ΚΑΤΙ ΗΞΕΡΑΝ όσοι δεν έσπευσαν από την αρχή να καταγγείλουν την εμπειρία τους από επιλήψιμες συναλλαγές με τη Δικαιοσύνη. Και ας τους έτρωγε να το κάνουν. Καλά να τα λες πρόσωπο με πρόσωπο με τον ανακριτή στο γραφείο του, αλλά άντε μετά να τα καταθέσεις και στο δικαστήριο… Ενώπιον των κατηγορουμένων, των δικηγόρων τους, των δημοσιογράφων και ενός πολυπληθούς ακροατηρίου που δεν απαρτίζεται μόνο από περίεργους πολίτες, αλλά κυρίως από συγγενείς, συνεργάτες πάσης φύσεως και γενικώς κάθε καρυδιάς καρύδι. Από ανθρώπους που ενδεχομένως προσπαθούν εκ του ασφαλούς (καθ΄ ότι δεν συγκαταλέγονται στους παράγοντες της δίκης) να πάρουν το αίμα των κατηγορουμένων – ως θυμάτων σκευωρίας πάντα- πίσω. Από πρόσωπα των οποίων την ταυτότητα ουδείς γνωρίζει, ενώ εκείνα γνωρίζουν πολύ καλά και με λεπτομέρειες τα στοιχεία των μαρτύρων. Τόπο κατοικίας, οικογενειακή κατάσταση κ.λπ. Δεν είναι η πρώτη φορά που σημειώνεται το φαινόμενο του… στρογγυλέματος στην ακροαματική διαδικασία. Ενώ αντιθέτως είναι η πρώτη φορά που κάθονται στο εδώλιο δικαστές, δικηγόροι και επιχειρηματίες αντιμετωπίζοντας ατιμωτικά για τις ιδιότητές τους αδικήματα, τα οποία δεν έχουν μόνο ηθική απαξία, αλλά- κυρίως- επισύρουν κάθε άλλο παρά ασήμαντες ποινές. Η πάταξη της διαφθοράς στη Δικαιοσύνη είναι αλήθεια ότι αποτέλεσε επιδίωξη των αρμοδίων, όπως και σφοδρή επιθυμία του κοινωνικού συνόλου. Οι περί αδίκων διώξεων διαπιστώσεις εκ των ένδον δεν επηρέασαν καθόλου την κοινή γνώμη, η οποία, από την πρώτη στιγμή, ήθελε τους εξωνημένους δικαστές στη φυλακή. Και πράγματι, όσο οι δικογραφίες κινούνταν από γραφείο σε γραφείο (ανακριτής, εισαγγελέας, δικαστικά συμβούλια) η αντιμετώπιση έναντι των συγκεκριμένων- οι οποίοι σε καμιά περίπτωση δεν συνιστούν το σύνολο των διεφθαρμένων δικαστικών λειτουργών- υπήρξε σύμφωνη με το κοινό περί δικαίου αίσθημα, που παρακολουθούσε τις εξελίξεις με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ο χρόνος όμως, φάρμακο για τη λήθη των κακών, έκανε το θαύμα του. Σε συνδυασμό μάλιστα με την εδραίωση της πεποίθησης ότι τα παραδικαστικά κυκλώματα ζουν και βασιλεύουν, ουδείς πλέον- ούτε καν ο Τύπος- ενδιαφέρεται για το αποτέλεσμα της συγκεκριμένης δίκης. Γιατί να… θυσιαστούν οι μάρτυρες;

Μα… και για να αποδείξει η Δικαιοσύνη την αμεροληψία της! Το έχει ανάγκη…