Την περασμένη εβδομάδα που πραγματοποιούσα σύντομη επίσκεψη, στην Ουάσιγκτον,
έπαθα μεγάλο σοκ όταν ανοίγοντας την «Ουάσιγκτον Ποστ» διάβασα τη στήλη ενός
καταξιωμένου δημοσιογράφου συντηρητικών απόψεων. Αυτός, λοιπόν, έγραφε ότι,
αφού η Ευρώπη δολοφόνησε κατά εκατομμύρια τους Εβραίους, κατά τη διάρκεια των
δεκαετιών του ’30 και του ’40, τώρα ασκεί «αντισημιτισμό χωρίς Εβραίους» και
παίζει έναν πολύ συγκεκριμένο ρόλο στη «δεύτερη φάση του αγώνα για «τελική
λύση στο εβραϊκό ζήτημα»».
Όταν ρώτησα επ’ αυτού του θέματος έναν συνάδελφο μου απάντησε ότι ήταν ένα
μάλλον συνηθισμένο κομμάτι και αυτά που έλεγε ψιθυρίζονταν και στο Καπιτώλιο.
Τι ακριβώς συμβαίνει, λοιπόν;
Κορυφαίος γερουσιαστής των Δημοκρατικών είπε προσφάτως σε έναν Ευρωπαίο στην
Ουάσιγκτον: «Όλοι μας εδώ ήμαστε πλέον μέλη του Λικούντ». Οπότε οποιαδήποτε
κριτική γίνεται στην πολιτική και στη φιλοσοφία του Λικούντ, καταδικάζεται
αυτομάτως ως αντισημιτική;
Δεν θα υπάρξει όμως ειρήνη στη Μέση Ανατολή χωρίς τη δημιουργία βιώσιμου
παλαιστινιακού κράτους και την ύπαρξη ενός Ισραήλ που να μπορεί να ζήσει με
ασφάλεια εντός αναγνωρισμένων συνόρων. Και δεν είναι αντισημιτικό αυτό που
λέω. Όπως δεν είναι αντισημιτισμός όταν λέω ότι θα κάνουμε ανεπανόρθωτη ζημιά
στην κοινή εκστρατεία μας κατά της τρομοκρατίας αν επιτρέψουμε να μας την
καταστρέψει το Λικούντ.
Ο Chris Patten είναι ο Ευρωπαίος επίτροπος για εξωτερικές υποθέσεις.
