Οι «Tρωάδες» επιστρέφουν στην Tροία

Με όχημα το προνόμιο μιας τραγωδίας, που αντλεί τον μύθο της από τις ιστορίες

του Τρωικού Πολέμου, τις «Τρωάδες», ένας ελληνικός θίασος, η «Διαδρομή»,

ρίχνει γέφυρα φιλίας με την Τουρκία και ανοίγει για πρώτη φορά το αρχαίο

θέατρο της Τροίας. Λίγες ημέρες πριν θα έχει δοθεί η πρεμιέρα στην Επίδαυρο,

με δύο παραστάσεις που θα ανοίξουν το φετινό φεστιβάλ αρχαίου δράματος (18 και

19 Ιουνίου). Θα ακολουθήσει μεγάλη περιοδεία σε όλα τα φεστιβάλ της χώρας

(Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Καβάλα, Λάρισα, Θάσο, Καλαμάτα, Κρήτη, Δίον, Ολυμπία,

Χαλκιδική, Ρόδο κ.α.).

Μέσα από την καινούργια φεστιβαλική παραγωγή, οι σύγχρονοι θεατές θα

διαπιστώσουν πώς αποκτά ιδιαίτερη σημασία το έργο του Ευριπίδη, όπου τα

αλλεπάλληλα πάθη, εν καιρώ πολέμου, σωρεύονται και συνθέτουν την πιο βαθιά,

αιώνια ανθρώπινη τραγωδία. Γιατί αν δούμε το αρχαίο δράμα ως ζωντανή μαρτυρία

του συγκριτικού μας πλεονεκτήματος, τότε η ευθύνη για τη διατύπωση μιας

πολιτιστικής πολιτικής που να αφορά όλες τις βαθμίδες – την καλλιέργεια

φιλίας, ψυχαγωγίας, θεατρικής κουλτούρας, τουριστικής προβολής – είναι

προφανής.

Οι «Τρωάδες» ανεβαίνουν σε μετάφραση K. X. Μύρη, σκηνοθεσία Διαγόρα

Χρονόπουλου, σκηνικά και κοστούμια Γιάννη Μετζικώφ, μουσική Σταύρου Ξαρχάκου,

χορογραφία Νατάσας Ζούκα, φωτισμούς Νίκου Καβουκίδη, μουσική διδασκαλία Νανάς

Θρασυβουλίδου. Βοηθός σκηνοθέτη, ο Δημήτρης Λιγνάδης. Τους ρόλους ερμηνεύουν

οι: Άννα Βαγενά (Εκάβη), Γιάννης Βούρος (Ταλθύβιος), Πέγκυ Τρικαλιώτη

(Κασσάνδρα), Τάνια Τρύπη (Ανδρομάχη), Κατερίνα Λέχου (Ελένη), Γιάννης Θωμάς

(Ποσειδών) και Δημήτρης Λιγνάδης (Μενέλαος). Στον γυναικείο 14μελή χορό

συμμετέχουν οι: Παναγιώτα Κότσιρα, Μαρούσκα Παναγιωτοπούλου, Νικολέτα

Φιλόσογλου, Σταυρούλα Κοντοπούλου, Αγορίτσα Οικονόμου, Μάγδα Πένσου, Σοφία

Καραγιάννη, Κατερίνα Παυλάκη, Τάνια Παλαιολόγου, Αρετή Δήμητσα, Ειρήνη Χέλιου,

Σταυριάνα Πανδή, Χριστίνα Μαξούρη, Ειρήνη Μουρελάτου.

Στην αρχή του Ολυμπιακού καλοκαιριού, ο θεατρικός λόγος θα μεταφέρει

μεταμφιεσμένη την επιθυμία των ανθρώπων για ειρήνη. Γιατί σήμερα περισσότερο

από ποτέ ο πόλεμος πλήττει και νικημένους και νικητές. Γι’ αυτό και πέρα από

τον καλλιτεχνικό στόχο της, η παράσταση των «Τρωάδων» είναι μια συμβολική

πράξη με πολιτική σημασία.

O κύκλος του αίματος

Στις «Τρωάδες», με φόντο την πυρπολημένη Τροία, ο κύκλος του αίματος κλείνει

μέσα του την Εκάβη. Την κορυφαία μορφή του δράματος, που κάποτε υπήρξε

ευτυχισμένη βασίλισσα, σύζυγος, μητέρα. Στον καιρό του πολέμου βιώνει τον πόνο

από τη δολοφονία, μπρος στα μάτια της, των δύο παιδιών της. Προσφέρεται να

σφαγεί η ίδια αντί για την κόρη της. Δεν διστάζει να ζητήσει τη βοήθεια του

Αγαμέμνονα, να συνεργαστεί με την πονηριά του Πολυμήστορα, να παίξει το θύμα

και να εκδικηθεί. Θα θρηνήσει κι ύστερα θα θάψει με τα ίδια της τα χέρια

παιδιά και εγγόνια, θυσία στην παραφροσύνη του πολέμου. Το ανθρώπινο στοιχείο

εισχωρεί στο περιεχόμενο, μέσα από τις ατομικές τραγωδίες και των άλλων ηρώων.

Αλλά η μοίρα της βασίλισσας είναι ίδια με των άλλων γυναικών, που ηττημένες,

ως τρόπαια πολέμου, θα αποχαιρετήσουν την Τροία που χάνουν. «Όμοια με την

Τροία, στις όχθες του Ευρώτα, ορφανεμένες σύζυγοι και μάνες κάθονται και

μοιρολογάνε» θα πει στο θρηνητικό τραγούδι του ο χορός των σκλάβων γυναικών.