Αναζήτηση
H πρόταση ηχεί λογικοφανής. Αντί, λένε τα μέλη του Δ.Σ. του Ελληνικού Τμήματος
του Διεθνούς Συμβουλίου Μνημείων και Τοποθεσιών – ICOMOS -, να κατασκευάσουμε
ένα νέο μουσείο της Ακρόπολης για να στεγασθούν και να ενοποιηθούν τα Γλυπτά
του Παρθενώνα. Κυρίως όμως, θα αποτραπεί η καταστροφή σημαντικών αρχαιοτήτων
από τους πασσάλους που πρέπει να τοποθετηθούν μέσα στο χώρο ανασκαφής του
οικοπέδου Μακρυγιάννη. Αυτά τα ρομαντικά σενάρια συζητούσαν χθες τα μέλη του
Δ.Σ. του ICOMOS που συμμετέχει στον αγώνα κατά της ανέγερσης του Νέου Μουσείου
Ακροπόλεως στου Μακρυγιάννη. Το αν μπορούν να προστατευθούν τα ταλαιπωρημένα
Γλυπτά από την αθηναϊκή ατμοσφαιρική ρύπανση πάνω στον Παρθενώνα, είναι ζήτημα
της Αθήνας που κάποιος άλλος θα πρέπει να λύσει. Έξω από τον ουτοπικό
χαρακτήρα της «πρότασης» είναι αξιοσημείωτη μια σύμπτωση αυτών των απόψεων με
την πρόσφατη επιχειρηματολογία του διευθυντή του Βρετανικού Μουσείου. Που
υποστηρίζει δημαγωγικά ότι η αποκατάσταση της ενότητας των Γλυπτών και συνεπώς
ο επαναπατρισμός τουςθα είχε κάποιο νόημα μόνο αν επρόκειτο να επιστραφούν
πάνω στον ίδιο τον Παρθενώνα. Τόσο που να διερωτάται κανείς «ποιος δίνει
γραμμή» σ’ όλον αυτόν τον λυσσαλέο αγώνα κατά της ανέγερσης του Μουσείου.
