Η ΛΩΡΙΔΑ της Γάζας υφίσταται έναν αργό στραγγαλισμό. Αυτή η μικρή

λωρίδα γης τελεί υπό ισραηλινή πολιορκία εδώ και τρεις μήνες. Οι ενάμισι

εκατομμύριο κάτοικοί της έχουν δεχθεί περισσότερες από 270 αεροπορικές

επιθέσεις, πολυάριθμες χερσαίες επιθέσεις και έναν σφοδρό βομβαρδισμό με

όλμους. Από τότε που βομβαρδίστηκε ο μοναδικός ηλεκτροπαραγωγικός σταθμός, τον

Ιούνιο, επιβιώνουν αναγκαστικά με κεριά τη νύχτα. Τα νοσοκομεία χρησιμοποιούν

γεννήτριες ρεύματος για τις στοιχειώδεις υπηρεσίες. Τα υδραγωγεία έχουν

καταστραφεί. Κανένας Παλαιστίνιος δεν μπορεί να μπει ή να βγει από αυτήν την

κατ’ ουσίαν φυλακή… Είναι πλέον προφανές ότι η επιστροφή του ισραηλινού

στρατού στη Λωρίδα της Γάζας αποσκοπούσε λιγότερο στον τερματισμό των

επιθέσεων με ρουκέτες και την απελευθέρωση του δεκανέα Σαλίτ και περισσότερο

στην επιβολή μιας συλλογικής τιμωρίας στον παλαιστινιακό λαό, με βάση την

πεποίθηση ότι αυτό είναι προς το συμφέρον του ισραηλινού κράτους. Δεν είναι.

Το Ισραήλ είχε και έχει μακροπρόθεσμο συμφέρον να υπάρξει πρόοδος προς την

κατεύθυνση μιας λύσης δύο κρατών.