Όλα τα ‘χαμε, τα πολεμικά πάθη μάς μάραναν να τα ξυπνήσει ο πολιτισμός των

ριάλιτι για να προχωρήσει το έθνος προς το μέλλον με τις σύγχρονες αξίες της

φιλίας των λαών

Ελλάδα εναντίον Τουρκίας ή τούμπαλιν, όπως και να το πούμε, το ριάλιτι που

διαφημίζει ως εμπορικό προϊόν την αναβίωση του εθνικού μίσους για τους

απέναντι υπόσχεται στιγμές πατριωτικού παραληρήματος. Ακριβώς αυτό έλειπε από

την ωραία μας χώρα, με τη σύγχρονη κουλτούρα των ανοιχτών οριζόντων, με τον

υψηλό πολιτισμό της φιλίας των λαών, ένα ριάλιτι κόντρας Ελλήνων και Τούρκων,

όχι φυσικά στο Αιγαίο – μην το παραξηλώνουμε – αλλά σε θάλασσες μακρινές, του

Παναμά.

Ακριβώς αυτό διαφημίζει το τρέιλερ του Survivor, το οποίο προβάλλεται

καθημερινώς. Οι ατάκες δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία. Το πολεμικό πνεύμα είναι

σαφές. Άλλωστε γιατί να δει ο Έλλην τηλεθεατής κάτι που ξανάδε και έδειξε ότι

το ‘χει βαρεθεί αν δεν προστεθεί και ένα στοιχείο ίντριγκας. Και η πλέον

σίγουρη ίντριγκα σε αυτόν τον τόπο φαίνεται ότι είναι εκείνη που ερεθίζει

εθνικά πάθη. Ας θυμηθούμε τις ορδές των Ελλήνων, που με πολεμόχαρο ενθουσιασμό

και τα χρώματα της φυλής στα πρόσωπά τους έσπευδαν στην Πορτογαλία για να

στηρίξουν τη μάχη όλων των μαχών του έθνους για το Ευρωπαϊκό Κύπελλο

Ποδοσφαίρου.

Άλλωστε οι ξέφρενοι πανηγυρισμοί που ακολούθησαν εκείνη την περίλαμπρη

νίκη ιδίως στους πέριξ της Ομόνοιας δρόμους, αποκάλυψαν ότι διαθέτουμε υψηλό

πολιτισμό ανοχής και φιλοξενίας. Και ότι ουδόλως εμπνεόμεθα από εκδικητικά

πάθη, όπως οι γείτονες Τούρκοι για παράδειγμα, που σε μια διαφήμιση εφημερίδας

δείχνουν την ελληνική σημαία ως σύμβολο του κακού.

Γι’ αυτό και μας δείχνουν τα δελτία ειδήσεων το εν λόγω φιλμάκι, για να

δούμε πόσο πίσω είναι εκείνοι που «πουλάνε» με τη συντήρηση της έχθρας. Ενώ

εμείς, πολύ μπροστά, πολύ σύγχρονοι, διαφημίζουμε το ριάλιτι με πολύ ειρηνικό

πνεύμα: «Ελλάδα εναντίον Τουρκίας». Η αναμόχλευση εθνικών παθών αναμεμειγμένων

με εκρηκτικά προσωπικά στοιχεία που απελευθερώνουν οι ειδικές συνθήκες

διαβίωσης. Υπέροχο προβλέπεται. Και να βγάλουμε τα λάβαρα από τα μπαούλα.

Γιατί δεν έχουμε λησμονήσει τα ρίγη εθνικής συγκίνησης που προκάλεσε η πράξη

του πεζοναύτη Ηλία, στο πρώτο Survivor, ο οποίος λίγο πριν βάλει τα κλάματα

επειδή έχασε από τα κορίτσια, άπλωσε την ελληνική σημαία στην παραλία της

Μαλαισίας.

Τι υπερηφάνεια ήταν εκείνη για το ελληνικό έθνος, να δει ότι έφτασε η

στιβαρή χάρη του ώς εκείνες τις θάλασσες. Έστω και διά των ριάλιτι. Δεν

βλέπουμε την ώρα να ξαναδούμε τη γαλανόλευκη να κυματίζει σε στιγμές ανάλογης

δόξας των αξιών της φυλής.

Όταν η ιστορία θέλει τη μεζονέτα της

«Άντε καλέ! Περασμένα-ξεχασμένα» (γέλιο πλατύ και γάργαρο). Την ίδια στιγμή το

χέρι της Δήμητρας Παπανδρέου σπρώχνει χαϊδευτικά το χέρι του Θέμου Αναστασιάδη

δίπλα της.

Η τηλεοπτική εικόνα αποθεώνει μια εμβληματική σχέση της σύγχρονης

μιντιακοπολιτικής ιστορίας του έθνους, τη σχέση ενός εκ των συγγραφέων

πολιτικοερωτικής σαπουνόπερας με την ιδανική πρωταγωνίστρια. «Τι σου έγραφα

τότε!» κουνάει το κεφάλι γελώντας ο Θέμος, «Ψάχναμε πού είχες τα λεφτά…

γράφαμε για σκάνδαλα…», «Ναι, θυμάμαι! Πού είναι τα λεφτά; Πουθενά. Και ποια

σκάνδαλα, σε σχέση με αυτά που ήρθαν, για το Χρηματιστήριο, όλα αυτά που

γίνονται σήμερα…». Το γέλιο συνεχίζεται κακαριστό. «Αν είχα λεφτά θα

φαινόντουσαν. Ο έρωτας και το χρήμα δεν κρύβονται»… μικρή παύση για λίγο

ακόμη γέλιο. «Και το πάχος αγάπη μου… και το πάχος δεν κρύβεται».

Στην εκπομπή «ΟΛΑ» (Antenna) η κ. Δήμητρα Παπανδρέου, εύχαρις στη μαύρη

δαντέλα της, αρκούντως ομιλητική συμπληρώνει τον παρουσιαστή Θέμο Αναστασιάδη.

Οι δυο τους απολαυστικοί σε ένα έξοχο δίδυμο μιντιακοκοσμικής τραμπάλας που

δικαιώνει και τηλεοπτικώς τους ρόλους τους στο σενάριο: «Το σπίτι θα γίνει

τρεις μεζονέτες. Μια 500 τετραγωνικά, θα την κρατήσω εγώ, μία 350 και μία

250», «Να κλείσω τη μια κι εγώ; Θέλω των 250 τετραγωνικών. Είναι του επιπέδου

ενός μεγαλοδημοσιογράφου;». «Βεβαίως είναι, να την πάρεις». «Κοίτα να δεις πώς

έρχονται τα πράγματα… η ιστορία του ΠΑΣΟΚ γίνεται μεζονέτες». «Ναι, ναι,

γιατί και το σπίτι στο Καστρί, που ανήκει στη Σοφία, μεζονέτες θα το κάνει και

το δικό μας το ίδιο».

Ποιος είπε ότι η εθνική saga δεν συνεχίζεται κατά την αξεπέραστη

λατινοαμερικάνικη παράδοση, όπου η δόξα και το χρήμα είναι φόντο για

διασταυρώσεις χιαστί των προσώπων προς δόξαν του θεάματος!