Διαβάζω για το νέο σχολείο της Μicrosoft στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ και δεν μπορώ να μην κάνω συγκρίσεις με τα καθ΄ ημάς. Οι τοπικές αρχές κάλεσαν την πασίγνωστη εταιρεία να φτιάξει ένα σχολείο και αυτή ανταποκρίθηκε. Το σχολείο του κυρίου Γκέιτς είναι πολύ διαφορετικό από ό,τι έχουμε δει έως τώρα. Με αιχμή την τεχνολογία αλλά έμφαση σε νέες εκπαιδευτικές διαδικασίες.
Κατ΄ αρχήν πώς γίνεται η επιλογή των μαθητών στο σχολείο του Μπιλ Γκέιτς; Ούτε «πανελλήνιες» ούτε «όποιος πληρώνει». Δίνουν προτεραιότητα στις χαμηλότερες εισοδηματικές τάξεις και τους Αφροαμερικανούς γιατί δεν θέλουν ένα σχολείο της ελίτ αλλά ένα σχολείο των ευκαιριών. Οι πρώτοι τυχεροί έχουν επιλεγεί μεταξύ των ενδιαφερομένων με κλήρωση. Οι μαθητές δεν έχουν σχολικές τσάντες αλλά λάπτοπ. Στην αίθουσα δεν υπάρχει συμβατικός, αλλά «έξυπνος» πίνακας ο οποίος μεταφέρει στοιχεία από διάφορες βάσεις δεδομένων μέσα στην αίθουσα. Οι μαθητές δεν έχουν απουσιολόγιο ούτε απουσιολόγους. Ο καθένας έχει τη δική του ηλεκτρονική κάρτα και κινείται στους χώρους του σχολείου. Στην αίθουσα το μάθημα συνδέει το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον. Η υπερθέρμανση του πλανήτη, η καταστροφή της στιβάδας του όζοντος από τους ρύπους ή η γρίπη των πτηνών δεν είναι θέματα για τα οποία οι μαθητές προβληματίζονται εάν και εφόσον τα διαβάσουν στα media. Τα διδάσκονται μέσα στην αίθουσα. Όπως επίσης, εκτός από τα κλασικά μαθήματα, διδάσκονται και τεχνικές οργάνωσης και στρατηγικής. Και φυσικά δεν υπάρχει η βιβλιοθήκη όπως την ξέρουμε, με σκονισμένους δυσκίνητους τόμους, αλλά ό,τι πιο καινούργιο σε ηλεκτρονικά αρχεία και διαδραστικά μέσα. Σ΄αυτό το σχολείο οι μαθητές δεν ξυπνούν (σαν τους φαντάρους) από τις 6 το πρωί για να είναι 7.30 στην τάξη, αλλά το μάθημα αρχίζει στις 9.15 ενώ φεύγουν στις 4 το απόγευμα.
Αυτό το σχολείο στεγάζεται σε ένα ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής κτίριο που μοιάζει περισσότερο με μουσείο μοντέρνας τέχνης. Ξεχωρίζει, όπως πολύ πιθανόν αύριο θα ξεχωρίζουν και οι μαθητές του. Και κατά πάσα πιθανότητα είναι ένα σχολείο που δεν θα δούμε ποτέ στην Ελλάδα. Όχι γιατί δεν μπορούμε, αλλά γιατί κατά βάθος προτιμάμε την προς τα κάτω ισοπέδωση των πάντων.
