Το θέατρο- ντοκουμέντο είναι είδος ένδοξο, τουλάχιστον μεταπολεμικά
Δυστυχώς ως εργαλείο πληροφόρησης μέσω της θεατρικής σκηνής χρησιμοποιείται πάντα για να προβληθούν, να κατηγορηθούν, να καταγγελθούν συνήθως πολεμικές, φασιστικές, τυραννικές και δικαστικές αυθαιρεσίες. Άλλοτε καταγγέλλονται οι φασιστικοί νόμοι και οι αστυνομικές και άλλες μέθοδοι καταστολής μειονοτήτων, άλλοτε τα θρησκευτικά πάθη που οδηγούν σε πυρές και γενοκτονίες, άλλοτε εγκλήματα πολέμου και παραβιάσεις των διεθνών συνθηκών περί αιχμαλώτων και αμάχου πληθυσμού, άλλοτε για στημένες δίκες ή δικαστήρια σκοπιμότητας, άλλοτε για να προβληθούν κρυμμένα τεκμήρια, απόρρητες εντολές και κρυφή διπλωματία, άλλοτε για να αποκαλυφθούν σκάνδαλα, δωροδοκίες, χαριστικές συμβάσεις εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος και άλλοτε για να στηλιτευτούν πρακτικές όπου βιομηχανίες όπλων, φαρμάκων, τεχνολογίας αποσκοπούν στην κερδοσκοπία και στην εξαπάτηση κρατών και πολιτών. Πρόσφατα έχει φουντώσει η εκστρατεία για τους κινδύνους που διατρέχει το περιβάλλον λόγω της αλόγιστης σπατάλης ενέργειας, λόγω της ρύπανσης με βιομηχανικά και άλλα ρυπογόνα υλικά, λόγω της υπερθέρμανσης του πλανήτη και τη ραγδαία τήξη των πάγων στους Πόλους. Ένας από τους κινδύνους που απειλούν αμέσως και καιρίως το περιβάλλον είναι η πυρηνική ενέργεια, η παραγωγή της οποίας σε υπερσύγχρονα αλλά όχι, όπως αποδείχτηκε, ασφαλή πυρηνικά εργοστάσια επιφυλάσσει κάθε φορά που εκλύεται όχι μόνο οικολογική καταστροφή αλλά πυρηνική πανώλη (παν+όλλυμι-όλεθρος). Οι μετρήσεις που έχουν διενεργήσει οι ειδικοί στα διάσπαρτα στον πλανήτη εργοστάσια απέδειξαν πως δεν υπάρχει αποτελεσματικός τρόπος να αντιμετωπισθεί η διαρροή, έστω και η ελάχιστη, όταν είναι δεδομένο πως η πυρηνική ενέργεια σωρεύεται. Τα πυρηνικά κατάλοιπα που τώρα δεν θάβονται αλλά ποντίζονται, με τον καιρό, ως ΑΘΑΝΑΤΑ, θα μολύνουν έδαφος και βυθό. Αλλά ο μέγας κίνδυνος είναι η διαρροή μεγάλων όγκων πυρηνικού αερίου από τις εγκαταστάσεις που, όπως τα πράγματα απέδειξαν, δεν εξασφαλίζουν πλήρως το ατύχημα. Το κυνικό συμπέρασμα μάλιστα είναι πως αν μια κατασκευή κατόρθωνε να εξασφαλίσει εκατό τοις εκατό αποφυγή διαρροής δεν συμφέρει οικονομικά, αφού το όφελος από το προϊόν δεν θα μπορούσε να καλύψει τα έξοδα της εγκατάστασης!! Το πρόσφατο τραγικό δυστύχημα στο Τσερνόμπιλ που έγινε η αφορμή να δοκιμαστούμε και να συνειδητοποιηθούμε όλοι και να γίνουμε μάρτυρες μιας αποκαλυπτικής απειλής, βιβλικής λεγόμενης, έδωσε την ευκαιρία σε ευαισθητοποιημένους καλλιτέχνες, συγγραφείς και ειδικούς να ερευνήσουν, να εκφράσουν τις διαμαρτυρίες τους με έργα, ώστε να γίνει κοινή συνείδηση ο κίνδυνος ενός μέλλοντος που έρχεται καταπάνω μας με το βουητό των βημάτων των Ερινύων.

Ο Σουηδός κινηματογραφιστής ντοκιμαντερίστας Γκούναρ Μπερντιτάλ, με άκρα σοβαρότητα, τεκμηριωμένα ντοκουμέντα και επιτόπια έρευνα, δημιούργησε ένα κινηματογραφικό φιλμ καταγγελίας. Κεντρικός άξονας, εύρημα, η προσωπική αφήγηση μιας γυναίκας, της Λουντμίλας, που ο άντρας της, πυροσβέστης, υπήρξε ένα από τα πρώτα θύματα της πυρηνικής καταστροφής στην Ουκρανία, στο Τσερνόμπιλ (ρωσική λέξη για το φυτό άψινθος που απαντάται στην Αποκάλυψη του Ιωάννη!).

Το κείμενο αυτής της λιτής, σπαρακτικής, τραγικής αφήγησης μετέφρασε η Ηρώ Μουκίου και διασκεύασε σε σκηνικό μονόλογο με τον σκηνοθέτη Άρη Μπαφαλούκα. Μέσα σ΄ ένα λιτό σκηνικό τού Κακριδά και με έξοχους φωτισμούς του Μπέλλη, ο σκηνοθέτης καθοδήγησε την Ηρώ Μουκίου να εκθέσει απλά, καθημερινά, πανικόβλητα συχνά, με αξιοπρέπεια και ψυχική αντοχή την αναπάντεχη μοίρα που της επιφύλαξε η Επιστήμη!

ΙΝFΟ

«Η φωνή της Λουντμίλα».

Στο θέατρο Ιλίσια/Ντενίση (Παπαδιαμαντοπούλου 4, από Βασιλίσσης Σοφίας 54 στάση Μέγαρο Μουσικής του Μετρό. Τηλ.

210.7216317). Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.15

και Τετάρτη στις 18.30

Από τον πανικό στην άλαλη κραυγή


«Η φωνή της Λουντμίλα», ο λόγος, ο απέριττος, ο γυμνός, χωρίς τις εικόνες του φιλμ, λειτουργεί σαν τον τραγικό αγγελιαφόρο που αφηγείται συνταρακτικά γεγονότα που έγιναν αλλού, έξω από τη σκηνή, αλλά με τη δύναμη της γλώσσας γίνονται παρακλητικά της φαντασίας. Έτσι, το τραγικό συμβάν δεν λειτουργεί ως μαστίγωμα των αισθήσεων αλλά μέσω του λόγου ως αφύπνιση και πρόκληση σε αντίδραση, ακόμη και εξέγερση.

Η Ηρώ Μουκίου με τρόπο άμεσο, χωρίς ρητορεία, χωρίς συναισθηματικές εξάρσεις, με τη συγκίνηση που προκαλούν τα μεγάλα πένθη που είναι είτε βουβά είτε χαμηλόφωνα διέτρεξε το συναισθηματικό πεδίο της Λουντμίλας από την άγνοια στην ανησυχία, από τον πανικό στην άλαλη κραυγή και από τη γεύση των τετελεσμένων στην αξιοπρέπεια αλλά και τη μεγάλη Απορία του Γιατί;

Τελευταία Νέα