Δύο χιλιόμετρα απόσταση από το σπίτι του Στέλιου, λίγο έξω από την πόλη, βρίσκεται το Κέντρο Εκπαίδευσης, Κοινωνικής Υποστήριξης και Κατάρτισης Ατόμων με Αναπηρίες της Θήβας. Πέντε χρόνια πριν, όταν δημιουργήθηκε το Κέντρο, οι υποσχέσεις ήταν πολλές και οι ελπίδες περισσότερες για τη μητέρα του, τη Βάσω Λάσπη.
Πίστεψε ότι δεν υπήρχε λόγος πια να ξενιτεύεται για να δώσει βοήθεια στο ανάπηρο παιδί της. Αποδείχθηκε μάταιο.
Η Βάσω Λάσπη είχε ήδη ξενιτευτεί 11 χρόνια με τα παιδιά της στην Αθήνα, μακριά από το σπίτι και τον άντρα της που έμεινε πίσω να καλλιεργεί τα χωράφια, για να προσφέρει στον Στέλιο τα αυτονόητα: ειδικό ιδιωτικό σχολείο, κατάρτιση, εκπαίδευση, δημιουργικά προγράμματα. Όταν επέστρεψε στον τόπο της αγωνίστηκε για να δημιουργηθεί, να εξοπλισtεί και να στελεχωθεί το Κέντρο για αναπήρους (ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ) της Βοιωτίας που θα έδινε λύσεις στα προβλήματα αναρίθμητων οικογενειών του νομού. Αυτό το Κέντρο- όπως και άλλα 23 σε όλη την Ελλάδα- δημιουργήθηκε, εξοπλίστηκε αλλά δεν…
ΡΗΜΑΖΕΙ…
Το Κέντρο Εκπαίδευσης, Κοινωνικής Υποστήριξης και Κατάρτισης Ατόμων με Αναπηρίες της Θήβας διαθέτει σύγχρονο εξοπλισμό αλλά ρημάζει χωρίς προσωπικό
στελεχώθηκε παρά ελάχιστα. Και δεν είχε τελικά, το παραμικρό να προσφέρει στον Στέλιο και σε πολλά άλλα άτομα με αναπηρία. Έτσι ο Στέλιος συνεχίζει να ταξιδεύει αφού κάνει αναγκαστικά κάθε μέρα 40 χιλιόμετρα το πρωί και άλλα 40 το απόγευμα, για να παρακολουθεί ένα πρόγραμμα ημερήσιας φροντίδας στη Λιβαδειά- σε έναν ξενώνα της Εκκλησίας.
Ο Στέλιος είναι σήμερα 29 ετών και πάσχει από αυτισμό με δευτερογενή νοητική υστέρηση και ψύχωση. Έχει μια μικρότερη αδερφή που σπούδασε και εργάζεται ως νοσηλεύτρια: «Ο αγώνας στο σπίτι μας άρχισε από την εποχή που ο Στέλιος πήγε νηπιαγωγείο», λέει η Βάσω Λάσπη, νομαρχιακή σύμβουλος Βοιωτίας και γενική γραμματέας της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Γονέων και Κηδεμόνων Ατόμων με Αναπηρία. Η κ. Λάσπη αποφάσισε να παλέψει μαζί με άλλους γονείς για να δημιουργηθεί στη Θήβα το ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ Βοιωτίας. Όμως, όπως και οι υπόλοιποι, είναι απογοητευμένη. «Έχουμε ένα τεράστιο κτίριο για την εξυπηρέτηση των αναπήρων, με εξοπλισμό ευρωπαϊκών προδιαγραφών, που έχει πέντε υπαλλήλους. Μία κοινωνική λειτουργό που εκτελεί χρέη διοικητικού υπαλλήλου, μία εργοθεραπεύτρια, έναν ψυχολόγο, μία νοσηλεύτρια και μία φυσικοθεραπεύτρια. Δεν έχει φυσικά παθολόγο ούτε ψυχίατρο. Ένας νευρολόγος έρχεται δύο φορές την εβδομάδα από το νοσοκομείο για τα βαριά περιστατικά.
Έχουμε δύο αυτοκίνητα για τη μετακίνηση των αναπήρων αλλά είναι…
ακίνητα, αφού δεν υπάρχουν οδηγοί. Έχουμε ξενώνα, αλλά κλειστό. Έχουμε εργαστήρια αλλά και αυτά παραμένουν κλειστά. Έχουμε θεραπευτική πισίνα που ποτέ δεν λειτούργησε. Και φυσικά δεν έχουμε οργανισμό…
λειτουργίας»!
Υπερσύγχρονα Κέντρα με… τρεις και τέσσερις υπαλλήλους
ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ για την κατάρτιση και εκπαίδευση αναπήρων της Βοιωτίας εξυπηρετεί στον ελάχιστο βαθμό περίπου 200 ανθρώπους με αναπηρία τον χρόνο απο τους 1.300 επιδοτούμενους του νομού- μόλις το 15%- δίχως να υπολογίζονται οι ανάπηροι που παίρνουν ήδη σύνταξη από ασφαλιστικά ταμεία!
Τα ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ- 24 συνολικά σε όλη την Ελλάδα- λειτουργούν επί της ουσίας «στον αέρα»! Δεν έχουν οργανισμό λειτουργίας εδώ και 6 χρόνια, ούτε εσωτερικό κανονισμό! Δύο με τρία απ΄ αυτά έχουν μια μέση απόδοση (της τάξης του 40-50%), ενώ κάποια άλλα είναι κλειστά (Άμφισσα) και κάποια άλλα (Εύβοια, Λαμία) υπολειτουργούν.
«Ξοδεύτηκαν εκατομμύρια για την κατασκευή και τον εξοπλισμό των κέντρων- κατά 75% απο κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης- αλλά δεν προσφέρουμε, δυστυχώς, παρά ελάχιστα στους αναπήρους», εξηγεί ο Δημήτρης Κοτσιαρίδης, πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Υπαλλήλων στα ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ.
«Σε ελάχιστα ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ υπάρχει διοικητικός διευθυντής και όπου υπάρχει έχει γίνει ανάθεση καθηκόντων χωρίς κρίση. Σε αρκετά, όπως στη Θήβα, τη Σύρο, το Άργος, τη Σάμο, την Έδεσσα, την Κεφαλονιά και τη Βέροια δεν υπάρχει ούτε ένας διοικητικός υπάλληλος. Ο μέγιστος αριθμός υπαλλήλων είναι 7 άτομα, ενώ σε αρκετά οι υπάλληλοι κυμαίνονται απο 3 έως 4- Κεφαλλονιά, Πρέβεζα, Βέροια, Πύργος, Καλαμάτα, Χίος, Μυτιλήνη…».
Θεραπευτική πισίνα έχουν όλα τα ανοικτά κέντρα για τους αναπήρους. Αλλά δεν λειτουργούν οι 23 από τις 24! Υπολειτουργεί… μία- του Αγρινίου- και αυτή δίχως τεχνική υποστήριξη για τη συντήρησή της!
«Αυτό που συμβαίνει είναι ένα έγκλημα εις βάρος των αναπήρων της χώρας μας», καταγγέλλει ο Γιάννης Σφακιανάκης, σύμβουλος της ΠΟΕΔΗΝ σε θέματα Πρόνοιας.
