«Ερχόμουν συχνά να παρακολουθήσω αγώνες της ομάδας, όμως δεν περίμενα ότι κάποια στιγμή θα φορούσα τη στολή του λύκου και θα γινόμουν… Λούης. Την πρώτη φορά αισθάνθηκα λίγο περίεργα, είχα λίγο άγχος, ωστόσο γρήγορα το ξεπέρασα και έδωσα το καλύτερο για να διασκεδάσω τον κόσμο. Από τότε κάθε φορά είναι και καλύτερα».
Η πρόταση στον 20χρονο φοιτητή της Γυμναστικής Ακαδημίας Βαγγέλη Χούμα να υποδυθεί τον Λούη, τη μασκότ της ομάδας μπάσκετ του Αμαρουσίου. έγινε εντελώς τυχαία. Μαζί με ένα φίλο του, γιο παράγοντα της ομάδας, παρακολουθούσε συχνά τους αγώνες και έτσι, όταν η θέση έμεινε κενή, κάποιος έριξε την ιδέα. Το ντεμπούτο του έγινε στον αγώνα του Αμαρουσίου με το Αιγάλεω και, παρά την ήττα της ομάδας, κατάφερε να μπει άμεσα στο κλίμα. «Είναι καθαρά οικογενειακή ομάδα. Οι κερκίδες είναι γεμάτες παιδάκια και αυτό σε
ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑ
Οι μασκότ χρησιμοποιούνται σε όλον τον κόσμο ως σύμβολα που φέρνουν καλοτυχία ή ως αναπαραστάσεις κοινωνικών ομάδων
βοηθάει να έχεις μεγαλύτερη ενέργεια. Όλοι σε αγαπούν και θέλουν να βγάζουν φωτογραφίες μαζί σου, ενώ κι εμένα μου αρέσει αυτή η επαφή με τον κόσμο και θέλω σε κάθε ευκαιρία να τον κάνω να περνάει καλά. Θεωρώ τιμή μου να συμμετέχω στις προσπάθειες της ομάδας και αν τελικά κερδίσει είναι σα να έχω βάλει κι εγώ ένα λιθαράκι», δηλώνει στα «ΝΕΑ» ο Βαγγέλης, ο οποίος δείχνει πλέον να έχει συνηθίσει τον ρόλο του. «Πολλοί φίλοι μου για να με πειράξουν δεν με φωνάζουν πια με το όνομά μου. Από Βαγγέλης έχω γίνει… σούπερ Λούης!». Οι μασκότ χρησιμοποιούνται σε όλον τον κόσμο ως σύμβολα που φέρνουν καλοτυχία ή ως αναπαραστάσεις κοινωνικών ομάδων, όπως αθλητικών 
Στην Ελλάδα οι μασκότ ήρθαν με σχετική καθυστέρηση, ωστόσο τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερες ομάδες έχουν τον δικό τους «ήρωα» που ανεβάζει την κερκίδα. Το 1992, σε έναν αγώνα της ομάδας μπάσκετ του Ολυμπιακού για το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης, που διεξήχθη λόγω τιμωρίας στην Πάτρα, έκανε την πρώτη εμφάνισή του ο Θρυλέων. Εμπνευστής, σχεδιαστής και πρώτος άνθρωπος που φόρεσε τη μάσκα του λιονταριού ήταν ο κ. Γιάννης Βαλσάμης, επαγγελματίας κλόουν, ενώ από το 1999 αντικαταστάτης του είναι ο 31χρονος σήμερα τεχνικός Η/Υ, κ. Νίκος Τσιμόγιαννης.
«Την πρώτη φορά που μπήκα στο γήπεδο είχα άγχος για να ανταποκριθώ σε αυτό που περίμενε ο κόσμος. Το ξεπέρασα γρήγορα και από τότε είμαι ένα μαζί τους. Ύστερα από τόσα χρόνια μπορώ να πω ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει και αυτό με κάνει να πιστεύω πως θα το κάνω για πολύ καιρό ακόμα. Η αγάπη που εισπράττω από τον κόσμο και ιδιαίτερα τα μικρά παιδιά μού δίνει μεγάλη δύναμη. Ακόμα κι αν καμιά φορά είμαι κουρασμένος ή νομίζω πως δεν έχω πολλή διάθεση, η επαφή μαζί τους με κάνει άλλο άνθρωπο. Ακόμα και στο σπίτι, αν βάλεις για λίγο τη στολή, αμέσως γίνεσαι… λιοντάρι», λέει ο Νίκος Τσιμόγιαννης. Ο δικός τους ήρωας
Πρωτοπόροι στη χώρα μας είναι οι ομάδες μπάσκετ, αφού οι περισσότερες σήμερα έχουν τον δικό τους ήρωα να ξεσηκώνει την κερκίδα. Ο Παναθηναϊκός έχει τον Μr Green, έναν πράσινο γιγαντάνθρωπο με κεφάλι μια μπάλα του μπάσκετ, ο Άρης τον Τίγρη, ο Πανιώνιος είχε τον Πάνθηρα, ο οποίος για φέτος έχει… ρεπό, η ΑΕΚ τον Αετό, ο Κολοσσός Ρόδου τον Κολοσσάρα, η ομάδα του Ρεθύμνου είχε τον ΑΓΟΡίνο, η ομάδα του Ηρακλείου τον Μινώταυρο, του Περιστερίου το ομώνυμο πτηνό. Αλλά και στο ποδόσφαιρο πολλές ομάδες έχουν τη δική τους μασκότ. Ο Παναθηναϊκός έχει τον Πανάθα, μια λευκή- πράσινη τίγρη, η Λάρισα το βυσσινί αλογάκι- σύμβολο της ομάδας, τον ΑΕΛάρα, ο ΠΑΟΚ τον αετό ΠΑΟΚάρα, ο ΟΦΗ το Φίδι. Στην Αθήνα, βεβαίως, έλαμψαν με την παρουσία τους κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 ο Φοίβος και η Αθηνά, που βασίστηκαν σε αρχαιοελληνικές κούκλες, ενώ σημαντική θέση στην καρδιά όλων των Ελλήνων έχει και ο πελαργός Ολύμπιος, η μασκότ του θρυλικού Ευρωμπάσκετ του 1987.
«Χάνω 5 κιλά σε κάθε αγώνα»
