Να πάω στα μεγάλα ονόματα;

Να πάω. Ε, λοιπόν και παρά τις όποιες επιφυλάξεις μου, πιο στέρεος είναι ο «Έντουαρτ» (από 22/2) της Αγγελικής Αντωνίου από τους προπαγανδιστικούς, χριστιανικούς και κουραστικούς «Δίδυμους πύργους» του Όλιβερ Στόουν. Και καλύτερη η ερμηνεία του Αλβανού ηθοποιού από τη μόνιμη απορία που ζωγραφίζεται διαρκώς στο πρόσωπο του Νίκολας Κέιτζ. Λιγότερη πλήξη αισθάνθηκα με τη φυλακή του Έντουαρτ και απείρως περισσότερη με τα αλαμπουρνέζικα του σπουδαίου Μ. Νάιτ Σιάμαλαν στο «Lady in the water». Πού να δείτε την πανωλεθρία της Νικόλ Κίντμαν στο «Πορτρέτο της Νταϊάν Άρμπους» (Fur) που προβάλλεται αυτές τις μέρες. Παιδιά, μη σας πιάνουν κότσους. Ας πούμε «Ο διάβολος φοράει Πράντα». Χωρίς το χέρι της θεάς (Μέριλ Στριπ) η σκηνοθεσία του Ντέιβιντ Φράνκελ θα κατέληγε στη Β΄ Εθνική.

Τι να πρωτοθυμηθώ απ΄ όσα σκουπίδια και δήθεν λουστραρισμένα «προϊόντα» με περισπούδαστα ονόματα έχω δει τους πρώτους πέντε μήνες της φετινής, «χειμερινής» περιόδου. Το «Ωχ στο Οχάιο»;

Ωχ, το μάτι μου. Οι «Flyboys» αντί για πόλεμο έκαναν τουρισμό στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ακόμα και ο Μπράιαν Ντε Πάλμα στη «Μαύρη Ντάλια» έχασε τ΄ αυγά και τα πασχάλια.

Τελευταία Νέα