέπραξε την αποδοκιμασία της κυβέρνησης όταν παρενέβη στην κόντρα με τους συνδικαλιστές για την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και είδε τη στενή συνεργάτιδά του Γλυκερία Σιούτη, νομική σύμβουλο του Πρωθυπουργού, να αποπέμπεται «δι΄ ασήμαντον αφορμήν» από το Μέγαρο Μαξίμου, και αφού είχε προηγηθεί σειρά κατηγοριών ότι η νομική σύμβουλος, την οποία εκείνος είχε προτείνει στον Πρωθυπουργό, ήταν συνήγορος του Χριστοφοράκου στη Ζίμενς ή ότι είχε ανάμειξη ως νομικός στην υπόθεση του σκανδάλου της μονής Τοπλού. «Εκανε φάουλ, και πληρώνει», υποστηρίζουν όσοι έχουν λόγους να τον αντιπαθούν.
«Τίποτε από αυτά δεν ισχύει» ανέφερε στα «ΝΕΑ» άνθρωπος του περιβάλλοντός του. « Ο Χ. Παμπούκης απολαμβάνει της εμπιστοσύνης του Πρωθυπουργού, αλλιώς θα τον είχε αντικαταστήσει στον πρόσφατο ανασχηματισμό». Οπως και να έχει το πράγμα, ο Χ. Παμπούκης βιώνει πλέον μια νέα πραγματικότητα, στην οποία προφανώς θα έχει λιγότερη δουλειά αλλά και λιγότερη συμμετοχή στα κυβερνητικά δρώμενα. Πόσο θα κρατήσει αυτό; Οι φίλοι του στην κυβέρνηση λένε οτι «ο Χάρης είναι τόσο απαραίτητος στον Γιώργο, που σύντομα θα ανακληθεί από την εφεδρεία»…
«Προσπαθώ να προσαρμοστώ στον νέο μου ρόλο», έλεγε σε παρέα δημοσιογράφων και εξήγησε: «Μέχρι τώρα ήμουν λίμπερο στην κυβέρνηση, τώρα είμαι σε ρόλο σέντερ φορ»
