Κάθε φορά που απεργούν τα ταξί, η μεταμεσονύκτια Αθήνα παραλύει. Μία μεγάλη

πρωτεύουσα πέντε εκατομμυρίων κατοίκων δεν διαθέτει συγκοινωνία μετά τις 12 το

βράδυ, σε αντίθεση με όλες τις ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις που σέβονται τους

πολίτες τους και θέλουν να υπερηφανεύονται για την αδιάκοπη «ζωντάνιά» τους.

Εδώ, αντίθετα, ακόμα και παλαιότερες λεωφορειακές γραμμές που κινούνταν 24

ώρες έχουν καταργηθεί – μόνο του αεροδρομίου λειτουργεί. Έτσι, από σήμερα

μέχρι την Πέμπτη, όποιος δεν διαθέτει προσωπικό μέσο μεταφοράς πρέπει να

κλειστεί στο σπίτι του. Αλλά ποιος υπολογίζει τους επιβάτες που προτιμούν

καθημερινά τα μέσα μαζικής συγκοινωνίας χωρίς να επιβαρύνουν την πόλη

κουβαλώντας το Ι.Χ. τους στο κέντρο; Γιατί ο ΟΑΣΑ, η Αττικό Μετρό και ο ΗΣΑΠ

δεν συνεργάζονται αυτές τις ημέρες, παρατείνοντας τα δρομολόγια κάποιων έστω

κεντρικών γραμμών, για να διευκολύνουν τους κατοίκους που πρέπει να

εξυπηρετούν; Απλή απορία, όχι και τόσο κοινής, από ό,τι φαίνεται, λογικής.