Όταν ένα ποτάμι φουσκώνει απότομα παρασύροντας τα πάντα στο διάβα του είναι ανώφελο να μιλάμε για προδιαγραφές ασφαλείας και αμέλεια των οργανωτών τής εκάστοτε «εκδρομής». Όταν όλοι έχουν συμφωνήσει ότι θα πραγματοποιήσουν τη δραστηριότητα και μάλιστα έχουν πληρώσει γι΄ αυτό, όχι μόνο αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο, αλλά επιζητούν την παραπάνω έκκριση αδρεναλίνης. Το συμβάν στον Λούσιο ήταν ομολογουμένως μια κακιά στιγμή για όλους… ιδιαίτερα για την παρέα των 18 ανθρώπων, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν φίλοι μεταξύ τους και έμπειροι σε τέτοιου είδους καταβάσεις. Καλύτερα πάντως την ευθύνη να την… πάρει το ποτάμι, γιατί αν ζητάμε οπωσδήποτε να «σταυρώσουμε» κάποιους θα πρέπει να ψάξουμε πολύ βαθύτερα και όχι στους διοργανωτές που ζουν τον χειρότερο εφιάλτη της ζωής τους. Για παράδειγμα, το ότι δεν υπάρχει κανένα θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των εταιρειών που ασχολούνται με δραστηριότητες στη φύση, το ότι δεν υπάρχει ουδείς «διπλωματούχος» οδηγός ποταμού-φαραγγιού κ.λπ. δεν θα πρέπει να απασχολήσει κάποιους;

Τελευταία Νέα