Αναζήτηση
Η χρήση των βλεννολυτικών όπως η αμβροξόλη
ενδείκνυται στη απλή οξεία βρογχίτιδα στην χρόνια βρογχίτιδα,
στη Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ)
και στην αντιμετώπιση του παραγωγικούβήχα των βρογχεκτασιών.
Νέα οδηγία
για τη χρήση τωνβλεννολυτικών και της αμβροξόλης
με βάση τα νεότερα βιβλιογραφικά δεδομένα
Αυτήείναι και η βασική οδηγία προς την ιατρική κοινότητατων ειδικών που συμμετείχαν στο Consensus Meeting για τη θέση των βλεννολυτικών και της αμβροξόλης στην κλινική πράξη, που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στο Ναύπλιο υπό την προεδρίατου κου Νίκου Τζανάκη, MD, PhD, Πνευμονολόγου και Επικ. Καθ. Επιδημιολογίας στην Ιατρική Σχολή Παν. Κρήτης, και την συμμετοχή 20 έμπειρων κλινικών Παθολόγων, Γενικών Ιατρών και Πνευμονολόγων.
Τα βλεννολυτικά με σημαντικότερους εκπροσώπους την αμβροξόλη (Mucosolvan) & την ΝΑC (Trebon), λόγωτων ιδιοτήτων τους, υπάρχουν στην κλινική πρακτικήγια δεκάδες χρόνια. Η χρήση τους όμως αυξομειώνεται διαρκώς, αφού κατά περιόδους οι γνώμες διίστανται. Σήμερα μια σειρά νέων κλινικών μελετών αναθέρμαναν το κλινικό ενδιαφέρον για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες.
Τα βλεννολυτικά συστήνονται στη απλή οξεία βρογχίτιδα, στην Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια στη διάρκεια παροξυσμών , στη σταθερή ΧΑΠ και ιδίως σε ασθενείς που δεν λαμβάνουν εισπνεόμενα στεροειδή (μελέτη BRONCHUS, Lancet 2005), στις βρογχεκτασίες με χρόνιο παραγωγικό βήχα,ενώ πρόσφατα η χρήση τους επεκτάθηκε και σε άλλες ασθένειες όπως στην πνευμονική ίνωση, και στην κυστική ίνωση.
Οι βασικές τους ιδιότητεςείναι η μείωση του ιξώδους της βλέννης των εκκρίσεων, η αύξηση του όγκου των εκκρίσεων, η αύξηση υγρασίας , η μείωση του όγκου της βλέννης επί υπερέκκρισης , η αύξηση της αποβολής των εκκρίσεων και η αύξηση της κινητικότητας των κροσσών του επιθηλίου.
Νεότερες μελέτες έδειξαν ότι και οι δύο ουσίες έχουν αντιοξειδωτική δράσηστους πνεύμονες, η ΝΑCείναι αντίδοτο σε δηλητηριάσεις (π.χ. παρακεταμόλη) ενώ η αμβροξόλη έχει αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες, ενεργοποιεί την παραγωγή του surfactant, μειώνει την βρογχική υπεραντιδραστικότητα , αυξάνει τη διεισδυτικότητα των αντιβιοτικών στους ιστούς και δρα σαν τοπικό αναισθητικό καθώς μειώνει την ευαισθησία των υποδοχέων του βήχα. Οι επιπρόσθετες αυτές ιδιότητες καθιστούν τα βλεννολυτικά (Αμβροξόλη και NAC) ως σημαντικούς θεραπευτικούς παράγοντες για τα παραπάνω νοσήματα.
Οι συμμετέχοντες στο Consensus Meeting κατέληξαν ότι τα νεότερα δεδομένα καταδεικνύουν ότι τα βλεννολυτικά/αποχρεμπτικά τροποποιούν σημαντικά την έκβαση σε κάποια νοσήματα και βελτιώνουν τα υποκειμενικά ενοχλήματα των ασθενών και για αυτό θα πρέπει να συστήνονται.
