Mια λογοτεχνική «γάτα» ζει τη δεύτερη από τις επτά ζωές της

Ένα κεφάλι γάτας που φτάνει με το ταχυδρομείο σε γνωστό επιχειρηματία

δημιουργεί μια αύρα βιβλίου για την ένοπλη βία του τύπου που γνωρίσαμε και που

δικάζεται σήμερα.

Ο Βασίλης Αλεξάκης δεν ήθελε να γράψει βιβλίο για την τρομοκρατία. Το «Κεφάλι

της γάτας» είναι το πρώτο του βιβλίο που κυκλοφόρησε στα ελληνικά, είχε βγει

από τις Εκδόσεις Εξάντας το 1979, και τώρα κυκλοφορεί ξανά, ελαφρώς

διορθωμένο, από τις Εκδόσεις Μίνωας.

Ο συγγραφέας αποφάσισε να ξαναδουλέψει λίγο τα παλιά και να τα ξαναβγάλει,

χωρίς πάντως να χωρίσει και από τον Εξάντα, με τον οποίο έχει εκδόσει

σημαντικά μυθιστορήματα: «Τάλγκο», «H καρδιά της Μαργαρίτας», «Μητρική Γλώσσα»

(Βραβείο Medicis στη Γαλλία), «Ξένες λέξεις» (Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας στην

Ελλάδα, το 2004) και πρόσφατα το «Θα σε ξεχνάω κάθε μέρα». «Μπορείς να αποκτάς

νέους φίλους χωρίς να προδίδεις τους παλιούς», λέει μισοαστεία μισοσοβαρά.

Στον Μίνωα θα βγάλει τρία από τα παλιά του βιβλία (το ένα μάλιστα δεν έχει

ποτέ κυκλοφορήσει στα ελληνικά) που εντέλει τον αναγκάζουν να δουλέψει

περισσότερο από όσο περίμενε. Μικροδιορθώσεις κάνει βέβαια, η πλοκή δεν

αλλάζει καθόλου, αλλά ο συγγραφέας ήθελε να αναγνωρίσει, όπως λέει, στο βιβλίο

εξίσου άνετα τον εαυτό του όσο και στα πιο πρόσφατα έργα του.

«Το «Κεφάλι της γάτας» το έγραψα σε τρίτο πρόσωπο γιατί έψαχνα ακόμη την

αυτοπεποίθησή μου στο γράψιμο και ήθελα να αποδείξω στον εαυτό μου ότι

μπορούσα να γράψω και αστυνομικό μυθιστόρημα», λέει. Οι μηχανορραφίες του Πολ,

υπαλλήλου φαρμακευτικής εταιρείας, που έστειλε το κεφάλι της γάτας σε γόνο

μεγαλοαστικής οικογένειας, τον απομονώνουν από τους γύρω του, όπως απομονώνουν

και τον μεγαλοαστό Ζαν Λουί που δέχεται τις απειλές. Όταν συναντηθούν,

επιτέλους, θα έχουν ένα κοινό στοιχείο, ότι και οι δύο θα είναι εντελώς μόνοι.

Αν υπάρχει και ένα ανέκδοτο γύρω από το βιβλίο αυτό είναι ότι, δέκα χρόνια

αργότερα, το 1989, ο Τύπος έγραψε ότι κάποιος έστειλε πραγματικά ένα κεφάλι

γάτας σε γνωστό εφοπλιστή. Να που και η πραγματικότητα ξέρει να εμπνέεται από

τη μυθιστοριογραφία.

INFO

Βασίλης Αλεξάκης, «Το κεφάλι της γάτας», Εκδόσεις Μίνωας, σελ. 172