Νερό σε όλες του τις μορφές: ποτάμια, καταρράκτες , ρυάκια, πηγές. Σε αυτήν την κρυψώνα, στα Τ ζουμέρκα, κάτω από το οροπέδιο της Κωστηλάτας, θα απολαύσετε ένα Σαββατοκύριακο πάνω απ΄ όλα ήσυχο, αφού ακόμη και τα κινητά τηλέφωνα είναι εκτός δικτύου!


Oι περισσότεροι φτάνουν εδώ ύστερα από επίσκεψη στο κοντινό και ανεπτυγμένο τουριστικά Βουργαρέλι. Αξίζει κι εσείς να έρθετε από τον ίδιο δρόμο γιατί η διαδρομή είναι υπέροχη, αν και κατά τους χειμερινούς μήνες συνήθως χρειάζεται ερπυστριοφόρο όχημα!

Αφού περάσετε το Αθαμάνιο θα αρχίσετε να ανηφορίζετε και οι στροφές είναι συνεχείς. Κοιτάξτε ψηλά: οι κορυφές των Αθαμανικών Ορέων στέκουν περήφανες και απάτητες και μοιάζουν τόσο κοντά!

Κοιτάξτε χαμηλά: πεδιάδες, ποτάμια, δρόμοι και ανάγλυφοι πέτρινοι όγκοι, μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι, στα απέναντι βουνά. Ανηφορίζετε συνέχεια προς το νοητό σύνορο, πιο κοντά στις κορυφές των Τζουμέρκων, στα νοτιοανατολικά όρια της Ηπείρου, στην κοινότητα των Θεοδώριανων.

Μετά τον Σταυρό, στα 1.400

μέτρα ύψος, αρχίζει η κατάβαση και μαζί της γεννάται η απορία για το πού μπορεί να βρίσκεται το χωριό. Ο δρόμος αγριεύει για τα καλά και τον χειμώνα οι κατολισθήσεις και τα «νεροφαγώματα» καραδοκούν σε κάθε στροφή. Μην παραξενεύεστε που δεν βλέπετε ίχνος ζωής. Είπαμε, το χωριό είναι κρυψώνα! Σε λίγο, κουλουριασμένα μέσα στη χαράδρα κι ανάμεσα στα έλατα, κάτω από το οροπέδιο της Κωστηλάτας και την υψηλότερη κορυφή των Τζουμέρκων, Πυραμίδα, εμφανίζονται τα Θεοδώριανα. «Πώς να φτάσει Τούρκος ή Γερμανός εδώ!», λένε οι ντόπιοι.

Οι Αθαμάνες όμως έφτασαν για να ιδρύσουν στα 500 π.Χ. την αρχαία πόλη της Θεοδωρίας- όπως εικάζεται βάσει του ονόματος.