«Eίναι κουραστική η Tουρκία, αλλά ποτέ δεν πλήττεις»

Γκρίζα σύννεφα έκρυβαν τον πρωινό ήλιο πάνω από την Κωνσταντινούπολη. Ο Αχμέτ

κατηφόρισε τη λεωφόρο Ταρλάμπασι και χάθηκε στα στενά που χωρίζουν το Τακσίμ

από τα βρώμικα νερά του Κεράτιου. Πέρασε τη μέρα του φωτογραφίζοντας τη ζωή

στη φτωχογειτονιά και στα χαμηλά σπίτια. Όταν έπεσε η νύχτα, μπήκε σε ένα ταξί

και κατέβηκε σε μια πολυτελή έπαυλη στις όχθες του Βοσπόρου για να

φωτογραφίσει μία από τις πλέον κοσμικές δεξιώσεις της πολίτικης υψηλής

κοινωνίας.

Ο Αχμέτ Πολάτ ξέρει καλά από διαφορετικούς κόσμους, από διαφορετικές

κουλτούρες, από αντιθέσεις και ομοιότητες. Γεννήθηκε το 1978 σε ένα άγνωστο

χωριό της Ολλανδίας. Ο πατέρας του είναι Τούρκος από τη Μαύρη Θάλασσα και

δούλευε χρόνια οδηγός φορτηγών στην Ολλανδία. H μητέρα του είναι Ολλανδέζα και

δούλευε χρόνια γραμματέας σε ένα μικρό γραφείο. Σπούδασε φωτογραφία σε ένα από

τα καλύτερα πανεπιστήμια της Ολλανδίας και άρχισε από νωρίς να ψάχνει τις

ρίζες του, την ταυτότητα του. «Άρχισα να έρχομαι συστηματικά στην Τουρκία για

φωτογραφίες από τα τέλη της δεκαετίας του ’90. Στις αρχές του 2005 πήρα τη

μεγάλη απόφαση να εγκαταλείψω την Ολλανδία και να εγκατασταθώ στην

Κωνσταντινούπολη» μού λέει χαμογελώντας. «Αν έμενα και άλλο στην Ολλανδία, θα

γινόμουν ένα στερεότυπο της «επιτυχημένης» ολλανδικής πολιτικής ενσωμάτωσης

των μεταναστών. Παρ’ όλο που η μητέρα μου είναι Ολλανδέζα, στην Ολλανδία με

θεωρούσαν ξένο, με θεωρούσαν Τούρκο».

Βραβείο. «Είναι σχεδόν αδύνατο να προσδιορίσω την τουρκική ταυτότητα»,

συνεχίζει ο Αχμέτ, ο οποίος σε λίγες ημέρες θα φύγει για τη Νέα Υόρκη όπου θα

παραλάβει το βραβείο καλύτερου νέου φωτογράφου από το Διεθνές Κέντρο

Φωτογραφίας (ICP), διάκριση που είχε λάβει στα νιάτα του ο Ανρί Καρτιέ

Μπρεσόν. «Είναι κάτι που αλλάζει, που αναπτύσσεται διαρκώς. Είναι σαν ένα

μικρό παιδί που μεγαλώνει: αλλάζει, αναπτύσσεται, πολλές φορές πέφτει κάτω και

ξανασηκώνεται. Στην Τουρκία βρίσκω ενέργεια, δυναμική, αμφισβήτηση και έτσι

μπορώ να δημιουργώ. Είναι κουραστική η Τουρκία, αλλά ποτέ δεν πλήττεις. Πάντα

ψάχνεις».