ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΒΟΛΕΣ από επτά καθηγητές του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης δέχονται τα ομαδικά κατηγορητήρια, με τα οποία δικάζονται σήμερα στο Αυτόφωρο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών οι 49 φοιτητές που κατηγορούνται για τα επεισόδια στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο της 8ης Μαρτίου 2007. «Η μεθοδολογία των ομαδικών και αορίστων κατηγορητηρίων είναι ασύμβατη με ένα δικαιοκρατικό δικονομικό σύστημα, γιατί κυοφορεί επιπλέον εμφανείς επιπτώσεις και σε άλλους θεσμούς, όπως είναι η εκκρεμοδικία και η απαγόρευση της μεταβολής της αρχικής κατηγορίας», επισημαίνουν οι επτά πανεπιστημιακοί στο «διά ταύτα» της γνωμοδότησης που συνέταξαν, απαντώντας σε συγκεκριμένα ερωτήματα που τους έθεσαν οι συνήγοροι υπεράσπισης των κατηγορουμένων εν όψει της σημερινής δίκης των φοιτητών.

Εις βάρος των συλληφθέντων, όπως είναι γνωστό, έχει ασκηθεί ποινική δίωξη για σύσταση και συμμορία, διατάραξη κοινής ειρήνης και απόπειρα επικίνδυνης σωματικής βλάβης, κατηγορίες που από την αρχή είχαν χαρακτηριστεί εκ μέρους της υπεράσπισης «υπερβολικές, διογκωμένες και αναντίστοιχες με το αποδεικτικό υλικό της δικογραφίας». Στη γνωμοδότηση που υπογράφουν οι καθηγητές κ.κ. Ι. Μανωλεδάκης, Σ. Αλεξιάδης, Ν. Παρασκευόπουλος, Γ. Καλφέλης, Λ. Μαργαρίτης, Ε. Συμεωνίδου-Καστανίδου και Μ. Καϊάφα-Γκμπάντι επισημαίνεται για το σοβαρότερο αδίκημα της συμμορίας ότι «δεν υπάρχει, αν αποδεικνύεται ότι μία ένωση προσώπων έχει γίνει με σκοπό τη διαδήλωση».

«Η πράξη της ένωσης», προσθέτουν, «πρέπει να συνοδεύεται από σκοπό τέλεσης εγκλημάτων, πρέπει δηλαδή να αποδεικνύεται άμεσος δόλος για την τέλεση αξιοποίνων πράξεων συγκεκριμένης βαρύτητας».

Στο ερώτημα των δικηγόρων αν υπάρχει ποινική ευθύνη όσων μετέχουν σε μία διαδήλωση αν μία μικρή ομάδα προσκολληθεί στο πλήθος των διαδηλωτών διαπράττοντας αξιόποινες πράξεις, οι καθηγητές ξεκαθαρίζουν ότι: «Για να υπάρχει ποινική ευθύνη πρέπει ο δράστης να “συμμετέχει” σε συνάθροιση που διαπράττει βιαιοπραγίες. Συμμετοχή δεν είναι η απλή παρουσία στον χώρο μίας τέτοιας συνάθροισης. Η ευθύνη σε κάθε περίπτωση είναι ασφαλώς ατομική και για συγκεκριμένες πράξεις. Για το έγκλημα της διατάραξης της κοινής ειρήνης δεν ευθύνεται συνολικά το “πλήθος”, αλλά το κάθε άτομο για όσα το ίδιο έκανε. Άλλωστε, συλλογική ευθύνη στο ποινικό δίκαιο δεν υπάρχει».