ΑΝΤΙΘΕΤΑ ME ΟΣΑ καταστροφολο-γικά ακούγονται όλη την προεκλογική

περίοδο, δύσκολα μπορεί να αμφισβητηθεί ότι η κυβέρνηση που θα προκύψει από

τις εκλογές της Κυριακής θα είναι η πλέον τυχερή, ενδεχομένως από συστάσεως

του ελληνικού κράτους. Θα είναι η κυβέρνηση που κληρονομεί από την απερχόμενη

τα λιγότερα προβλήματα και τις λιγότερες εκκρεμότητες από κάθε άλλη. Όχι ότι

δεν υπάρχουν προβλήματα, όχι πως όλα βαίνουν στην εντέλεια, όχι ότι δεν έχει

έργο να κάνει και προκλήσεις να αντιμετωπίσει. Είναι όμως πασιφανές ότι σήμερα

η Ελλάδα είναι μία άλλη χώρα από αυτήν που εκλήθησαν να κυβερνήσουν οι

μεταπολεμικές ή οι πρώτες μεταχουντικές κυβερνήσεις. Είναι μία χώρα με διεθνές

κύρος, ανήκει στην ελίτ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με αψεγάδιαστη λειτουργία του

πολιτεύματος και των θεσμών, με ζηλευτή κοινωνική συνοχή και σταθερότητα. H

σημερινή Ελλάδα είναι μία υπολογίσιμη χώρα που τα όποια προβλήματα

αντιμετωπίζει, προβλήματα τα οποία είναι ίδια με αυτά των πλέον προηγμένων

χωρών του κόσμου, δεν είναι τέτοια που να απειλούν τη δυναμική προς τα εμπρός

και την παραπέρα εξέλιξή της. Δεν είναι μια χώρα παράδεισος. Αλλά αυτό τον

παράδεισο που μας υπόσχονται προεκλογικά όψιμοι σωτήρες μην τον περιμένετε:

καμία χώρα του κόσμου, κανένα κοινωνικοοικονομικό σύστημα δεν τον υλοποίησε

ακόμη και μάλλον κανένα δεν θα τον πετύχει ποτέ. Αντί λοιπόν να μας υπόσχονται

ψεύτικους παραδείσους, θα ήταν πιο πειστικοί αν μας έλεγαν ότι θα συνεχίσουν

την προσπάθεια που βρίσκεται σε εξέλιξη για να λυθούν τα προβλήματα που

υπάρχουν και να διαχειριστούν σωστά τις προκλήσεις που έρχονται, όπως οι

Ολυμπιακοί Αγώνες, οι εκκρεμότητες με ορισμένα διεθνή θέματα, η στενότερη

σύγκλιση με τις ευρωπαϊκές οικονομίες, η ολοκλήρωση των μεγάλων έργων υποδομής

που έχουν αρχίσει, ακόμη και η αντιμετώπιση της περίφημης και υπερτιμημένης

καθημερινότητάς μας. H Ελλάδα είναι σε καλό δρόμο και εν πάση περιπτώσει στον

ίδιο δρόμο με όλες τις χώρες που έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά. Και αυτό που

της χρειάζεται από εδώ και πέρα είναι η συνέχεια της πολιτικής η οποία την

έφερε έως εδώ και που δεν είναι σίγουρο ότι την εγγυάται η «πολιτική αλλαγή»

με την οποία μας απειλούν ορισμένοι.