Όταν κατέρρευσαν οι πύργοι του Γουόρλντ Τρέιντ Σέντερ, ο Τζορτζ Μπους, όπως

και οι Γερμανοί πολιτικοί όλων των κομμάτων, είπαν: Μην κατηγορείτε το Ισλάμ

γι’ αυτές τις δολοφονίες – οι τρομοκράτες έχουν κάνει τη θρησκεία όμηρο των

πεποιθήσεών τους. Το Κοράνι εξαντλήθηκε στα βιβλιοπωλεία, και οι ειδικοί του

διαλόγου άρχισαν να ταξιδεύουν από διάσκεψη σε διάσκεψη. Σήμερα, όμως, το μόνο

που έχει απομείνει από όλα αυτά είναι η εξής εξίσωση: πιστός ίσον γενειοφόρος,

ίσον επικίνδυνος. Μπορούμε να επιρρίψουμε την ευθύνη γι’ αυτό στους

πολιτικούς, στο γερμανικό κοινό που τρομάζει μπροστά στην ισχύ του Ισλάμ. Στην

πραγματικότητα, όμως, για τη διακοπή του διαλόγου ευθύνεται εξίσου και το

οργανωμένο Ισλάμ. Οι ισλαμικές ομοσπονδίες διαχώρισαν σαφώς τη θέση τους από

την οποιαδήποτε τρομοκρατική πράξη. Δεν φρόντισαν να καταστήσουν, ωστόσο,

σαφές το κατά πόσο στηρίζουν τη δημοκρατία και τον πλουραλισμό.