«“Θέλω τον κύριο διοικητή”, λένε οι πολίτες που έρχονται στην Τροχαία Κηφισιάς. “Παρακαλώ, η ίδια”, απαντώ και αυτοί επιφυλακτικοί επιμένουν! Φεύγοντας καταλαβαίνουν ότι μπορεί κάλλιστα και μια γυναίκα να αντεπεξέρχεται στα καθήκοντα και τις ευθύνες του… κυρίου διοικητή».
Κουμαντάρει εδώ και εννέα μήνες, ως διοικητής Τροχαίας Κηφισιάς, τον μόνιμο… μπελά Κηφισίας- Κατεχάκη. Με 23 χρόνια «μάχιμης»- όπως λέει- υπηρεσίας, η Αστυνόμος Α΄ Βασιλική Κρικέτου «χτυπά κάρτα» κάθε πρωινό στις βασικές διασταυρώσεις της περιοχής
ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ
που συνήθως θεωρούν τη θέση ανδρικό προνόμιο, αναγνωρίζουν στην πορεία το έργο τους
ευθύνης της. «Εάν δεν υπήρχαν οι τροχονόμοι, το ρεύμα ανόδου της Κηφισίας θα απεγκλωβιζόταν καθημερινά μετά τη μία το μεσημέρι. Η μισή Αθήνα περνά από εκεί…», λέει στα «ΝΕΑ» η κ. Κρικέτου.
Με… αέρα και φιλοδοξίες που φτάνουν ακόμα- γιατί όχι;- και στη θέση της πρώτης γυναίκας αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας, για την ώρα εάν χρειαστεί, ρυθμίζει και η ίδια με τη σφυρίχτρα της την κυκλοφορία. «Αγαπώ την Τροχαία, από αυτή τη θέση μπορώ να προσφέρω πολλά περισσότερα από ό,τι σε ένα αστυνομικό τμήμα». Επικεφαλής 70 ατόμων, κυρίως ανδρών, έχει κάνει με τον τρόπο της τους υφισταμένους της να ενστερνιστούν το «κυρία διοικητά». «Και οι άνδρες συνάδελφοι, που συνήθως θεωρούν τη διοίκηση ανδρικό προνόμιο, αναγνωρίζουν στην πορεία με το έργο μου ότι δικαίως καταλαμβάνω τη θέση αυτή. Την πιθανή μουρμούρα σε ένα ανδροκρατούμενο επάγγελμα την προσπερνώ!», λέει χαμογελαστή. Αρκετά αυστηρή, «ίσως και περισσότερο από τους άνδρες», κλήσεις για τροχαίες παραβάσεις θα σβήσει μόνο για ανθρωπιστικούς λόγους. «Ακόμα και οι παρέες των δύο παιδιών μου που χαίρονται στην ιδέα ότι “έχουμε τη μαμά σου για τις κλήσεις μας!”, τελικά απογοητεύονται γρήγορα. Νομίζω πάντως ότι με γυναίκα αστυνομικό στο πλευρό του, ο γιατρός σύζυγός μου αισθάνεται μεγαλύτερη ασφάλεια!».
Διοικητής Τροχαίας- συνδιοικητής σπιτιού!
Για την ίδια η επαγγελματική εξέλιξή της είναι φυσιολογική, βάσει του βαθμού και των προσόντων της. Προκειμένου πάντως να εδραιωθεί στον χώρο της, φροντίζει- όπως λέει- κάθε στιγμή να αποδεικνύει την αξία της. «Είναι, εκτιμώ, θέμα προσωπικότητας, όχι φύλου. Έπειτα από τόσα χρόνια εμπειρίας, θέλω πια να πιστεύω πως τα έχω καταφέρει σε μια ιδιαίτερα δύσκολη κυκλοφοριακά περιοχή, σε Νίκαια, Κορυδαλλό, Κερατσίνι, Πέραμα, Μανιάτικα Πειραιά και τμήμα της Δραπετσώνας».
Αναπόφευκτα, ο ελεύθερος χρόνος της είναι ελάχιστος. «Και πάλι, δεν παύει να υπάρχει και μια οικογένεια, δύο κόρες φοιτήτριες και ένας γιος 10 ετών. Με τον σύζυγό μου, επίσης αξιωματικό της Αστυνομίας, προσπαθούμε να βρούμε την ισορροπία και στο σπίτι μας, τελικά εκεί αφιερώνουμε ποιοτικό και όχι ποσοτικό χρόνο. Το “κουμάντο” πάντως στη… διοίκηση του σπιτιού μας είναι μοιρασμένο στα ίσα!».
Πολύτεκνο «αφεντικό»
Φροντίζω τουλάχιστον να τα συζητώ μόνο σπάνια με τον επίσης αστυνομικό σύζυγό μου. Ηρεμώ μόνο όταν βλέπω τα παιδιά μου!».