H αποζημίωση δεν έφτασε για τα θύματα

Στις 7 Σεπτεμβρίου 1999, η 39χρονη Γεωργία Κενδριστάκη, ρεσεψιονίστ στη

Ρικομέξ, πήγε για τελευταία ημέρα στη δουλειά της. Λίγο πριν από το τέλος της

βάρδιας η Γεωργία ήταν νεκρή, όπως και άλλοι 38 εργαζόμενοι που καταπλακώθηκαν

από τα ερείπια του εργοστασίου. Έξι χρόνια μετά, ο σύζυγός της Μιχάλης

Κενδριστάκης και τα ανήλικα παιδιά τους Μαρία και Γιώργος δεν έχουν εισπράξει

ούτε ένα ευρώ, παρά την τελεσίδικη απόφαση αποζημίωσης που έχει εκδοθεί –

640.000 ευρώ με τους τόκους. Αντίθετα, στον τελευταίο πλειστηριασμό των

ακινήτων της Ρικομέξ, μετά την πτώχευση που κήρυξε, χρήματα πήραν το Δημόσιο

και οι πρώην εργοδότες αλλά όχι οι οικογένειες των θυμάτων.

«Βρισκόμαστε στο ίδιο σημείο που ήμασταν και στην αρχή, παρά τον χρονοβόρο και

ιδιαίτερα ψυχοφθόρο δικαστικό αγώνα στον οποίο έχουμε επιδοθεί», λέει ο

Μιχάλης Κενδριστάκης. H τελευταία ελπίδα της οικογένειας Κενδριστάκη όπως και

των άλλων οικογενειών των θυμάτων ήταν τα χρήματα από τον πλειστηριασμό των

δύο ακινήτων της Ρικομέξ στον Ασπρόπυργο Αττικής, ο οποίος έγινε πρόσφατα.

Πλειοδότης αναδείχθηκε η Ακτή Κονδύλη Estate A.E., που προσέφερε για τα

ακίνητα το ποσό των 3.551.320 ευρώ. Όταν όμως κατεγράφησαν οι δικαιούχοι σε

πίνακα κατάταξης, προηγήθηκαν το Δημόσιο, οι τράπεζες στις οποίες όφειλε

χρήματα η Ρικομέξ και ακολουθούσαν οι οικογένειες των θυμάτων. H αποζημίωση

που περίσσεψε για να πάρουν τα παιδιά της Γεωργίας είναι 3.000 ευρώ για το

καθένα, από τις 640.000 ευρώ που έχουν επιδικασθεί στην οικογένεια…

«Τη μερίδα του λέοντος παίρνει, φυσικά, το Δημόσιο και στα αναρίθμητα θύματα

μοιράζονται ψίχουλα», εξηγεί στα «NEA» ο δικηγόρος Ανδρέας Αναγνωστάκης, ο

οποίος προσέφυγε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών ζητώντας να ακυρωθεί η

προαναφερθείσα απόφαση για λογαριασμό δέκα οικογενειών θυμάτων και να

καταταχθούν πρώτοι στον πίνακα οι συγγενείς των νεκρών εργαζομένων. H αίτηση

συζητήθηκε στις 17 Μαΐου και σύντομα αναμένεται η απόφαση.

Ποιοι τα μοιράστηκαν. Με βάση τον πίνακα κατάταξης που συντάχθηκε από

τη συμβολαιογράφο Πειραιά Ελένη Μπούτου – Σταματοπούλου, τη μερίδα του λέοντος

από το ποσό του πλειστηριασμού μοιράστηκαν:

* Η Εθνική Τράπεζα 1.056.660 ευρώ.

* Το IKA Ασπροπύργου 213.445 ευρώ.

* H ΔΟΥ ΦΑΒΕ Αθηνών 98.726,68 ευρώ.

* 104 εργαζόμενοι στη Ρικομέξ που εισέπραξαν μισθούς και δώρα

756.382,15 ευρώ.

* Στους εργαζομένους περιλαμβάνονται και οι εργοδότες, μεγαλομέτοχοι

της διοίκησης, διευθύνοντες σύμβουλοι και κληρονόμοι της Ρικομέξ, οι Χαρίδημος

Μαγιάκος και Αικατερίνη – Αναστασία Τσάση που απέλυσαν τους εαυτούς τους και

διεκδίκησαν και πήραν, ως απολυθέντες υπάλληλοι γραφείου, 120.331 ευρώ και

119.984,57 ευρώ αντίστοιχα, για τους χαμένους μισθούς τους…

«Ό,τι απέμεινε, μοιράστηκε στα θύματα που κατατάχθηκαν τυχαία και με ποσά

γελοία», λέει ο κ. Αναγνωστάκης. Έτσι, κάθε σύζυγος που έχασε τη γυναίκα του

παίρνει 1.215,83 ευρώ. Κάθε ανήλικο παιδί που έχασε τους γονείς του, 3.000

ευρώ. Κάθε γονιός που έχασε το παιδί του 707 ευρώ. Και κάθε αδελφός που έχασε

αδελφό ή αδελφή 305,51 ευρώ…

Προνόμια στο Δημόσιο με… χουντική διάταξη

Το προνόμιο του Δημοσίου, με βάση το οποίο διαμορφώθηκε ο πίνακας κατάταξης,

στηρίζεται σε χουντική διάταξη. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Κώδικας Εισπράξεων

Δημοσίων Εσόδων ισχυροποίησε το προνόμιο του Δημοσίου είκοσι δύο ημέρες πριν

πέσει η δικτατορία. H απάντηση που δόθηκε, διά στόματος του υφυπουργού

Οικονομικών Αδάμ Ρεγκούζα, σε σχετική επερώτηση που έκανε στη Βουλή για το

θέμα των αποζημιώσεων της Ρικομέξ ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Στ. Ματζαπετάκης, ήταν

πως: «Δεν νοείται παραίτηση του Δημοσίου από τα δικαιώματα που του παρέχονται

από τις άνω διατάξεις»!

Απέλυσαν τους… εαυτούς τους οι ιδιοκτήτες

Τρεις μήνες πριν από τον καταστροφικό σεισμό του Σεπτεμβρίου 1999 -στις

21/6/99 -οι εκπρόσωποι της Ρικομέξ Χαρίδημος Μαγιάκος και Αικατερίνη Τσάση

απέλυσαν την εργάτρια Άννα Λιγνού επειδή παραπονέθηκε για την κατάσταση του

κτιρίου και τους ζητούσε να λάβουν μέτρα. Στις 16/6/2004 οι εκπρόσωποι της

Ρικομέξ Χαρίδημος Μαγιάκος και Αικατερίνη Τσάση απολύουν τους «εργαζομένους»

Χαρίδημο Μαγιάκο και Αικατερίνη Τσάση, δηλαδή τους… εαυτούς τους! Οι

υπογραφές απολύοντος και απολυομένου είναι ίδιες… Με αυτόν τον τρόπο, οι

κληρονόμοι ιδιοκτήτες της Ρικομέξ κατάφεραν να αποκτήσουν προνόμιο έναντι των

θυμάτων, προηγήθηκαν στον πίνακα κατάταξης για να εισπράξουν από 120.000 ευρώ

ο καθένας για δεδουλευμένους μισθούς, επιδόματα και δώρα Χριστουγέννων!

Ο ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ

«H μισή Ρικομέξ μεταφέρθηκε στο Βέλγιο και η άλλη μισή στην Τουρκία»

H Ρικομέξ δεν είχε πρόθεση να πληρώσει καμία αποζημίωση στις οικογένειες των

θυμάτων που έχασαν τη ζωή τους στα ερείπια του εργοστασίου. Όπως καταγγέλλουν

οι συγγενείς των θυμάτων και ο δικηγόρος κ. Αναγνωστάκης, «η εταιρεία

μεταχειρίστηκε ακόμα και τους εργαζομένους προς όφελός της. Στο τέλος, κήρυξε

εικονική πτώχευση και πέταξε στον δρόμο ακόμα και εκείνους που την

υπεράσπισαν…».

Ωστόσο, προτού κάνει την κίνηση-ματ, η Ρικομέξ έκανε μία σειρά από «σοφές»

κινήσεις:

* Στα τέλη του 2002, το 50% των μετοχών της πέρασε στη βελγική

πολυεθνική Recticel, που έχει έδρα στις Βρυξέλλες και εργοστάσια σε 20 χώρες

Τα οφέλη της συγχώνευσης για τη Ρικομέξ ήταν 2,8 εκατ. ευρώ.

* Τον Αύγουστο του 2003 κάνει την επόμενη κίνησή της, ιδρύει θυγατρική

εταιρεία στην Κωνσταντινούπολη -Ρικομέξ A.E. Παραγωγής Σφουγγαριών -με

κεφάλαιο 150.000 ευρώ. Στο Δ.Σ. της νέας εταιρείας συμμετέχουν τρία μέλη του

Δ.Σ. της μαμάς εταιρείας που την ίδια περίοδο «πτώχευε» στην Αθήνα!

«H μισή Ρικομέξ μεταφέρθηκε στο Βέλγιο και η άλλη μισή στην Τουρκία», εξηγεί ο

κ. Αναγνωστάκης. «Έτσι, στην Αθήνα απέμεινε το άχρηστο κουφάρι που πτώχευσε

και βγήκε σε πλειστηριασμό»!