Αναζήτηση
«Τον χτυπάγαμε εγώ κι άλλοι 6»
O ίδιος περιγράφει στην κατάθεσή του καρέ καρέ τη σκηνή της δολοφονίας του οπαδού του Παναθηναϊκού και παραδέχεται πως «τον χτύπησα με σίδερο στο κεφάλι», ενώ με λεπτομέρειες περιγράφει τον ρόλο που είχαν στη σκηνή του εγκλήματος άλλοι έξι οπαδοί του Ολυμπιακού- οι τέσσερις με ξύλο και οι δύο με μαχαίρι- και εκείνοι που εκλήθησαν χθες ως ύποπτοι για ηθική αυτουργία σε ανθρωποκτονία από πρόθεση.
Και οι πέντε που θα δώσουν εξηγήσεις την επόμενη εβδομάδα στις δύο εισαγγελείς, οι οποίες διενεργούν τη νέα προκαταρκτική εξέταση αρνούνται ότι έχουν οποιαδήποτε σχέση με τη δολοφονία του Μιχάλη Φιλόπουλου, ενώ ορισμένοι από αυτούς δεν δέχονται ούτε καν ότι ήταν παρόντες στα επεισόδια.
«Τα γεγονότα της Παιανίας δεν ήταν προσχεδιασμένα και οργανωμένα. Θλίβομαι που ένας νέος άνθρωπος έχασε τη ζωή του. Σημαντικές ευθύνες
ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ
από τους οπαδούς και των δύο ομάδων, οι οποίοι με λεπτομέρειες μιλούν για το ραντεβού που είχε κανονιστεί εκ των προτέρων και κατέληξε στο μακελειό
έχει η αστυνομία, που υποβάθμισε τη συμμετοχή των φιλάθλων στον αγώνα και δεν φρόντισε να λάβει τα απαραίτητα μέτρα για την αποτροπή των επεισοδίων», λέει χαρακτηριστικά ο Μ.Κ., μέλος της διοίκησης της ΠΑΕ Ολυμπιακός, ο οποίος κατονομάζεται από άλλους κατηγορουμένους και μάρτυρες ως ένας από τους οργανωτές της συμπλοκής.
Αντίθετα με όσα υποστηρίζουν οι πέντε ύποπτοι, στη δικογραφία υπάρχουν αποκαλυπτικές καταθέσεις από τους οπαδούς και των δύο ομάδων οι οποίοι με λεπτομέρειες μιλούν για το ραντεβού που είχε κανονιστεί εκ των προτέρων εν όψει του αγώνα βόλεϊ Ολυμπιακού- Παναθηναϊκού. Πρώτη φορά μάλιστα οι εξεταζόμενοι έχουν δώσει στοιχεία και για τους πρωταγωνιστές της πρώτης γραμμής που προέρχονται από την ομάδα των «πρασίνων». Σύμφωνα με την αστυνομία για 28 οπαδούς των δύο ομάδων προέκυψαν στοιχεία για συμμετοχή στην αιματηρή συμπλοκή και τη δολοφονία του Μ. Φιλόπουλου.
Κυνική περιγραφή του φόνου
O Χ.Κ., η αξιοπιστία του οποίου αμφισβητείται από τους φερόμενους ως ηθικούς αυτουργούς της δολοφονίας του οπαδού του Παναθηναϊκού, υποστηρίζει ότι το θύμα «το είχαμε σταμπάρει από παλιά». Συγκεκριμένα, αναφέρει:
«Για τα επεισόδια στη Λεωφόρο Λαυρίου πριν από τον αγώνα βόλεϊ μαζευτήκαμε στην “Ερυθρόλευκη Στρατιά”, τον σύνδεσμό που είναι κοντά στο γήπεδο Καραϊσκάκη και αποφασίσαμε να πάμε στην Παιανία να πάρουμε το αίμα μας πίσω για δύο περιστατικά που είχαν γίνει στο Παγκράτι. Εκεί και τις δύο φορές ήταν το παιδί που σκοτώθηκε στην Παιανία από τον Κολωνό και το είχαμε σταμπάρει από τότε. Αυτός ήταν γνωστός και είχε χτυπήσει παιδιά δικά μας. Εκεί στην “Ερυθρόλευκη Στρατιά” ήμασταν περίπου 50 άτομα. Λίγες μέρες πριν από τα επεισόδια βρεθήκαμε οι αντίπαλοι φίλαθλοι, στο Περιστέρι μάλλον, στην πλατεία, στο δημαρχείο και δώσαμε ραντεβού για την Παιανία. Εκεί ήταν και το παιδί που σκοτώθηκε. Δεν μαλώσαμε εκεί και δώσαμε ραντεβού για την Παιανία. Συναντηθήκαμε στο Καραϊσκάκη. Εκεί οι Ν.Κ., Τ.Π., Μ.Μ. και Μ.Κ. μάς είπαν ότι όποιος δεν ήθελε να πάει,
«Εγώ του έριξα με το σίδερο δύο στο κεφάλι. Άλλοι τον χτύπησαν με ξύλο και άλλοι με μαχαίρι»
να έφευγε και όσοι πήγαιναν δεν θα έκαναν πίσω. Μαζεύτηκαν όλοι οι σκληροπυρηνικοί του Ολυμπιακού. Εμένα μου φώναζαν όταν πήγαινα στο γήπεδο γιατί είμαι πρεζάκι, όμως με φώναζαν για το ξύλο γιατί ξέρουν ότι μπαίνω πάντα μπροστά».
«Και οι Σέρβοι μαζί μας»
«Εκεί, στο Καραϊσκάκη, είδα ότι όλα τα παιδιά, γύρω στα 300 άτομα, είχαν κράνη, φωτοβολίδες, ξύλα, μαχαίρια, σιδερολοστούς, έτοιμοι για επεισόδια. Εγώ είχα σιδερολοστούς και φορούσα κράνος. Μαζί μας ήταν και 50 Σέρβοι από την ομάδα του Ερυθρού Αστέρα. Στον Σταυρό που κάναμε στάση οργανωθήκαμε καλά. Πήραμε ξύλα, πέτρες, λοστάρια και ό,τι άλλο βρίσκαμε. Ήμασταν έτοιμοι για πόλεμο. Άλλωστε γι΄ αυτό πηγαίναμε, κανένας δεν ενδιαφερόταν για το παιχνίδι. Τη στάση την κάναμε γιατί έφυγαν οι Ζητάδες που μας συνόδευαν και εμείς βρήκαμε την ευκαιρία να εξοπλιστούμε καλύτερα.
Φτάνοντας στο σημείο οι Παναθηναϊκοί μάς πέταξαν μολότοφ, πέτρες, μπουκάλια και φωτοβολίδες, αλλά εμείς δεν σπάγαμε και πέφταμε πάνω τους. Οι Σέρβοι που ήταν μαζί μας πέταξαν χειροβομβίδες κρότου-λάμψης. Εγώ ήμουν στην πρώτη γραμμή μαζί με τον Τ.Κ., τον Μ.Μ. και τον Μ.Κ., τον Τ.Π. και τον Μ. Όλοι εκτός από εμένα κρατούσαν μεγάλα μαχαίρια». «Πέσαμε όλοι πάνω του»
«Όλοι στην πρώτη σειρά φορούσαμε κράνη εκτός από τον Ν.Κ. Κάνουμε “ντου” στους Παναθηναϊκούς. Όλοι έφυγαν και μόνο ο Κολωνιώτης έμεινε τελευταίος και έγραφε τα επεισόδια με το κινητό τηλέφωνο. Πέσαμε όλοι πάνω του. Εγώ του έριξα δύο με το σίδερο στο κεφάλι. Ο Τ.Κ., ο Τ.Π., ο Μ.Μ. τον χτύπησαν με ξύλο, ενώ ο Κ. και ο Τ. με μαχαίρι. Τον είδα που έπεσε από το δικό μου χτύπημα. Γινόταν πόλεμος και ο καθένας έσωζε το τομάρι του. Η κατάσταση είχε ξεφύγει. Γινόταν μάχη σώμα με σώμα, πόλεμος.
Από τους Παναθηναϊκούς ήταν ο Ηλ., ο Κ. και ο Η.Π. Εγώ δεν ήθελα να πεθάνει το παιδί. Νιώθω τύψεις. Στη θέση του θα μπορούσα να ήμουν εγώ. Ζητώ συγγνώμη από την οικογένειά του».
«Μου έγραψαν το όνομα του ταξιτζή σε χαρτί από πακέτο τσιγάρων»
«ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ μέρα της δολοφονίας κι ενώ ήμουν σπίτι με άλλο κόσμο που είχε έρθει να με συλλυπηθεί είδα να μπαίνουν τρεις άγνωστοι στο σπίτι και κάποιος να τους πηγαίνει να καθήσουν στο μπαλκόνι.
Έπειτα από λίγο τους είπα:
“Τι είναι αυτό που έγινε, τι ξέρετε, βοηθήστε με για να βρούμε ποιος σκότωσε το παιδί μου”. Στην αρχή δεν μιλούσε κανείς, αλλά στη συνέχεια ένας από αυτούς μου είπε: “Ξέρεις ότι τον Μιχάλη τον πάτησαν 200- 250 άνθρωποι;”.
«Ο Μιχάλης έπεσε μία φορά και τον σήκωσαν. Την άλλη φορά όμως τον άφησαν»
Γύρω στις πέντε το απόγευμα ήρθε επίσης στο σπίτι μου ένα άλλο παιδί που δούλευε μαζί με τον Μιχάλη μου και πιάσαμε συζήτηση για το τι μπορεί να είχε συμβεί με το παιδί μου. Εκεί έβγαλε ένα χαρτάκι από πακέτο με τσιγάρα, όπου έγραψε “Η. Μ/ Ρ., 23 ετών, οδηγός ταξί, ξυρισμένο μαλλί, Νίκαια” και μου το έδωσε. Όπως έμαθα ο Η. Μ ήταν μπροστά στο περιστατικό, όταν ο Μιχάλης έπεσε μία φορά και τον σήκωσαν. Την άλλη φορά όμως, τον άφησαν. Κάποιοι τον κυνηγούσαν και γι΄ αυτό έπεσε».
«Θέλω τη μαμά μου και θέλω και δικηγόρο»
«Την ημέρα που έγιναν τα επεισόδια, εγώ δούλευα στο ταξί. Πήγα πολλές κούρσες, αλλά δεν θυμάμαι ακριβώς πού»
«ΜΕΧΡΙ και το καλοκαίρι του 2006 ήμουν τακτικός στους αγώνες που έπαιζε ο Ολυμπιακός είτε στο Καραϊσκάκη και μερικές φορές εκτός έδρας. Μετά το καλοκαίρι εκείνο αραίωσα. Ο λόγος που ξέκοψα από τα γήπεδα είναι ότι δουλεύω ταξί, αλλά και μία φασαρία που είχα τότε με κάτι παιδιά στον Κορυδαλλό, η οποία μου στοίχισε πολύ ακριβά. Κατά τη διάρκεια της φασαρίας έπαθα μεγάλη ζημιά στο πρόσωπο. Αφού έγινε η “στραβή” φοβήθηκα, θέλησα να ηρεμήσω και να γίνω ήσυχο παιδί για να ξεκόψω από τα γήπεδα. Στο ταξί που άρχισα να δουλεύω ήθελα να είμαι κύριος γιατί δεν ήθελα να κρεμάσω τον πατριό μου στον οποίο ανήκει. Δουλεύω πάντα βράδυ και τη μέρα ξεκουράζομαι ή βγαίνω βόλτα με την κοπέλα μου, αν δεν δουλεύει. Από εκείνο το καλοκαίρι και μετά πήγα δύο φορές στο γήπεδο. Δεν θυμάμαι να έχω πάει φέτος σε αγώνα του Champions League, όπως επίσης δεν θυμάμαι να έχω πάει σε αγώνα βόλεϊ. Ήξερα ότι θα γινόταν ο τελικός κυπέλλου βόλεϊ, αλλά δεν γνώριζα αν θα πήγαινε κόσμος του Ολυμπιακού. Το μεσημέρι της ημέρας των επεισοδίων δούλευα στο ταξί. Πήγα πολλές κούρσες χωρίς να θυμάμαι πού ακριβώς. Στο ράδιο άκουσα ότι έγιναν επεισόδια μεταξύ Ολυμπιακών και Παναθηναϊκών στην Παιανία.
Δεν έδωσα σημασία και συνέχισα τη δουλειά μου.
«Κατάπια τον σταυρό»
Και ο φερόμενος από άλλους κατηγορουμένους ως ένας εκ των φυσικών αυτουργών της δολοφονίας του Μ. Φιλόπουλου καταλήγει λέγοντας: «Θέλω τη μαμά μου και θέλω και δικηγόρο για να υπογράψω. Θέλω να πάω και στο νοσοκομείο γιατί από μόνος μου κατάπια τον σταυρό που είχα στον λαιμό μου».
«Πετούσαμε και μας πετούσαν πέτρες, σίδερα, μολότοφ»
«ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ του Μιχάλη (σ.σ.:αναφέρεται στον δολοφονημένο οπαδό του Παναθηναϊκού Μιχάλη Φιλόπουλο) θέλω να σας καταθέσω όσα γνωρίζω. Ο Μιχάλης ήταν στον σύνδεσμο στον Κολωνό και ήταν αυτός που έδινε τα εισιτήρια. Με ρώτησε αν ήθελα να πάω στον αγώνα βόλεϊ.
Εγώ επειδή είχα δουλειές δεν προλάβαινα να περάσω από τον σύνδεσμο στον Κολωνό και κανονίσαμε να βρεθούμε όλοι μαζί στη στάση του Μετρό, στον σταθμό Δουκίσσης Πλακεντίας, όπου θα υπήρχαν και άλλοι οπαδοί του Παναθηναϊκού.
Μαζεύτηκαν γύρω στα 250 άτομα. Από αυτά γνωρίζω τον Δ.Κ, ο οποίος ήταν κάποτε πρόεδρος στον σύνδεσμο του Ζωγράφου και κάποιο Κ., που ξέρω ότι ανήκει στον σύνδεσμο του Χολαργού». «Συνάντηση για ξύλο»
«Λίγο πριν ξεκινήσουμε να πάμε στο γήπεδο, μας μίλησε ο Κ. και μας είπε ότι θα πάμε όλοι μαζί οργανωμένα στο γήπεδο στην Παιανία και να προσέχουμε, γιατί είχαν ξεκινήσει και Ολυμπιακοί προκειμένου να συναντηθούμε σε κάποιο σημείο και να παίξουμε ξύλο, να πλακωθούμε. Όση ώρα ήμασταν εκεί, ούτε εγώ ούτε άλλος Παναθηναϊκός είδα να κρατάει πέτρες, ξύλα, σίδερα ή άλλα αντικείμενα για το ξύλο που θα παίζαμε με τους Ολυμπιακούς. Όταν όμως φτάσαμε στη Λεωφόρο Λαυρίου, αρχίσαμε όλοι και παίρναμε από τον δρόμο ή από οικοδομές πέτρες, ξύλα, σίδερα και ό,τι άλλο μπορούσαμε. Φτάνοντας στο σημείο είδα και τον Ηλ., που αν δεν κάνω λάθος ήταν στον σύνδεσμο του Αμαρουσίου του Παναθηναϊκού. Μαζευτήκαμε όλοι με τα πολεμοφόδια και ήμασταν έτοιμοι μόλις έφταναν οι Ολυμπιακοί να κάνουμε το “ντου”. Όλα τα παιδιά άκουγαν τον Δ.Κ., που έκανε κουμάντο. Εγώ κρατούσα στο χέρι μου ένα μεγάλο ξύλο. Κάποια στιγμή ακούσαμε ότι έρχονται οι Ολυμπιακοί». «Μάχη σώμα με σώμα»
«Βγήκαμε στον δρόμο και έγινε χαμός. Πετούσαμε και μας πετούσαν πέτρες, ξύλα, κροτίδες, μολότοφ, καπνογόνα, σίδερα, ενώ μερικοί ήρθαν σώμα με σώμα. Ύστερα από πέντε- δέκα λεπτά μάχης ακούω κάποιον δικό μας που φώναξε: “Τους πήραμε”, ότι δηλαδή τους είχαμε κερδίσει. Εγώ όμως παρατήρησα ότι μπροστά μας εξακολουθούσαν να είναι ακόμη οργανωμένοι Ολυμπιακοί και να γίνεται μάχη. Όλοι σχεδόν το βάλαμε στα πόδια για να γλιτώσουμε. Τρέχοντας είδα κάποια στιγμή τον Μιχάλη (σ.σ.:τον Φιλόπουλο) να παραπατάει και να πάει να πέσει. Κατόρθωσα να κρυφτώ στην αυλή μιας πολυκατοικίας. Βγήκα στη Λεωφόρο Λαυρίου και με ταξί πήγα στο σπίτι μου. Θέλω να πιαστούν αυτοί που σκότωσαν τον φίλο μου Μιχάλη».
«Θα πάμε όλοι μαζί οργανωμένα στο γήπεδο στην Παιανία και να προσέχουμε, γιατί είχαν ξεκινήσει και Ολυμπιακοί προκειμένου να συναντηθούμε σε κάποιο σημείο και να παίξουμε ξύλο, να πλακωθούμε»
