Ο κ. Στάθης Γουργουρής, καθηγητής της Συγκριτικής Λογοτεχνίας και πρόεδρος της Εταιρείας Νεοελληνικών Σπουδών ΗΠΑ, γράφει σχετικά με την «Επιφυλλίδα» του Κώστα Γεωργουσόπουλου (ΒΙΒΛΙΟΔΡΟΜΙΟ- «ΤΑ ΝΕΑ») της 16-17.2.2008:
«Ο κ. Γεωργουσόπουλος έχει κάθε δικαίωμα να μη γουστάρει το χιούμορ του καθηγητή κ. Βασίλη Λαμπρόπουλου, τον οποίον οικτίρει κατά τον γνωστό του χονδροειδέστατο τρόπο. Έχει επίσης την ατυχία να μην καταλαβαίνει το χιούμορ του κ. Λαμπρόπουλου, όπως και δεν καταλαβαίνει τη διαφορά μεταξύ λεξικογραφίας και εννοιολόγησης- να μην πούμε και ιδεολογίας, η οποία διέπει, κατά διαφορετικό τρόπο, ανάλογα με τα τερτίπια της Ιστορίας, τον οποιονδήποτε όρο. Προφανώς είναι ανήμπορος να κατανοήσει τις πολυσχιδείς μορφές μιας έννοιας. Οπότε, τι Κουμανούδης τι Βακαλό (ως προς τα περί «ελληνικότητας»), τι Κούμας τι Καστοριάδης (ως προς τα περί «αυτογνωσίας»). Εδώ στα πρώτα χρόνια της Γαλλικής Επανάστασης έγινε ο λεγόμενος Πόλεμος των Λεξικών, ακριβώς επειδή οι έννοιες δρουν στην Ιστορία ιδεολογικά- συνεπώς βρίσκονται διαρκώς σε αμφισβήτηση και υπόκεινται διαρκώς σε αλλαγές- και όχι πατριδολογικά, όπως θα ήθελε ο ατυχής σχολιάζων.
Όμως, όσο αθεράπευτος και να είναι ο επαρχιωτικός εθνικισμός του κ. Γεωργουσόπουλου, δεν συγχωρεί την εν γένει συκοφαντική επίθεσή του κατά των νεοελληνιστών της Αμερικής, οι οποίοι, λέει, βρίσκονται στο έλεος πετρελαιάδων σπόνσορων! (Πώς ξέχασε τη σιωνιστική συνωμοσία, ένας Θεός ξέρει). Μπορεί να είναι ανίδεος περί πανεπιστημιακών θεμάτων- γενικώς, όχι μόνο των της Αμερικής. Μπορεί να έχει τη διαστροφή να υπηρετεί τον πιο νεάντερταλ αντιαμερικανισμό του δρόμου. Αλλά δεν επιτρέπεται να λοιδορεί το έργο Ελλήνων, που μακριά από κομματικά συμφέροντα και εθνικές μικροπολιτικές, εν μέσω των κορυφαίων πανεπιστημιακών του κόσμου (προερχομένων από όλα τα μέρη του κόσμου), προσπαθούν να μεγαλώσουν, έστω και λίγο, την Ελλάδα.
Το γεγονός ότι το δημοσιογραφικό έργο του κ. Γεωργουσόπουλου θα καταλογιστεί στην Ιστορία ως ένα από τα ογκωδέστερα λύμματα της Νεοελληνικής Γραμματείας (ναι, δεν γράφεται με η, ελληνικά μιλάμε), δεν σημαίνει ότι μπορεί να συνεχίζει να λέει ό,τι του κατέβει και οι αναγνώστες να πρέπει να το χάφτουν απνευστί. Ιδιαίτερα σε μια εφημερίδα όπως «ΤΑ ΝΕΑ» στην οποία έχουν δημοσιογραφήσει κορυφαίοι άνθρωποι των γραμμάτων».
