Γεύση από Τσινάρι
ΑΝΕΒΑΙΝΟΝΤΑΣ το πλακόστρωτο της οδού Κλειούς μπορεί να βλαστημάς για την απότομη ανηφόρα και τη ζέστη που κάνει τα ρούχα σου να κολλάνε, αλλά η μυστηριακή γοητεία της Ανω Πόλης αρχίζει να επιδρά πάνω σου. Η ζωγραφισμένη στο χέρι ταμπελίτσα της οδού Ξενοφάνους στα αριστερά σου, οι μικρές αυλές των σπιτιών, τα δέντρα και οι φροντισμένοι μπαχτσέδες συνυπάρχουν με τα stencil και τα συνθήματα του Γηραιού στους τοίχους. Στη διασταύρωση με την Παπαδοπούλου στέκει μια βυζαντινή κρήνη που κάποτε τροφοδοτούσε τη γειτονιά με νερό, σήμα κατατεθέν της περιοχής Τσινάρι. Μπροστά από το ομώνυμο καφενείο- ουζερί που λειτουργεί από το 1885 περνούσαν κάποτε οι ελεύθερες κοπέλες της περιοχής στη λεγόμενη «βόλτα» για να γνωρίσουν τους μελλοντικούς γαμπρούς. Ψηλοτάβανο, βαμμένο γαλάζιο, γεμάτο με φωτογραφίες του παλιού καιρού στους τοίχους. Οι μερακλήδες το προτιμούν για το μπουγιουρντί, τους σπιτικούς τζιγεροσαρμάδες και τα ντολμαδάκια του. Στο « Πρυτανείο» με τα μαγειρευτά του δεν πέφτει καρφίτσα τον χειμώνα, ενώ λίγο πιο δίπλα στα «Παλιά Λημέρια» γίνεται «κατάσταση»