«ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΑ ΔΙΝΩ ΟΛΑ. ΣΤΗ ΖΩΗ

ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ», ΛΕΕΙ Ο ΝΙΚΗΤΑΣ ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ,

ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΑΙΣΘΗΣΗ ΩΣ ΛΗΡ ΣΤΟ

ΚΡΑΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ

Ηθοποιός μεγέθους, όπως προκύπτει και από την τελευταία του ερμηνεία στον σαιξπηρικό «Βασιλιά Ληρ» και ταυτόχρονα διευθυντής με αμφισβητούμενη δυνατότητα διαχείρισης του μονίμως πάσχοντος ΚΘΒΕ, ο Νικήτας Τσακίρογλου ερμηνεύει επί τρίωρο κάθε βράδυ, με εντυπωσιακή δεινότητα, τον ρόλο του «Βασιλιά Ληρ» και κάθε πρωί έναν άλλο ρόλο: Αυτόν του διαχειριστή του δημόσιου χρήματος σ΄ έναν ιδιαίτερα μεγιστοποιημένο (έχει 391 εργαζομένους) θεατρικό οργανισμό, του οποίου η «τρύπα» στον προϋπολογισμό μεγεθύνεται καθημερινά, όπως και οι συνδικαλιστικές διεκδικήσεις.

«Πιστεύω στον συνδικαλισμό, το θέατρο όμως απαιτεί ιερατική αντίληψη. Είναι σαν να μου λέτε ότι δεν θα λειτουργήσει μια εκκλησία, γιατί κάνουν απεργία οι παπάδες», δηλώνει.

Η συνάντησή μας γίνεται έπειτα από ένα τραγελαφικό επεισόδιο μεταξύ του ίδιου κι ενός ηθοποιού πρώην συνδικαλιστή, του οποίου δεν ανανεώθηκε η σύμβαση. Ο ηθοποιός διαμαρτυρήθηκε έντονα, ο διευθυντής ταράχθηκε- «κινδύνευσε η σωματική μου ακεραιότητα» ισχυρίζεται-, κάλεσε την Αστυνομία και αντάλλαξαν μηνύσεις.

Συνεργάτες σας σχολίαζαν πως με τον «Ληρ» παίζετε τον εαυτό σας. Τις επιπτώσεις της κακής διαχείρισης της εξουσίας…

Όχι καλοπροαίρετα υποθέτω… Έχω συνεχείς παρεμβάσεις στο έργο μου από μέλη του Δ.Σ. Με υπονομεύουν. Βρίσκομαι εδώ για να εκτελώ αποφάσεις του Δ.Σ. όταν αυτές είναι νόμιμες. Το ξέρω πως αυτό που κάνω είναι δονκιχωτισμός, αλλά το θέμα είναι πού θα βρω εγώ το δίκιο μου. Το ζήτημα του εργαζομένου θα λυθεί. Ο Ληρ μού δίδαξε πολλά, αλλά το θέμα είναι πως εγώ είχα την ευκαιρία να τον ερμηνεύσω. Αυτοί από ποιον Ληρ θα διδαχθούν; Σ΄ αυτό το θέατρο ήρθαμε όλοι για να προσφέρουμε. Σέβομαι τα προβλήματα της Θεσσαλονίκης, που δεν κατάφερε να αναπτυχθεί τόσο πολιτιστικά όσο να «δικαιολογεί» τόσες θέσεις εργασίας, αλλά πρέπει να διαφυλάξω κι εγώ τη σωματική μου ακεραιότητα.

Τελικά νιώθετε πως στη σκηνή ερμηνεύετε τον εαυτό σας σε σαιξπηρικό περιβάλλον;

Είναι μια παράσταση αυτή που έστησε ο Στάθης Λιβαθινός, που δεν υπάγεται σ΄ αυτή καθαυτή τη θεατρική πράξη, αλλά σ΄ ένα κοινωνικό φαινόμενο που υπάγεται στο σύγχρονο γίγνεσθαι… Όταν αρχίσαμε τις πρόβες δεν ήξερα πού θα με οδηγούσε. Ο ρόλος προέκυψε μέσα από αυτοσχεδιασμούς, αλλά και την ίδια την κοινωνικοπολιτική κατάσταση που βιώναμε με τα γεγονότα του Δεκεμβρίου, τις πορείες, τις επιθέσεις, τις καταστροφές, την ένταση από τις απεργίες και τα «παιχνίδια εξουσίας» εντός του θεάτρου.

Δεν είναι μια «κλασική» παράσταση του «Ληρ»,σε αντίθεση με απόψεις που εκφράζατε προ τετραετίας, όταν αναλαμβάνατε το ΚΘΒΕ…

Ο Σαίξπηρ από τη φύση του έχει μέγεθος κλασικού απλώς γιατί μιλάει στη σύγχρονη εποχή. Το κλασικό δεν είναι μια έννοια που την κλείνουμε στο σεντούκι και την πασπαλίζουμε με ναφθαλίνη προκειμένου να διατηρηθεί. Ερχόμενοςπράγματι- έβλεπα συντηρητικά με στόχο να ξαναφέρω στο θέατρο μια σειρά ανθρώπων που είχαν απομακρυνθεί λόγω των λεγόμενων «νεωτερισμών». Όμως κατάλαβα ότι κι αυτοί ωρίμασαν και θα τους κούραζε η επανάληψη του συντηρητισμού. Αξίζουν οι «νεωτερισμοί» (ροκ μουσική, βίαιη κίνηση) της παράστασης. Το επιτρέπει το μέγεθος του ίδιου του έργου…

info

«Βασιλιάς Ληρ» από το ΚΘΒΕ στο Βασιλικό Θέατρο, έως 24 Μαΐου. Στις 27, 28 και 29 Μαΐου στο Βελιγράδι.

Τελευταία Νέα