Το 1853, ο Λίβαϊ Στράους έραψε στο Σαν Φρανσίσκο το πρώτο παντελόνι για τους

χρυσοθήρες, χρησιμοποιώντας ένα εκρού ύφασμα. Τόπος παραγωγής του η γαλλική

πόλη Νιμ, στην οποία οφείλει και το δεύτερο όνομα με το οποίο έγινε γνωστό:

Ντένιμ (από τη Νιμ). Με το ύφασμα αυτό, επειδή ήταν πολύ δυνατό και φθηνό,

κατασκεύαζαν πανιά ιστιοφόρων και καλύμματα για άμαξες. Ήταν παρόμοιο με το

ύφασμα που πρωτοχρησιμοποιήθηκε στη Γένοβα (Τζένοβα στα ιταλικά) το 1567 για

τα παντελόνια των ναυτικών. Εκεί οφείλεται και η ονομασία του τζιν, με την

οποία το ρούχο κατέκτησε την υφήλιο. Ο Στράους έβαψε το παντελόνι μπλε για να

μη λερώνει εύκολα. Η οργανική αυτή βαφή, γνωστή από τον Μεσαίωνα, ήταν

δημοφιλής γιατί δεν ξέβαφε, ενώ προερχόταν από δύο φυτά που βρίσκονταν σε

αφθονία σε Ασία και Νότια Αμερική. Υπήρχε, όμως, και ένας ακόμα λόγος: Το μπλε

χρώμα αντικατέστησε το κόκκινο σε δημοτικότητα στη Δυτική Ευρώπη, στο τέλος

του 18ου αιώνα, όταν μετατράπηκε σε σύμβολο της Παναγίας και της βασιλικής

εξουσίας.