Αναζήτηση
ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΙΔΟΣ ΣΤΑΘΕΡΟ ΣΤΙΣ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕΙΣ ΤΟΥ
ΚΟΙΝΟΥ- ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΙΔΟΣ ΚΑΘΟΛΟΥ ΕΥΚΟΛΟ, ΠΟΥ
ΕΥΚΟΛΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΠΑΤΑΡΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΧΕΙΡΟΤΗΤΑ
ΚΑΙ ΣΤΗ ΦΤΗΝΙΑ-, Η ΚΩΜΩΔΙΑ ΘΑ ΑΝΘΗΣΕΙ
ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΠΟΜΕΝΟ ΧΕΙΜΩΝΑ, ΚΥΡΙΩΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ
ΠΑΡΑΓΩΓΕΣ ΤΗΣ «ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΘΕΑΜΑΤΩΝ»
Κωμωδία! Σε εποχές οικονομικής κρίσης είναι λογικό, το θέατρο- και μάλιστα το θέατρο που κύριο μέλημά του είναι το ταμείο, ήτοι οι μεγάλοι παραγωγοί- να καταφεύγει στο γέλιο. Είναι πιο σίγουρο. Ο πολύς κόσμος πάντα την κωμωδία προτιμά και στην κωμωδία βρίσκει αποκούμπι στους δύσκολους καιρούς. Λογικό λοιπόν η μεγαλοπαραγωγός του θεάτρου μας «Ελληνική Θεαμάτων» στο γέλιο να δίνει τον πρώτο λόγο- αυτό κάνει άλλωστε από ιδρύσεώς της.
Και δεν έχει μετανιώσει. Γι΄ αυτό σε τέσσερα από τα θέατρά της συνεχίζει παραστάσεις κωμωδίας, με πρώτη και καλύτερη το «θωρηκτό» της καριέρας της: το «Σεσουάρ για δολοφόνους» που έχει σπάσει το ρεκόρ μακροζωίας στην ελληνική σκηνή με περισσότερες από 3.000 παραστάσεις.
Η «Ελληνική Θεαμάτων», όμως, πέρα από τη σιγουριά των επαναλήψεων, θα παρουσιάσει και μία νέα κωμωδία: το «Κορίτσια ημερολογίου» που ξεκίνησε την καριέρα του, όπως συχνά συμβαίνει τελευταία, από τον κινηματογράφο. Το σενάριο της ομώνυμης ταινίας συνυπέγραφε ο Τιμ Φερθ, ο οποίος προσάρμοσε το σενάριό του για το θέατρο. Το έργο ανέβηκε τον περασμένο Απρίλιο στο λονδρέζικο Γουέστ Εντ. Την κωμωδία «περιέλαβε» ο ικανότατος ημέτερος Θοδωρής Πετρόπουλος, που την προσάρμοσε στην ελληνική πραγματικότητα και τον Οκτώβριο ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Αρβανιτάκη στο θέατρο «Κιβωτός».
Το «Κορίτσια ημερολογίου» διαδραματίζεται σε μια- ελληνική κατά την απόδοση- επαρχιακή κωμόπολη όπου μία ομάδα απλών, καθημερινών γυναικών, μελών του τοπικού γυναικείου συλλόγου, διασκεδάζει την πλήξη της φτιάχνοντας κέικ και μαρμελάδες, κεντώντας τσεβρέδες ή πλέκοντας πουλόβερ και παρακολουθώντας αφόρητα βαρετές ομιλίες…
«Η διασκευή κάνει το έργο πιο οικείο στον Έλληνα θεατή» λέει ο Θοδωρής Πετρόπουλος. «Έδωσα μια αίσθηση επαρχίας. Κάτι αντίστοιχο με την εκπομπή της ΕΤ3 “Κυριακή στο χω ριό”, που τη βλέπω μετά μανίας».
Όταν ο σύζυγος μιας από τις γυναίκες αυτές πεθαίνει, αποφασίζουν να μαζέψουν χρήματα για να αγοράσουν στη μνήμη του έναν καναπέ για την αίθουσα αναμονής του νοσοκομείου όπου νοσηλευόταν. Αλλά χρήματα μπορούν να μαζέψουν μόνο από τις πωλήσεις του ετήσιου ημερολογίου τους. Πώς, όμως, θα πουλήσει το- συνήθως με βαρετά θέματα- ημερολόγιο; Η λύση είναι μία: να ποζάρουν γυμνές! Ωστόσο, υπάρχουν προβλήματα: δεν έχουν ούτε την ηλικία ούτε τα σώματα ούτε τα γενικότερα προσόντα για να γίνουν… Κορίτσια ημερολογίου!
Στη διανομή, που δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα, Κατιάνα Μπαλανίκα, Πηνελόπη Πιτσούλη, Βίλμα Τσακίρη, Βασιλική Ανδρίτσου, Σοφία Βογιατζάκη, Μαρία Κατσιαδάκη, Αλεξάνδρα Παντελάκη, Λευτέρης Ζαμπετάκης, Σπύρος Μεριανός κ.ά.
Δεύτερο χειμώνα στο «Λαμπέτη» θα περάσει η κωμωδία των Θανάση Παπαθανασίου- Μιχάλη Ρέππα «Συμπέθεροι απ΄ τα Τίρανα». Στην ανανεωμένη διανομή, Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, Βίκυ Σταυροπούλου, Τζόυς Ευείδη, Δημήτρης Μαυρόπουλος, Δήμητρα Στογιάννη, Νατάσα Κοτσοβού, Κώστας Καζάκας, Χρήστος Τριπόδης. Σκηνοθετούν οι συγγραφείς.
Στο «Μικρό Παλλάς» θα συνεχίσει την πορεία του, επίσης για δεύτερη σεζόν, το «Από μακριά» του Θοδωρή Αθερίδη, μια κωμωδία επιστημονικής φαντασίας με στοιχεία ιντεράκτιβ. Σκηνοθετεί ο Θοδωρής Αθερίδης και μαζί του παίζουν Μένια Αναγνωστοπούλου, Βίκυ Βολιώτη, Γιώργος Καπουτζίδης, Σμαράγδα Καρύδη, Μιχάλης Μαρίνος, Ανδρέας Νάτσιος, Χρήστος Σαπουντζής.
«Σίγουρα την ψάχνει την κωμωδία το κοινό» καταλήγει ο Θοδωρής Πετρόπουλος. «Βέβαια, το θέμα “ελληνική κωμωδία” λίγο με τρομάζει πια. Εν ονόματι της ανάγκης “να ανεβάσουμε ελληνική κωμωδία”, έχουμε οδηγηθεί σε έργα που έχουν γραφτεί στο πόδι, σε μία εβδομάδα. Δύσκολα θα μείνουν κάποιες από τις σύγχρονες ελληνικές κωμωδίες. Από την άλλη, εξαρτάται από τον τρόπο που θα παίξεις την κωμωδία αν είναι είδος πιο εύκολο ή πιο δύσκολο από άλλα να ανεβεί. Μπορεί να την παίξεις πολύ λιτά αλλά μπορεί και με φωνές και υστερίες, όπου ουρλιάζουν όλοι μαζί και γίνεται ένα μπάχαλο. Ένας τρόπος που εμένα προσωπικά δεν μου αρέσει καθόλου και που νομίζω πως χάνει έδαφος πια».
