Η προσπάθεια να συνδεθεί η τρομοκρατία με την Αριστερά και την Αντίσταση είναι

τόσο παλιά όσο και η ίδια η τρομοκρατία στη μεταδικτατορική Ελλάδα.

Αλλά και αυτή τη φορά θα πέσει στο κενό. Όχι γιατί δεν υπάρχει περίπτωση

κάποιος από τους τρομοκράτες να είναι ακροαριστερός ή να πέρασε από κάποια

οργάνωση της Αριστεράς ή της Αντίστασης. Αυτό δεν είναι απίθανο.

Είναι, όμως, τόσο πιθανό όσο να είναι κάποιοι από τους τρομοκράτες δεξιοί,

ακροδεξιοί, χουντικοί, φασίστες, αξιωματικοί ή πρώην αξιωματικοί της

αστυνομίας, του στρατού ή των μυστικών υπηρεσιών ή και άνθρωποι της Εκκλησίας,

του Πανεπιστημίου, της ΔΕΗ, του ΟΤΕ, του ΙΚΑ κ.λπ. κ.λπ.

Η προσπάθεια ορισμένων κύκλων της Δεξιάς και των ΗΠΑ να συνδέσουν την

τρομοκρατία με την Αριστερά και την Αντίσταση αποβλέπει μεταξύ άλλων και στα

εξής:

* Να αμαυρώσουν την Αριστερά και το αίτημα της κοινωνικής δικαιοσύνης.

* Να εξισώσουν την Αντίσταση κατά της Δικτατορίας με την τρομοκρατία.

* Να χτυπήσουν το πνεύμα της εθνικής ανεξαρτησίας που αποκάλυψε τον ρόλο των

ΗΠΑ στη δικτατορία και στην τραγωδία της Κύπρου.

Το χειρότερο, όμως, είναι ότι υπάρχουν και ορισμένοι «αριστεροί» που συγχέουν

την τρομοκρατία με την Αριστερά, την Αντίσταση και (παλαιότερα) με την

Επανάσταση.

Ο επαρχιακός μαρξισμός – λενινισμός τους ταυτίζει τη λαϊκή βία μιας

επαναστατικής περιόδου με τη… δολοφονία! Θεωρούν τον αριστερό ή τον

αντιστασιακό κάτι μεταξύ Ρομπέν των Δασών και Αλ Καπόνε!

Η πολιτική κουλτούρα της Αριστεράς και της Αντίστασης έχει εξοβελίσει (εδώ και

έναν αιώνα) την ατομική βία και την τρομοκρατία από την πρακτική και τη

φιλοσοφία της.

Το πιο σημαντικό είναι όμως ότι οι άνθρωποι που ματώσανε πολεμώντας τη

Δικτατορία δεν είναι σχιζοφρενείς για να πυροβολούν και να βομβαρδίζουν τη

Δημοκρατία για την οποία παλέψανε – έστω κι αν δεν έχει τη δόση σοσιαλισμού

που ονειρεύονταν.

Ας σωπάσουν, λοιπόν, μέρες που είναι, τα απύλωτα στόματα.

Οι δολοφόνοι δεν έχουν πολιτική ιδεολογία.

Τελευταία Νέα