Οι Γάλλοι…

… είναι ωραίοι τύποι. Πιο ωραίοι από εμάς. Αφήστε που μιλούν γαλλικά. Ακόμη κι όταν μιλούν κάτι άλλο, το κάνουν με μια υπέροχη γαλλική προφορά. Πώς να μη θαυμάζει κανείς μια χώρα που ο πρόεδρός της παίρνει διαζύγιο τον Οκτώβριο και μόλις τρεις μήνες αργότερα αναγγέλλει τον επόμενο γάμο του; Και όχι με καμιά ξεπλυμένη, αλλά με την Κάρλα Μπρούνι, πάμπλουτη κληρονόμο, τραγουδίστρια και σούπερ μόντελ, που έβγαινε με τον Έρικ Κλάπτον, τον Μικ Τζάγκερ (όταν ακόμη ήταν παντρεμένος) και έναν Γάλλο διανοούμενο που ήταν δέκα χρόνια νεώτερός της (είχε προηγηθεί ο πνευματικός πατέρας του διανοούμενου που ήταν είκοσι χρόνια μεγαλύτερός της).

Ας αφήσουμε…

… όμως για λίγο κατά μέρος τις ζήλειες και ας παραδειγματιστούμε από την υπέρκομψη γαλλική στάση της απερχόμενης προεδρικής συζύγου: η Σεσιλιά, που υπήρξε κι αυτή σούπερ μόντελ, σίγουρα θα διασκεδάζει τη λύπη της καπνίζοντας Γκολουάζ και πίνοντας γαλλική σαμπάνια με άλλα μοντέλα του Γκούτσι πάνω σε κάποια θαλαμηγό, ίσως κάπου στο Αιγαίο. Ποια δεν θα ήθελε να είχε αυτή τη φινέτσα; Και ποιος δεν θα ήθελε να φοράει στα πενήντα δύο του χρόνια τα φούτερ και τα Ray-Βan με τόση χάρη όσο ο Γάλλος πρόεδρος; Έχουν το κάτι άλλο αυτοί οι Γάλλοι ηγέτες. Είτε το κληρονόμησαν από τους βασιλιάδες τους είτε όχι, ξέρουν να τη γλεντούν καλά την εξουσία. Ποιος δεν θυμάται τον Φρανσουά Μιτεράν; Και ποιος τον θυμάται για τα μεγάλα έργα του, την Πυραμίδα του Λούβρου ή την Εθνική Βιβλιοθήκη; Η πιο ισχυρή εικόνα που κρατήσαμε από αυτόν είναι η πλήρους απασχόλησης σύζυγός του και οι δύο γιοι τους κάτω από τον βροχερό παρισινό ουρανό, πλάι πλάι με την ερωμένη του και την εκτός γάμου κόρη τους, να παρακολουθούν την κάθοδο του συζύγου-ερωμένου-μπαμπά στην τελευταία του κατοικία.

Ποιος ξέρει…

… σε τι να οφείλεται άραγε αυτή η γαλλική ανοχή σε κάτι τέτοια. Ίσως όλα να άρχισαν με την επίσημη ερωμένη του βασιλιά. Ο Λουδοβίκος ΙΕ΄ είχε σπιτώσει είκοσι χρόνια τη μαντάμ Πομπαδούρ στις Βερσαλλίες μαζί με την οικογένειά του. Η παράδοση συνεχίστηκε και με τους κατοπινούς ηγέτες της χώρας. Ο Ζακ Σιράκ χάρισε την καρδιά του σε μια Γιαπωνέζα και ο Στρος-Καν το κορμί του σε ένα οργιαστικό soiree. Ο Εντγκάρ Φορ είχε πει στα 1950: «Όταν ήμουν υπουργός, υπήρχαν κάποιες γυναίκες που μου είχαν αντισταθεί. Αλλά όταν έγινα πρόεδρος, δεν μου αντιστάθηκε καμιά».

Η εξουσία…

… είναι γοητευτική. «Όταν ήμουν Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ήμουν ερωτευμένος με 17 εκατομμύρια Γαλλίδες», είχε εκμυστηρευτεί ο Ζισκάρ Ντ΄ Εστέν. «Το καταλάβαιναν κι αυτές όταν τις έβλεπα στις συγκεντρώσεις. Και με ψήφιζαν». Ο ερωτισμός των πολιτικών κάνει καλό στην υγεία των λαών. Γιατί όταν δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς, είναι πάντα προτιμότερο να σε πηδάει κάποιος από έρωτα παρά με το στανιό.