Η παρέα του Θερινού

Είναι συγκινητικό να έρχεσαι σε επαφή με ανθρώπους που ποτέ μέχρι σήμερα δεν

τους γνώριζες και να ανταλλάσσεις ιστορίες, απόψεις, θεωρίες, να ξεδιπλώνετε

μαζί κομμάτια του εαυτού σας και στο τέλος να σφίγγετε τα χέρια γεμάτοι

αληθινή χαρά για τη γνωριμία. Θα μου πείτε ότι κάτι τέτοιο μπορεί εύκολα να

συμβεί σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. Θα συμφωνήσω, αν και βαθιά μέσα μου

πιστεύω πως μόνο στην πατρίδα μας η «γνωριμία» αυτή είναι τόσο αυθεντική,

άδολη και ουσιαστική. Και δεν είναι μονάχα η γλώσσα, οι συνήθειες, ο τρόπος

που μεγαλώσαμε και τόσα άλλα που μας ενώνουν. Είναι και ο τόπος μας

καταλυτικός σ’ αυτήν τη σχέση, ο αέρας που αναπνέουμε, η αίσθηση της

κοινότητας των Ελλήνων, η διεισδυτικά έξυπνη ματιά, ο βαθιά ριζωμένος κανόνας

της φιλοξενίας και ακόμα περισσότερα.

Η πρόσφατη επίσκεψή μου στα χωριά της Αργιθέας μού επεφύλασσε ακόμα μια

έκπληξη, εκεί ακριβώς που δεν το περίμενα. Έχοντας κατά καιρούς γνωρίσει ακόμα

και τα μικρότερα χωριά της περιοχής, είχα τις… ελλείψεις μου. Ακολούθησα,

λοιπόν, την παράκαμψη του δρόμου προς το χωριό Θερινό και χωρίς να το καταλάβω

καλά καλά βρέθηκα να πίνω καφέ με μια μικρή ζωντανή παρέα! Ο Στάθης, ο

Βασίλης, ο Ηλίας, ο Κωνσταντίνος, ο Γιώργος και ο Σπύρος σχημάτιζαν μια

υπέροχη συντροφιά, με το χαμόγελο στα χείλη, με διάθεση να ανταλλάξουν απόψεις

με έναν ταξιδιώτη που εμφανίστηκε από το πουθενά στον τόπο τους. Διαβάστε

αποσπάσματα από την κουβέντα μας και ξαφνικά θα αποκτήσετε σημαντικούς λόγους

για να βρεθείτε κι εσείς στο Θερινό… ακόμα και για έναν καφέ.

«Το παλιότερο όνομα του χωριού ήταν Γλογοβίτσα, αλλά μετά το 1950 μάς είπαν να

το αλλάξουμε και το είπαμε «Θερινό». Εδώ μένουμε 4 οικογένειες μονάχα, κοντά

40 άτομα συνολικά εδώ αλλά και στον συνοικισμό του Ξερόκαμπου δίπλα. Το

καλοκαίρι όμως είμαστε πάνω από 100. Πολύ παλιά, πριν από 400 χρόνια, στο

χωριό μας έμεναν 400 οικογένειες και ήταν Βλάχοι, είχαν σχέσεις με τη

Ρουμανία, αλλά εκείνη την εποχή το χωριό βούλιαξε από κατολισθήσεις και έφυγαν

όλοι τους, χάθηκε η σπορά τους. Πολλοί από τους σημερινούς κατοίκους τους

χωριού έχουν ρίζα στην Ήπειρο και συγκεκριμένα από τα Μηλιανά της Άρτας».

«Το σχολείο που βλέπεις εγκαταλειμμένο δίπλα στην εκκλησία έχει πάνω από 20

χρόνια να λειτουργήσει, αλλά στα 1955 είχε 50 παιδιά. Η εκκλησία μας επίσης, η

Κοίμηση της Θεοτόκου είναι του 1901-19022, αλλά ανακαινίστηκε στα 1951. Το πιο

παλιό σπίτι του χωριού είναι αυτό το πέτρινο διώροφο του Θωμά του Σκουμή, που

φτιάχτηκε στα 1905 με συνολικό κόστος 900 δραχμές! Τον Θωμά τον είχε μάθει όλη

η Ελλάδα, γιατί πέθανε 113 χρόνων πρόπερσι, το 2001. Μέχρι την τελευταία

στιγμή ερχότανε στο καφενείο και είχε όλα τα μαλλιά του! Ήτανε και προεδρική

φρουρά στον Κωνσταντίνο ο Θωμάς… 40 χρόνων που λες είχε πάει σε έναν γιατρό

για εξετάσεις και του είπε ότι θα πεθάνει σε 6 μήνες! Τρελάθηκε ο Θωμάς, έκοψε

το τσιγάρο, έκοψε και το ποτό. Μονάχα μετά το φαγητό έπινε ένα ποτηράκι

μαυροδάφνη που του άρεσε. Έζησε 113 χρόνια και πάντα μελετούσε τον γιατρό που

του είπε ότι θα πεθάνει τόσο νωρίς! Πολλές φορές παράγγελνε και ένα ποτήρι

κονιάκ και έριχνε μέσα μια καραμέλα. Το έπινε με μεγάλη ευχαρίστηση μέχρι τα

τελευταία του… ας είναι καλά εκεί που βρίσκεται».

«Έχουμε και άλλους αιωνόβιους εδώ στο Θερινό, είναι το κλίμα, είναι που

αγναντεύουμε τα βουνά απέναντι που τα λέμε «Καφυά», έχουμε κι αυτόν τον φοβερό

καταρράκτη, τον «Σιόπατο», που στερεύει όμως στα τέλη του Μάη. Είναι όμορφα

στον χωριό μας…».

Τα χωριά της Αργιθέας

Από το Μουζάκι Καρδίτσας ξεκινάει ο βασικός δρόμος για τα χωριά της Αργιθέας

(Ανθηρό, Αργιθέα, Πετρωτό, Καρυά κ.ά.), μια συστάδα οικισμών, κουκίδες στον

χάρτη της Ελλάδας που παραμένουν στην αφάνεια, είτε ηθελημένα – διότι εκεί

κοντά γίνονται τα έργα εκτροπής του Αχελώου – είτε γιατί η τύχη δεν το θέλησε

μέχρι σήμερα. Ακουμπώντας στην οροσειρά των Αγράφων πήραν πολλή από τη γοητεία

του ανένταχτου και την αγριάδα των ψηλών δυσπρόσιτων κορυφών, ενώ από την άλλη

παρέμειναν κρυμμένα σε μικρές κοιλάδες και χαραγματιές με άφθονα τρεχούμενα

νερά. Χτυπήθηκαν άγρια ετούτα τα χωριά στον εμφύλιο πόλεμο και από τότε δεν

κατάφεραν να ανακόψουν την πορεία προς την εγκατάλειψη. Όσοι ακόμα παραμένουν

μόνιμοι κάτοικοι, ξέρουν να κάνουν υπομονή, αισθάνονται μικροί βασιλιάδες,

παρά το γεγονός ότι με τα σημερινά δεδομένα ζουν στο όριο της φτώχειας και

απολαμβάνουν εικόνες μοναδικές, καθώς αλλάζουν οι εποχές.

INFO

Το χωριό Θερινό ανήκει στον Δήμο Αργιθέας, απέχει 65 χιλιόμετρα από την

Καρδίτσα και 6 χιλιόμετρα (ασφαλτοστρωμένος δρόμος) από το χωριό Αργιθέα.