Στη βάση της επέστρεψε η «Μαντόνα», το έργο του Έντβαρντ Μουνκ που έκλεψαν

ένοπλοι από το μουσείο Μουνκ, στο Όσλο της Νορβηγίας, πριν από δύο χρόνια

Θα μπορούσαν να αποτελούν τις αξιοζήλευτες συλλογές πολλών μεγάλων μουσείων,

αλλά αγνοούνται. 167 πίνακες του Ρενουάρ, 166 του Ρέμπραντ, 175 έργα του

Γουόρχολ και πάνω από 200 δημιουργίες του Νταλί είναι μερικά μόνο από τα

170.000 διάσημα έργα τέχνης που αναζητά η Ιντερπόλ σε κάθε γωνιά του πλανήτη

(και υπάρχουν στη βάση δεδομένων «Art Loss Register»). Και οι πιθανότητες να

εντοπιστούν, όπως έγινε προ ημερών με την «Κραυγή» και τη «Μαντόνα» του

Έντβαρντ Μουνκ; Δεν ξεπερνούν το 10%, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ιντερπόλ.

«Οι δράστες μπορεί να σχεδιάσουν μια εντυπωσιακή κλοπή, αλλά γρήγορα

διαπιστώνουν ότι κανείς δεν προτίθεται να αγγίξει ένα τόσο διάσημο έργο, ούτε

να το αγοράσει και να το κρατά μακριά από τα βλέμματα» εξηγεί Έλληνας

σύνδεσμος. «Το επόμενο βήμα έπειτα από μια ληστεία είναι να βγει οικονομικό

κέρδος. Και τελικά είναι το πιο δύσκολο στάδιο, το οποίο τις περισσότερες

φορές υποτιμάται από τους ληστές», εξηγεί και ο ειδικός αξιωματικός στην κλοπή

έργων τέχνης της Ιντερπόλ, Καρλ Χάιντς Κάιντ.

«Η κλοπή αριστουργημάτων μοιάζει με στοιχειωμένη», προσθέτει ο Τσαρλς

Χιλ, πρώην ντετέκτιβ της βρετανικής αστυνομίας. «Οι θεαματικές κλοπές έργων

τέχνης φέρνουν είτε χαμηλά είτε μηδενικά κέρδη». Όσοι δεν βάζουν τον πήχυ ψηλά

(και στοχεύουν σε λιγότερο διάσημα έργα) έχουν όχι μόνο καλύτερη τύχη, αλλά

και υψηλότερα κέρδη. Απόδειξη πως ο ετήσιος τζίρος από το εμπόριο κλεμμένων

έργων τέχνης ανέρχεται σε 4,7 δισ. ευρώ σύμφωνα με εκτιμήσεις του FBI.

Στο στόχαστρο είναι σπίτια και ιδιωτικές συλλογές, μουσεία ή ελλιπώς

φυλασσόμενες αποθήκες. Οι τελευταίες είναι και οι πλέον «αγαπητές» στους

δράστες, καθώς η κλοπή έργων από αυτές περνά απαρατήρητη.


ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Προτιμούν Πικάσο, Ματίς

Η «Τζαζ», το βιβλίο του Ανρί Ματίς, με έργα κολλάζ, έκανε φτερά πριν από τρία

χρόνια από το Μουσείο – Βιβλιοθήκη Στρατή Ελευθεριάδη – Teriade στη Μυτιλήνη

Οι κλοπές έργων τέχνης στην Ελλάδα δεν είναι τόσο συχνές. «Ίσως διότι δεν

έχουμε τόσο γνωστά έργα τέχνης, ίσως και γιατί δεν είναι τόσο διεσπαρμένα σε

περιφερειακά μουσεία, ίσως γιατί προτιμούν τις πολύ σημαντικές αρχαιότητες»,

εξηγούν στα «ΝΕΑ» παράγοντες της τέχνης. Επισημαίνουν δε πως πίσω από τις

κλοπές διάσημων έργων βρίσκονται συνήθως μανιώδεις συλλέκτες, καθώς δεν είναι

δυνατόν διάσημα έργα να πωληθούν.

Συχνός στόχος, η συλλογή Στρατή Ελευθεριάδη-Teriade, που επλήγη για τέταρτη

φορά μέσα σε 22 χρόνια κι έχασε την «Τζαζ», το πιο σημαντικό βιβλίο του Ανρί

Ματίς (αξίας 50 εκατ. δρχ.), που εξέδωσε ο εκδότης – κριτικός τέχνης Στρατής

Ελευθεριάδης-Teriade. Η αρχή έγινε το 1981, όταν από το μουσείο στη Βαρειά

Μυτιλήνης εκλάπησαν «Μεγάλα Βιβλία» των Πικάσο, Ματίς και Τζιακομέτι,

ανυπολόγιστης αξίας. Τότε «έκανε φτερά» και το έργο του Θεόφιλου «Η Παναγία

και ο Χριστός», από το παρεκκλήσι της Αγίας Παρασκευής στη Μυτιλήνη.

Φτερά είχε κάνει από έκθεση στην Αθήνα – Πολιτιστική Πρωτεύουσα, το 1985, και

μικρών διαστάσεων έργο του Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα, στα εγκαίνια του «ροζ

κτιρίου» της οδού Ακαδημίας.

Σαράντα λιθογραφίες των Πικάσο, Μιρό, Σαγκάλ, Τζιακομέτι, Ματίς της συλλογής

Teriade εκλάπησαν και από το Ίδρυμα Γουλανδρή – Χορν, το 1994 (τα μόνα έργα

που βρέθηκαν).


Οι μεγάλες κλοπές

1911: «Μόνα Λίζα» από το Λούβρο. Βρέθηκε 27 μήνες αργότερα.

1961: Πορτρέτο του Δούκα του Ουέλινγκτον του Γκόγια από την Εθνική

Πινακοθήκη Λονδίνου.

1990: Ρέμπραντ, Βερμέερ, Μανέ αξίας 300 εκατ. ευρώ από μουσείο της Βοστώνης.

1991: Είκοσι Βαν Γκογκ από μουσείο στο Άμστερνταμ.

2001: Δύο έργα Ρενουάρ και ένα Ρέμπραντ συνολικής αξίας 11 δισ. δρχ.

από το Εθνικό Μουσείο της Στοκχόλμης.

2004: «Κραυγή» και «Μαντόνα» του Μουνκ από το Όσλο.

Τελευταία Νέα