Οι σύζυγοι των πολύγαμων μορμόνων ξεσηκώθηκαν και βγαίνουν από τη σκιά. Πρώτη φορά υψώνουν τη φωνή τους και υπερασπίζουν τους γάμους τους, εκφράζουν όμως παράλληλα την αντίθεσή τους στην κακομεταχείριση ανήλικων κοριτσιών.


Μόλις έχει φύγει από τη δουλειά της. Θα μπορούσε να μην έχει όνομα, όμως ας πούμε ότι τη λένε Βίκι. Σίγουρα δεν έχει επίθετο, ούτε και διάθεση να φωτογραφηθεί. Κατά τα άλλα η Βίκι είναι μια απλή εργαζόμενη γυναίκα στη Γιούτα των ΗΠΑ. Έχει καλές σχέσεις με τους συναδέλφους της αλλά ώς ένα σημείο. Ποτέ δεν μιλάει για το σπίτι όπου μεγάλωσε, με τα 39 αδέλφια της. Ποτέ δεν μιλάει για το σπίτι όπου ζει τώρα, ανάμεσα σε 21 παιδιά, τα έξι από τα οποία είναι δικά της. Επίσης δεν λέει κουβέντα για τις άλλες δύο «αδελφές-συζύγους»- η μία εκ των οποίων είναι εξ αίματος αδελφή της- με τις οποίες μοιράζεται τον σύζυγό της. Κοιμάται μαζί του κάθε τρίτη νύχτα, τότε είναι η σειρά της και είναι μια διαδοχή που τηρείται αυστηρά. Δεν αντιδρά, δεν βρίσκει τον λόγο. Αυτός άλλωστε ήταν ο κανόνας για να ζουν όλοι μαζί αρμονικά. «Δεν είναι κάτι για το οποίο μιλούμε ανοιχτά», λέει ντροπαλά.

Τώρα όμως η Βίκι φαίνεται να έχει ξεπεράσει πολλούς από τους φόβους της. Αφορμή, οι δικαστικές υποθέσεις σεξουαλικής κακομεταχείρισης

Ο άγραφος νόμος υπαγορεύει στους περίπου 40.000

πολύγαμους στη Γιούτα να ζουν σε απόλυτη μυστικότητα

ανηλίκων σε κλειστές κοινοβιακές ομάδες που θίγουν την ευρύτερη κοινωνία των μορμόνων. Έτσι, γυναίκες όπως η Βίκι έσπευσαν να υπερασπίσουν τον τρόπο της ζωής τους και το δικαίωμά τους, όπως επισημαίνουν, να είναι μία από τις συζύγους των ανδρών τους. «Ζούμε καλά και έντιμα», επιμένει. Η Κριστίν για παράδειγμα είναι η τρίτη σύζυγος του άνδρα της και λέει πως αυτό της δίνει μεγαλύτερη ελευθερία. «Να έχω γύρω μου έναν άνδρα συνέχεια; Μου αρέσουν οι άνδρες αλλά όχι και τόσο! Όταν είναι άρρωστος, μπορώ να τον στείλω σε κάποιαν άλλη. Όταν τα ρούχα του χρειάζονται σιδέρωμα, υπάρχει πάντα κάποια άλλη να το κάνει». Πολλές γυναίκες, όπως η Κριστίν, τονίζουν πάντως πως ο γάμος τους ήταν μια επιλογή που τις έκανε να αισθανθούν ολοκληρωμένες.

Ήταν μια επιλογή όμως την οποία, μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον, κάλυπτε η μυστικότητα. Ο άγραφος νόμος υπαγορεύει στους περίπου 40.000 πολύγαμους της Γιούτας να ζουν σε απόλυτη μυστικότητα. Εδώ και 50 χρόνια, υπακούν στην αρχή τού «μη ρωτάς, μη λες» αφού οι πρακτικές τους ισοδυναμούν με κακούργημα που τιμωρείται με φυλάκιση που φτάνει και τα πέντε χρόνια. Και αυτό από το 1953, όταν οι αστυνομικές αρχές έκαναν επιδρομή σε κοινόβια μορμόνων με αποτέλεσμα να καταλήξουν εκατοντάδες παιδιά σε ιδρύματα της κοινωνικής πρόνοιας και πολλοί γονείς στη φυλακή. Έκτοτε οι γονείς απέφευγαν να πηγαίνουν ακόμη και στον οδοντίατρο τα παιδιά τους. Τους ζητούσαν να μη φέρνουν άλλα παιδιά στα σπίτια τους να παίξουν, για να κρατηθεί, όσο ήταν δυνατό, μυστική η ζωή τους.

Στην τηλεόραση. Οι φήμες όμως επέμεναν εδώ και χρόνια για αποσχισθείσες ακραίες ομάδες μορμόνων, οι οποίες διέπρατταν παρανομίες. Το 2003 ο Τομ Γκριν ξεπέρασε κάθε όριο. Ο πολύγαμος άρχισε να εμφανίζεται σε τηλεοπτικές εκπομπές υπερασπίζοντας το δικαίωμά του να έχει όχι δυο και τρεις αλλά πέντε γυναίκες. «Ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό μου να στραφώ κατά της πολυγαμίας», λέει ο μορμόνος υπουργός Δικαιοσύνης της Γιούτας, Μαρκ Σάρτλεφ. «Είναι όμως κακούργημα και αυτός δεν σταματούσε πουθενά». Οι διωκτικές αρχές ήρθαν αντιμέτωπες με πολύ χειρότερες καταστάσεις: η νεώτερη από τις γυναίκες του Γκριν ήταν μόλις 13 ετών και είχε γεννήσει το παιδί του, γεγονός που αποδείκνυε σεξουαλική σχέση. Ο Γκριν κατηγορήθηκε για βιασμό και πολυγαμία. Ήταν η υπόθεση που άνοιξε το κουτί της Πανδώρας.

Πολύγαμοι ανά τους αιώνες


● Στις κοινότητες των πολύγαμων, συνήθως ένας άνδρας έχει πολλές γυναίκες. Στο Νεπάλ και στο Θιβέτ όμως μία γυναίκα μπορεί να έχει πολλούς συζύγους.

● Ο Βασιλιάς Σολομών είχε 700 γυναίκες και 300 παλλακίδες.

● Ο Τζόζεφ Σμιθ, ιδρυτής της Εκκλησίας των Μορμόνων, ως προφήτης, είχε το δικαίωμα να παντρεύεται και μετά τον θάνατό του. Είχε από 33 ώς 48 συζύγους.

● Ο Βασιλιάς Μσουάτι της Σουαζιλάνδης διάλεξε πέρυσι τη 13η γυναίκα του από 20.000 παρθένες.

● Τον δέκατο έβδομο αιώνα ο Τούρκος Σουλτάνος Ιμπραήμ Α΄ είχε χαρέμι με 280 γυναίκες. Λέγεται ότι τις έπνιξε όλες- εκτός από δύο- γιατί του ήταν άπιστες.