TI ΑΛΛΟΚΟΤΟ Σαββατοκύριακο ήταν αυτό που πέρασα! Χρόνια το

ονειρευόμουν, είχα κάνει πολλές προσπάθειες να τα καταφέρω, αλλά ματαίως. Ήταν

βλέπετε αυτοί οι καταραμένοι φράχτες, οι μαντρότοιχοι και το συρματόπλεγμα με

αγκαθωτό σύρμα που με εμπόδιζαν. Τώρα όμως αυτά έπεσαν. Τα ξήλωσε, έστω και με

πολύ κόπο, η Πολιτεία και μου παρέδωσε το μέγιστο των αγαθών: την ιδιωτική –

άκου ιδιωτική! – παραλία εκείνου του πλούσιου εφοπλιστή για να μπορώ κι εγώ να

κάνω το μπάνιο μου. Και όπως ήταν ένα ζεστό και ηλιόλουστο Σαββατοκύριακο, δεν

έχασα την ευκαιρία. Τι να σας πω. Καταπληκτική θάλασσα, το νερό ήταν ζεστό,

ωραία αμμουδιά, και ένα ελαφρύ αεράκι να διώχνει τις σκέψεις μου από τα

υπόλοιπα προβλήματά μου. Βρε τους μπαγάσηδες τους πλούσιους, όλες τις ωραίες

παραλίες είχαν περιφράξει στερώντας τες από τον κυρίαρχο λαό. Που μπορεί να

έχει στη διάθεσή του κάπου 15.000 χιλιόμετρα ακτών σε όλη τη χώρα, αλλά άλλο

πράγμα να κολυμπάς ελεύθερα στην παραλία τού… εφοπλιστή! Άπλωσα λοιπόν την

πετσέτα μου, έβαλα αντηλιακό, ξάπλωσα και άνοιξα την εφημερίδα μου. Τι τo

‘θελα… Κλειστά, έγραφε, τα Πανεπιστήμια και τα σχολεία λόγω των απεργιών.

Ωχ, μάλλον χάνει το εξάμηνο ο φοιτητής γιος μου. Απεργούν από Δευτέρα οι

γιατροί – πάει το ραντεβού που ύστερα από μήνες κατάφερα να κλείσω για κάποιες

εξετάσεις που πρέπει να κάνω στο νοσοκομείο. Και ετοιμάζονται, συνέχιζε η

εφημερίδα, νέες απεργίες από τα ταξί, τους δικαστικούς, τους υπαλλήλους

υπουργείων και οργανισμών. Ζητούν μεγαλύτερες αυξήσεις όσοι δεν πήραν.

Αλήθεια, εγώ τι αύξηση πήρα; Μου φτάνουν τα λεφτά ή… Πόλεμος Χριστόδουλου –

Βαρθολομαίου. Νομιμοποιούνται οι καταπατήσεις στα δάση και παίρνουν ηλεκτρικό

τα αυθαίρετα. Καταστροφές από τις ξαφνικές νεροποντές στη Βόρειο Ελλάδα.

Πέταξα την εφημερίδα πριν συγχυστώ περισσότερο. Σηκώθηκα να ξαναβουτήξω. Την

ίδια στιγμή μια μπάλα μού ήρθε στο κεφάλι. Αλίμονο, την ίδια παραλία

ονειρεύονταν και άλλοι. Που ήρθαν συν γυναιξί και τέκνοις. Προφανώς για

ομαδική ψυχοθεραπεία στην ελεύθερη παραλία του καπιταλιστή. Περαστικά μας.