ΔHMHTPHΣ ΓEPMIΔHΣ Παιχνίδια χρυσού και οικονομίας

Ωπ… Τι έχουμε εδώ; Διακόσιες ενενήντα πέντε σελίδες που έγραψε ένας – όχι

τυχαίος – πρώην τραπεζίτης και νυν ισχυρός οικονομικός παράγοντας για μια

πραγματική ιστορία, αυτή μιας επένδυσης, αλλά με προσέγγιση που δεν μας έχουν

συνηθίσει οι γκουρού των ισολογισμών.

Πολύ περισσότερο όταν ο συγγραφέας, ο κ. Δημήτρης Γερμίδης, χρημάτισε

διοικητής της Εθνικής Τράπεζας και κάποια στιγμή ο φάκελος των Μεταλλείων

Χαλκιδικής με την απαξιωτική ένδειξη «Προβληματική» πέρασε από το γραφείο του.

Τα Μεταλλεία Χαλκιδικής γέμισαν κάποια στιγμή χρυσόσκονη και το σύννεφό της

ακινητοποιήθηκε πάνω από την περιοχή σκορπίζοντας ελπίδες για την – τότε –

επικείμενη επένδυση από την πολυεθνική εταιρεία TVX. Προβλήθηκε ως η

μεγαλύτερη επένδυση που θα γινόταν στην Ελλάδα από τη Μεταπολίτευση αλλά

τελικά έμεινε στα χαρτιά, αφού οι αντιδράσεις – για περιβαλλοντικούς λόγους –

οδήγησαν σε οριστική ματαίωση. Και – τι ασυνήθιστο – ο συγγραφέας όχι μόνο

υιοθετεί και χειροκροτεί αυτή τη ματαίωση, αλλά αποδεικνύεται και ένθερμος

θιασώτης των οικολόγων και των αντιδράσεών τους.

Στο μυθιστόρημά του, που κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες από τις Εκδόσεις

Λιβάνη, ο Δημήτρης Γερμίδης αιφνιδιάζει όχι τόσο με τη συγγραφική του

δεινότητα όσο με λεπτομέρειες στο παρασκήνιο αυτής της ιστορίας που, όπως ο

ίδιος λέει, στις βασικές τους γραμμές είναι πέρα για πέρα αληθινές!

Αν και ονόματα και τοποθεσίες έχουν παραλλαχτεί, εντούτοις οι αναφορές είναι

εύκολα αναγνωρίσιμες. Κυρίως δε καταγγέλλουν: τον τρόπο με τον οποίο

λειτούργησαν κυβέρνηση και αντιπολίτευση για μια επένδυση που – όπως γράφει –

δεν ήταν παρά ένα χρηματιστηριακό παιχνίδι «μερικών γιάπηδων» στην άλλη όχθη

του Ατλαντικού! Και ότι όλοι εμείς στην Ελλάδα, πλην ελαχίστων, αρχίσαμε να

ονειρευόμαστε ποταμούς χρυσού και χρυσοδολαρίων. Και τελικά το μόνο που θα μας

έμενε θα ήταν μια κατεστραμμένη περιοχή από το κυάνιο (το τοξικό μέταλλο με το

οποίο διαχωρίζεται ο χρυσός από το υπόλοιπο μετάλλευμα).

Από τα ισοζύγια στα… ιπποζύγια, κ. Γερμίδη; Ο ίδιος στο γραφείο του στη

Μητροπόλεως θα φροντίσει να ξεκαθαρίσει τη θέση του λέγοντας ότι ένας πρώην

τραπεζίτης και σήμερα ενεργός οικονομικός παράγοντας δεν είναι κατ’ ανάγκην

και εχθρός του περιβάλλοντος. Έχει πολλά παραδείγματα προς τούτο, από τη

θητεία του στον ΟΟΣΑ («και ο Κορνήλιος Καστοριάδης στον ΟΟΣΑ εργαζόταν»), από

τις αποστολές του στους Τουπαμάρος, αλλά και από άγνωστες στο ευρύ κοινό

εργασίες και διατριβές του για μια «άλλη ανάπτυξη».

Αγαπημένο του παράδειγμα το κλείσιμο ενός μεταλλείου στη Βόρεια Σουηδία και η

μετατροπή του σε πάρκο αναψυχής. Δουλεύουν έτσι περισσότεροι άνθρωποι και

εισπράττονται ικανά κεφάλαια για την ανάπτυξη της περιοχής. Ο λόγος που

ασχολήθηκε με την TVX είναι τόσο απλός, όσο χρειάζεται για να γραφτεί ένα

βιβλίο. «Στην περιοχή έκανα εκδρομές χρόνια πριν. Κάποτε μάλιστα, πριν από το

1980, με ξενάγησε εκεί ο Αλ. Αθανασιάδης-Μποδοσάκης, ιδιοκτήτης των

Μεταλλείων. Μου τα ζητάνε – μου είχε πει – αλλά εγώ δεν τα δίνω. Τον

Παράδεισο, Κόλαση εγώ δεν τον κάνω». Αργότερα έχτισε σπίτι στην περιοχή

(χμμμ…) και η «τύχη το έφερε να βρω τον φάκελο στο γραφείο μου. Να δοθούν

έγραψα, να ξεμπλέξει η Τράπεζα από το βάρος μιας ακόμη προβληματικής».

Και μετά μπήκαν στη ζωή του οι αμφιβολίες παρακολουθώντας τις αντιδράσεις των

λιγοστών ακτιβιστών. Βέβαια, με τις διασυνδέσεις και τις γνωριμίες έμαθε ότι

η… Gold Mines (έτσι αναφέρεται στο μυθιστόρημα) είχε παίξει ένα παιχνίδι

διαρροών στον ξένο Τύπο εκτοξεύοντας στα ύψη τις μετοχές της. Μιλούσαν για

ποσότητες που αν πραγματικά υπήρχαν, τότε η Ελλάδα θα γινόταν…

Χρυσοκώσταινα.

Δολοφονικά φθηνή επεξεργασία!

Ο Δημήτρης Γερμίδης παρακολούθησε (και περιγράφει πολύ ζωντανά στο βιβλίο)

το οικονομικό παιχνίδι της εταιρείας με τις μετοχές της αλλά και με την

πραγματική συγκυρία με τον ρωσικό χρυσό (!) και σχεδόν βεβαιώθηκε για τον…

λάκκο. (Αυτά τα κεφάλαια στο «Μια ανθοδέσμη για τον Μίδα» αξίζουν να

διαβαστούν μόνο και μόνο ως ντοκουμέντα, γραμμένα από έναν άνθρωπο που

αντιλαμβάνεται γρήγορα και σε βάθος ένα οικονομικό παιχνίδι). Μετά ήρθε και ο

γιος του συγγραφέα, ο οποίος του ενίσχυσε τις υποψίες για την μετα-κυάνιο

εποχή στην Χαλκιδική… Βλέπετε, ο υιός Γερμίδης είναι μεταλλειολόγος και από

τη Γαλλία, όπου εργάζεται, έστειλε πολλά σημειώματα στον πατέρα του για την

δολοφονικά φθηνή μέθοδο επεξεργασίας με κυάνιο που είχε επιλέξει η εταιρεία.

Το βιβλίο δεν θα διακριθεί τόσο για τη λογοτεχνική του αξία (γλώσσα,

περιγραφές και εσωτερικές συγκρούσεις δεν περιλαμβάνονται στις προτεραιότητες

του συγγραφέα). Είναι οι οικονομικές και πολιτικές συνθήκες με τις οποίες

εξελίσσεται, που του δίνουν αξία ντοκουμέντου. Και κυρίως ότι οι μέθοδοι και

οι σχεδιασμοί που αναφέρονται, όχι απλώς θα μπορούσαν να είχαν συμβεί, αλλά –

όπως διαβεβαιώνει ο πρώην διοικητής της Εθνικής Τράπεζας – όντως συνέβησαν!

Είναι, με λίγα λόγια, (και) μια καταγγελία…

INFO

Δημήτρη Γερμίδη, «Μια ανθοδέσμη για τον Μίδα», Εκδόσεις A.A. Λιβάνη, Σελ. 295,

Τιμή: 13 ευρώ.