Αναζήτηση
Όταν οι λαοί της Ευρώπης μετά τη φρίκη του φασισμού αναφωνούσαν με αγανάκτηση
κατά του προσώπου του θανάτου και με πάθος για ζωή το «ποτέ πια πόλεμος»,
δύσκολα φαντάζονταν πως οι ίδιες γενιές θα γεύονταν τόσο σύντομα τις φλόγες
ενός πολέμου στη Γηραιά Ήπειρο (στη Γιουσκοσλαβία) ή στη Μέση Ανατολή. Είχε
φτάσει, άλλωστε, το ανθρώπινο «είναι» στην πλήρη απανθρωποίησή του και κανείς
δεν τολμούσε να στρέψει το αδειανό από κάθε συνείδηση βλέμμα του προς τη μαύρη
άβυσσο του ολέθρου. «Μετά το Άουσβιτς δεν μπορεί να ξαναγραφεί ποίηση», είπε
πολύ εύστοχα και αποκαλυπτικά ένας διανοούμενος του καιρού μας. Πράγματι, ποιο
ανθρώπινο χέρι θα μπορούσε να κρατήσει το μολύβι, να γράψει τι; Άλλωστε και
ό,τι γράφτηκε, ποιο νόημα έχει όταν το φάντασμα του πολέμου αποκτά πάλι σάρκα
και οστά;
Οι κοινωνικές δυνάμεις πάντα είχαν και θα έχουν παρεμβατικό – δημιουργικό ρόλο
στην πορεία της ανθρωπότητας. Και τώρα μπορούν να αγωνισθούν αποτελεσματικά
κατά του πολέμου, για ειρήνη, για δημοκρατική και ανθρωπιστική ροή της
ιστορίας μας. Να αγωνιστούμε για φιλία και συνεργασία μεταξύ των λαών, για
αντίσταση στην κάθε λογής βαρβαρότητα και στην αδικία. Και αυτό είναι μια
ευθύνη και προσωπική και συλλογική. Οι μεγαλειώδεις αντιπολεμικές
συγκεντρώσεις στην Αθήνα, σ’ όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας και σ’ όλο τον
κόσμο έδειξαν την αποφασιστικότητα των εργαζομένων και της νεολαίας να
αγωνιστούν για την ειρήνη και την ελευθερία. Εμείς οι εκπαιδευτικοί χαιρόμαστε
για την εντυπωσιακή παρουσία και το πάθος των μαθητών και των μαθητριών μας.
Χαιρόμαστε γι’ αυτή την ανοιξιάτικη εφηβική ανθοφορία της ελπίδας και του
αγώνα. Αυτό είναι και το πρώτιστο παιδαγωγικό μας καθήκον, να μορφώνουμε νέους
που θα αγωνίζονται να κατακτήσουν το δικό τους μέλλον, ένα μέλλον ειρήνης,
δημοκρατίας και αλληλεγγύης. Θα συνεχίσουμε με την ίδια αποφασιστικότητα και
το ίδιο πείσμα. Την ιστορία της ανθρωπότητας δεν την γράφει ο πόλεμος και η
βαρβαρότητα αλλά τα κοινωνικά κινήματα και οι λαοί. Καμιά νίκη δεν μπορεί να
κερδίσει ο ιμπεριαλισμός, γιατί οι συνειδήσεις των ανθρώπων είναι πλασμένες με
αλληλεγγύη και ευαισθησίες.
Ο Νίκος Τσούλιας είναι πρόεδρος της ΟΛΜΕ
