Στο βορειοδυτικό άκρο της Θεσσαλίας, οι θεόρατοι επιβλητικοί βράχοι των Μετεώρων έχουν αναγνωριστεί ως ένα από τα σημαντικότερα μνημεία του κόσμου όπου συρρέουν χιλιάδες επισκέπτες απ΄ όλα τα μέρη.

Κάποιοι τολμηροί δοκιμάζουν να αναρριχηθούν στα απότομα βράχια, βιώνοντας το δέος των πρώτων ασκητών και απολαμβάνοντας τη γαλήνη της μοναχικότητας των απρόσιτων κορυφών.


Oι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι οι τεράστιοι εντυπωσιακοί βράχοι, που καταλαμβάνουν έκταση 20 τετρ. χλμ., δημιουργήθηκαν από ένα δελτογενή κώνο με ποταμίσιες πέτρες και λάσπη που εκβάλλονταν στη θεσσαλική λίμνη. Όταν τα βουνά Όλυμπος και Όσσα αποσχίσθηκαν, τα νερά της λίμνης, βρίσκοντας διέξοδο στη θάλασσα μέσω των Τεμπών, αποκάλυψαν αυτούς τους βράχους ύψους μέχρι 400 μ., που διαμόρφωσαν το σχήμα τους με τους σεισμούς και τη διάβρωση στην πάροδο εκατομμυρίων ετών.

Εντυπωσιάζοντας με την απρόσιτη μορφή τους άρχισαν να προσελκύουν αναχωρητές κατά τον 11ο αιώνα. Οι πρώτοι ασκητές κατέφευγαν σε σπηλιές και σε κοιλώματα των βράχων και αργότερα που ένιωσαν την ανάγκη του εκκλησιασμού και της θείας κοινωνίας συγκεντρώνονταν κάθε Κυριακή στον μικρό ναό της Θεοτόκου, το Κυριακό, στην πρώτη υποτυπωδώς οργανωμένη σκήτη της Δούπιανης.

Κατά τον 14ο αιώνα, ο όσιος Αθανάσιος ο Μετεωρίτης συγκροτεί το πρώτο οργανωμένο μοναστήρι στον μεγαλύτερο βράχο του πέτρινου όγκου, στα πρότυπα της Αθωνικής Πολιτείας, και θέτει τους κανόνες του μοναχισμού στα πρότυπα του Αθωνικού. Σιγά-σιγά δημιουργούνται 24 μοναστήρια, ενώ σήμερα μόνο έξι βρίσκονται σε αδιάκοπη λειτουργία για πάνω από εξακόσια χρόνια. Από τα υπόλοιπα άλλα στέκουν σε ερείπια και άλλα είναι κλειστά.

Διεθνείς οργανισμοί όπως η Unesco έχουν ανακηρύξει τα Μετέωρα «Μνημείο της Ανθρωπότητας» , όπως και η ελληνική πολιτεία με νόμο το 1995 ανακήρυξε τα Μετέωρα, «τόπο ιερό, αναλλοίωτο και απαραβίαστο». Στα μοναστήρια φυλάσσονται ανεκτίμητοι θησαυροί από βυζαντινές και μεταβυζαντινές εικόνες, περίτεχνα έργα αργυροχρυσοχοΐας και ξυλογλυπτικής, εκκλησιαστικά κειμήλια και σκεύη, χρυσοκέντητα άμφια και βεβαίως ένας μεγάλος αριθμός από χειρόγραφους κώδικες με εξαιρετικής τέχνης διακόσμηση καθώς και σπάνια βιβλία.

Καστράκι

Λιγότερο φημισμένο από την κοντινή Καλαμπάκα, όμως με κρυφές ομορφιές και προνομιακή θέση στους πρόποδες των Μετεώρων, το Καστράκι λέγεται ότι πήρε το όνομα του από τα ερείπια ενός παλιού κάστρου που δέσποζε στην περιοχή. Όμορφα είναι τα παλιά σπίτια που βρίσκονται στ΄ ανατολικά του χωριού, στη σκιά ενός μικρού εντυπωσιακού βράχου ύψους 40 μέτρων. «Αδράχτι» τον ονομάζουν, και αποτελεί το ορμητήριο των αναρριχητών. Το χωριό δημιουργήθηκε την περίοδο της Τουρκοκρατίας από Ηπειρώτες που κατέφυγαν για να γλιτώσουν από την Αλή Πασά. Στο Καστράκι βρίσκεται και το μικρό εκκλησάκι του Αϊ-Γιώργη του Μανδηλά, ενώ από τα μονοπάτια του θα επισκεφθείτε παλιές ερειπωμένες σκήτες και μικρά ξωκκλήσια πριν να φτάσετε στα μεγάλα μοναστήρια των βράχων. Άγιος Γεώργιος Μανδηλάς

Απέναντι από το Καστράκι σίγουρα θα σας τραβήξουν την προσοχή τα μαντίλια που ανεμίζουν στο οριζόντιο μακρόστενο κοίλωμα του βράχου. Πλησιάζοντας κοντά μέσα στο χωριό θα συναντήσετε την πόρτα για το μικρό εκκλησάκι του Αγίου ανάμεσα από ψηλά δέντρα. Τα μαντίλια στο βράχο τοποθετούνται ανήμερα της γιορτής του Αγίου από τολμηρούς κυρίως Καστρακιώτες που αναρριχώνται στον βράχο από τα σκοινιά που κρέμονται. Αφού προσευχηθούν στην εικόνα του Αγίου αντικαθιστούν τα μαντίλια και ξεκινούν για την επικίνδυνη κατάβαση.

Τελευταία Νέα