Το βιβλίο Το τέλος της ντροπής (εκδ. Νέα Σύνορα, 1980) είναι η αυτοβιογραφία της Άνια Μέυλενμπελτ. Μένει έγκυος σε πολύ νεαρή ηλικία και αναγκάζεται να παντρευτεί. Πριν κλείσει τα είκοσί της δεν μπορεί να συνεχίσει να είναι μητέρα-νοικοκυράσύζυγος και παίρνει διαζύγιο, κρατά το παιδί, αρχίζει να σπουδάζει και παράλληλα να εργάζεται. Στους καλλιτεχνικούς κύκλους και τις θεατρικές ομάδες γνωρίζει τη σεξουαλική απελευθέρωση. Αποστασιοποιείται από τις ομάδες της ολλανδικής εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, οι οποίες θεωρούν ότι τα πάντα είναι πολιτικά εκτός από το γυναικείο ζήτημα, και στρέφεται προς τις φεμινιστικές ομάδες. Από εκεί ξεκινά μια άλλη πορεία μέσα από γυναικεία περιοδικά, στέκια, ομάδες ΦεμΣος που επεδίωκαν να συνδυάσουν τον σοσιαλισμό με τον φεμινισμό, ομοφυλόφιλες σχέσεις. Το βιβλίο δεν είναι απλά το ημερολόγιο μιας γυναίκας που «ανακαλύπτει» τον φεμινισμό, που από τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων κινείται στη διεκδίκηση των επιθυμιών, αλλά αφορά ταυτόχρονα την πράξη της γραφής ως μια διπλή διερώτηση: αφενός πώς μπορεί να γράψει μια γυναίκα σε μια γλώσσα, στην οποία ο ανδρικός λόγος είναι εξαρ χής εγγεγραμμένος ως κυρίαρχος και ενσωματώνει τη συμβολική βία του, και αφετέρου πώς μπορεί μία γυναίκα να είναι φεμινίστρια στον δημόσιο χώρο με τους δεδομένους περιορισμούς που επιβάλλει τόσο η ανδρική εξουσία όσο και η φεμινιστική κριτική.

Στη σεξουαλική απελευθέρωση αναφέρεται και το βιβλίο που εκδόθηκε με τα ψευδώνυμα Ρόκκο και Αντόνια, Γουρούνια με φτερά (εκδ. Αστέρι, 1981). Στην Ιταλία των αρχών της δεκαετίας του 1970 η ισχύς της καθολικής Εκκλησίας έχει υποχωρήσει, ο θεσμός της οικογένειας έχει υποστεί συστηματική κριτική, ενώ οι αξίες της παραδοσιακής αριστεράς φαίνονται αρκετά οπισθοδρομικές. Σε αυτό το περιβάλλον ο Ρόκκο και η Αντόνια μέσα από το μυθιστόρημα-ημερολόγιο καταγράφουν τις ανησυχίες και τις φαντασιώσεις τους, τις ερωτικές τους σχέσεις, τις σεξουαλικές εμπειρίες τους, τις πολιτικές σκέψεις τους, τα πάρτι και τις φοιτητικές καταλήψεις. Το σεξ βρίσκεται στο κέντρο του βιβλίου: οι δύο συγγραφείς γράφουν για το σεξ ειρωνικά, κυνικά, άμεσα, λεπτομερειακά για να διαλύσουν τις ενοχές, τις προκαταλήψεις, τις φοβίες που είχαν μετατρέψει το σεξ σε απαγορευμένο θέμα. Οι ζωές δύο ανθρώπων που συναντιούνται και χωρίζουν αλλά δεν ταυτίζονται ως «ζευγάρι» μοιάζουν με τις αφηγήσεις τους που διασταυρώνονται στο βιβλίο μέσα από διαφορετικά είδη γραφής (πρωτοπρόσωπη αφήγηση, διάλογος, επιστολογραφία). Μέσα από τις εμπειρίες του Ρόκκο και της Αντόνια αναδύεται η καταλυτική επιρροή του φεμινιστικού κινήματος, έπειτα από το οποίο οι σχέσεις των δύο φύλων δεν θα μπορούσαν να είναι ξανά οι ίδιες.