Αναζήτηση
Δεν με πιστεύατε, ε; Καλά να πάθετε. Σας το ΄λεγα.
Κάθε αξιοπρεπές και μεγάλο διεθνές κινηματογραφικό φεστιβάλ φροντίζει για sex, politcs and drugs. Στις οθόνες εννοείται. Ενίοτε και στα πέριξ (ξενοδοχεία, μπαρ, πολυτελή restaurants και πάει λέγοντας). Εν αρχή λοιπόν η θηλυκή ομοφυλοφιλία!
Καμία πρωτοτυπία. Εκτός από ένα περιστατικό που θύμισε Βερολίνο από τα παλιά. Από εδώ η Ζιλ, δηλαδή η Τζούλιαν Μουρ. Μόλις πενήντα. Από εκεί η Νικ. Τουτέστιν η Ανέτ Μπένινγκ μόλις 52 (για να φρεσκάρω τη μνήμη σας, πρόκειται για μία από τις τελευταίες 12.500 ερωμένες, αν και πρόκειται για σύζυγο, του αειθαλούς Ουόρεν Μπίτι, του μεγιστοτεράστιου κόκορα στο ορνιθοτροφείο του Χόλιγουντ). Ενδιαμέσως η Λάιζα Τσολοντένκο, η σκηνοθέτις τής γκέι κομεντί «Τhe Κids are all right». Ο τίτλος- αν δεν με απατά η μνήμη μου- από ομότιτλο άσμα των θρυλικών «Who». Μουσική αναφορά στα άγρια νιάτα των δύο μεγαλοκοπέλων!
Τα δύο κοράσια, όπως ο σύζυγος με τη σύζυγό του.
Τώρα ποια είναι ποιος και ποια είναι ποια, ουδεμία σημασία. Διαχειρίζονται λοιπόν τη ρουτίνα από την πολύχρονη συνύπαρξή τους, ώσπου προκύπτει πρόβλημα με τη δανεική κορούλα τους. Πάνω στο άνθος της εφηβείας της η κοπέλα. Η οποία επιθυμεί να μάθει τον «βιολογικό» πατέρα της. Αυτό και το χάπενινγκ της ιστορίας. Με επιμύθιο το γνωστό από δεκάδες political correct ταινίες. Όλοι μαζί ανεξαρτήτως φύλου και κρεβατιού. Συμφιλιωθείτε με τη διαφορετικότητα του διπλανού σας. Όλα τα ΄χε η Μαριωρή, ο φερετζές της έλειπε!
Α, ξέχασα. Η ταινία προβλήθηκε κεκλεισμένων των δημοσιογραφικών θυρών. Αποκλειστικά για εμπόρους και διανομείς. Πρώτα το χρήμα. Ύστερα η κριτική!
Η πρώτη μέρα στο Φεστιβάλ Βερολίνου κύλησε σαν προζέσταμα και γραφειοκρατική διαδικασία. Από σήμερα αρχίζει η πασαρέλα. Καταφθάνουν Μάρτιν Σκορσέζε με Λεονάρντο Ντι Κάπριο για την πρεμιέρα του «Shutter island» (Καταραμένο Νησί, από 25 Φεβρουαρίου θα προβάλλεται εν Αθήναις).
Παρεμπιπτόντως, ο μόλις 36 Λεονάρντο είναι για τον Σκορσέζε το σημερινό ισοδύναμο (υποκατάστατο θέλετε;) του Ρόμπερτ Ντε Νίρο. Ο τύπος έχει πρωταγωνιστήσει σε τρεις σκηνοθεσίες του Σκορσέζε και στα σκαριά η τέταρτη ως Θίοντορ Ρούσβελτ. Άντε. Σε καμιά δεκαριά χρόνια να τον δούμε και βαμμένο μαύρο Ομπάμα!
