ΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ οφείλουν να είναι χώροι απόλυτης ελευθερίας της σκέψης και της έκφρασης. Στις αίθουσες, στα εργαστήρια, στα γραφεία, στα ερευνητικά κέντρα, ακόμη και στα προαύλιά τους τίποτα δεν είναι δεδομένο, τίποτα δεν αποτελεί ταμπού, τίποτα δεν υπάρχει που να μην αμφισβητείται, γιατί τίποτα δεν αποκλείει την εξέλιξη, την αλλαγή, το καινούργιο.

Στα πανεπιστήμια δεν υπάρχουν κυρίαρχες απόψεις ή θεωρίες, ούτε φυσικά κυρίαρχες θρησκείες και δοξασίες. Αλίμονο αν στους χώρους που ζυμώνεται το πνεύμα επικρατούσε η επιβολή, η καταστολή, η υποχρεωτική αποδοχή, το αλάθητο.

Στα πανεπιστήμια αμφισβητείται ακόμη και η θρησκεία. Η όποια θρησκεία. Έτσι, σε έναν πανεπιστημιακό χώρο αποτελεί παράδοξο η ύπαρξη ενός θρησκευτικού ναού, οποιουδήποτε θρησκεύματος ή δόγματος.

Δεν είμαστε δα και στην εποχή των Ιησουιτών. Τα ελληνικά πανεπιστήμια έχουν σήμερα φοιτητές πολλών θρησκειών, πολλών δογμάτων- ακόμη και άθεους. Επομένως δεν έχει κανένα νόημα η λειτουργία ενός χριστιανικού ναού μέσα στην Πανεπιστημιούπολη.

Όπως δεν θα είχε και ενός μουσουλμανικού τεμένους ή ενός βουδιστικού ναού. Οι χθεσινές φαιδρότητες μέσα και έξω από την Πολυτεχνειούπολη Αθηνών το αποδεικνύουν περίτρανα.

Τελευταία Νέα