Στο ΠΑΣΟΚ κάνουν τα πάντα για να πείσουν τους εαυτούς τους ότι δεν έχουν κανένα σοβαρό πρόβλημα με την αναθεώρηση του άρθρου 16. Τα επιχειρήματα είναι ενδεικτικά της πολιτικής αμηχανίας που, στο παρά πέντε της έναρξης της συζήτησης, εξακολουθεί να επικρατεί στην αξιωματική αντιπολίτευση:

Πρώτο, η υπόθεση είναι ασήμαντη, μια «παρωνυχίδα» στα θέματα παιδείας.

Αλλά, αναρωτιέται κανείς, γιατί τότε ο Γιώργος Παπανδρέου την έκανε σημαία της προσωπικής του πολιτικής;

Δεύτερο, θα μετατοπίσουμε τη συζήτηση στο συνολικό ζήτημα της παιδείας αναδεικνύοντας τις δεκαπέντε θέσεις που προτάσσουμε στο άρθρο 16. Πράγματι, θα έχει ενδιαφέρον να ακούσουμε περισσότερα για τις εκ πρώτης όψεως σημαντικές και προωθημένες αυτές θέσεις, που επί του παρόντος έχουν διατυπωθεί τηλεγραφικά. Αλλά η περίσταση δεν είναι κατάλληλη, διότι το θέμα της συζήτησης δεν είναι η παιδεία γενικώς, αλλά πολύ συγκεκριμένα η δυνατότητα ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων.

Και τέλος πάντων, τρίτο, θα το ψηφίσουμε το ρημάδι το 16 να πάει για αναθεώρηση, αλλά για τους ακριβώς αντίθετους λόγους από τη Ν.Δ. Παραγνωρίζεται, όμως, ότι στην προαναθεωρητική φάση που διανύουμε, δεν έχουν καμία σημασία οι λόγοι που επικαλείται κανείς. Το μόνο που θα κριθεί στην ψηφοφορία είναι αν η αναθεώρηση από την επόμενη Βουλή θα γίνει με 150 ή 180 ψήφους, δηλαδή αν θα αρκέσει η βούληση της κυβέρνησης ή αν θα χρειαστεί η συναίνεση της αντιπολίτευσης. Επίσης, οι «ακριβώς αντίθετοι λόγοι» δεν προκύπτουν από την ανάγνωση των αιτιολογικών εκθέσεων των δύο κομμάτων. Αυτό που διακρίνεται περισσότερο είναι μια διάσταση ανάμεσα στη γραπτή τεκμηρίωση του ΠΑΣΟΚ και την προφορική επιχειρηματολογία του προέδρου του. Στη μεν αιτιολογική έκθεση του κόμματος γίνεται λόγος για τη «δημιουργία ενός εθνικού συστήματος ανώτατης εκπαίδευσης με ενότητα και ομοιογένεια». Στις ομιλίες και συνεντεύξεις του, ο κ. Παπανδρέου αναφέρεται επίμονα στην ανάγκη να αδειοδοτηθούν υπό προϋποθέσεις ως πανεπιστήμια ορισμένα από τα υφιστάμενα κέντρα ελευθέρων σπουδών, προφανώς μαζί με άλλα που θα προκύψουν στην πορεία. Στους κόλπους των αναθεωρητών του ΠΑΣΟΚ συστεγάζονται διαμετρικά αντίθετες προσεγγίσεις.

Όσο όμως πλησιάζει η έναρξη της συζήτησης, εκείνο που γίνεται περισσότερο φανερό είναι η έλλειψη πολιτικού αισθητηρίου. Δηλαδή, η αδυναμία να σταθμιστεί το διακύβευμα μέσα στην πολιτική συγκυρία. Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται να πιστεύει ότι το αρμένισμά της είναι σωστό και ότι, κρατώντας την ίδια ρότα, αργά ή γρήγορα θα ισιώσει και ο γιαλός.

Τελευταία Νέα