Νέα σκληρά αντιτρομοκρατικά μέτρα προωθεί η γερμανική προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παρ΄ ότι ήδη πέρασε επιτυχώς την πρώτη συμφωνία των «27» για την ανταλλαγή δεδομένων DΝΑ, δακτυλικών αποτυπωμάτων και πινακίδων κυκλοφορίας, όπως και τη δέσμευση όλων των χωρών να παρέχουν τα στοιχεία αυτά για υπόπτους, ακόμη κι αν αυτοί δεν περιλαμβάνονται στα αρχεία τους.


Τώρα, στο πλαίσιο του αντιτρομοκρατικού πακέτου που επιθυμεί διακαώς ο υπουργός Εσωτερικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, οι «27» καλούνται να υιοθετήσουν ακόμη ένα μέτρο, «δυσκολοχώνευτο» για τις χώρες που έχουν περί πολλού την εθνική δικαιοδοσία και τις παραδόσεις στα

ΣΥΜΦΩΝΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ

Αντιδράσεις από Βρετανία, Σουηδία, Τσεχία. Συμφωνούν οι περισσότερες κυβερνήσεις, μεταξύ των οποίων και η ελληνική

ανθρώπινα δικαιώματα. Πρόκειται για το δικαίωμα ένοπλων μυστικών αστυνομικών και πρακτόρων να δρουν ελεύθερα και να συλλαμβάνουν στις χώρες της Ένωσης «υπό εξαιρετικές συνθήκες», χωρίς να ενημερώνονται οι αρχές εκείνων των χωρών. Παράλληλα, το μέτρο συμπληρώνεται με την παρουσία ένοπλων φρουρών- ακόμη και από ιδιωτικές εταιρείες- στα αεροπλάνα, με απλή ενημέρωση της χώρας προορισμού της πτήσης.

Τα προαναφερόμενα μέτρα περιλαμβάνονται ήδη στη λεγόμενη Συνθήκη της Προυμαπό την ομώνυμη γερμανική πόλη- η οποία έχει υπογραφεί από τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Αυστρία και ακόμη πέντε χώρες της Ε.Ε. Το Βερολίνο φιλοδοξεί να εντάξει ολόκληρη τη Συνθήκη στο ευρωπαϊκό Δίκαιο, αλλά συναντά αντιδράσεις από τη Βρετανία, τη Σουηδία και την Τσεχία (σ.σ.: Η κάθε χώρα αντιδρά, βέβαια, για διαφορετικούς λόγους. Το Λονδίνο, για παράδειγμα, έχει αντιρρήσεις στο σκέλος που αφορά την οπλοφορία, καθώς έχει μακρά παράδοση μη ένοπλων αστυνομικών).

Όπως και να έχει, η γερμανική προεδρία είναι αισιόδοξη πως θα επιτύχει τον στόχο της – την ενσωμάτωση της Συνθήκης του Προυμ στο Δίκαιο της Ε.Ε.- τους επόμενους μήνες, παρ΄ ότι απαιτείται ομοφωνία στο Συμβούλιο Εσωτερικών και Δικαιοσύνης.

Παράλληλα, αντιδράσεις των οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως η Διεθνής Αμνηστία προκαλούν οι ενέργειες της γερμανικής προεδρίας, οι οποίες όμως βρίσκουν σύμφωνες τις περισσότερες κυβερνήσεις, μεταξύ των οποίων και την ελληνική, αλλά και την Κομισιόν. Το Βερολίνο υπεραμύνεται του προγράμματός του, υποστηρίζοντας ότι το θέμα της ασφάλειας απασχολεί εντόνως τους Ευρωπαίους πολίτες και την ώρα που επανέρχεται προς συζήτηση το ευρωπαϊκό Σύνταγμα, πρέπει λαμβάνται υπ΄ όψιν οι ανησυχίες των ψηφοφόρων.

Υποστηρίζει ακόμη ότι τα μέχρι τώρα μέτρα συνεργασίας μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν έχουν αποδώσει τα αναμενόμενα, καθώς εστιάσθηκαν κυρίως στην αμοιβαία συνδρομή των δικαστικών και εισαγγελικών αρχών και παραμέλησαν τη συνεργασία αστυνομικών αρχών και υπηρεσιών. Έτσι, το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης που ήταν μια ορθή ιδέα, προσέκρουσε στα γρανάζια της γραφειοκρατίας. Το ίδιο συμβαίνει όταν οι αρχές μιας χώρας έχουν ανάγκη να διεξαγάγουν ανακρίσεις σε άλλη χώρα: μέχρις ότου εγκριθεί το αίτημά τους, η υπόθεση που διερευνούν μπορεί να έχει πάει στο αρχείο!