Αναζήτηση
|
|
Τόσο ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Τόνι Μπλερ όσο και ο Ζακ Σιράκ, ο πρόεδρος
της Γαλλίας, επισκέφθηκαν την Ουάσιγκτον την περασμένη εβδομάδα, ύστερα από
ένα δείπνο στη βρετανική πρωθυπουργική κατοικία κύριο χαρακτηριστικό του
οποίου ήταν η νευρικότητα, οι εννέα Ευρωπαίοι ηγέτες επιχείρησαν να βρουν μια
κοινή ευρωπαϊκή στάση για τον πόλεμο στο Αφγανιστάν. Σε αυτό το δείπνο, οι
εννέα ηγέτες έθεσαν τρεις άμεσες προτεραιότητες: στον πόλεμο εναντίον της
τρομοκρατίας να δοθεί έμφαση στο πολιτικό στοιχείο και όχι στο στρατιωτικό, να
γίνουν ενέργειες ώστε να αντιμετωπισθούν οι ανθρωπιστικές συνέπειες των
βομβαρδισμών του Αφγανιστάν, και να αρχίσουν νέες διαπραγματεύσεις μεταξύ
Ισραηλινών και Παλαιστινίων. Αυτά τα θέματα όμως δεν φαίνεται να είναι της
αμέσου προτεραιότητας για την Ουάσιγκτον. Και μπορεί ο Χαβιέ Σολάνα, ύπατος
εκπρόσωπος για την εξωτερική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να τόνισε μετά το
πέρας του επίμαχου δείπνου, ότι ήταν «πολύ χρήσιμο», όμως το αποτέλεσμα της
συνάντησης αυτής δεν ήταν άλλο από το να επιδείξει την ανικανότητα της
Ευρωπαϊκής Ένωσης να καταλήξει παρά τις καλές προθέσεις σε κάποιο σχέδιο
κοινής δράσης. Την περασμένη Τρίτη, στην Ουάσιγκτον, κατά τη διάρκεια μιας
κοινής συνέντευξης Τύπου με τον Γάλλο πρόεδρο Ζακ Σιράκ, ο Αμερικανός πρόεδρος
Τζορτζ Μπους προειδοποίησε ότι οι καλές προθέσεις των χωρών-μελών της
συμμαχίας για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, δεν αρκούν. Είπε ότι είναι
πάρα πολύ σημαντικό «για τις χώρες να γνωρίζουν ότι θα θεωρηθούν υπόλογες για
αδράνεια. Είτε είστε μαζί μας είτε είστε εναντίον μας στη μάχη αυτή κατά της
τρομοκρατίας». Ο κ. Σιράκ παρενέβη για να υπενθυμίσει ότι ήταν μια απόφαση του
Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών η οποία υποχρέωσε «όλες τις
χώρες να ενώσουν τις δυνάμεις τους στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας… σύμφωνα
με τις δυνατότητες της καθεμιάς». Προσέθεσε επίσης, ότι ήταν το Συμβούλιο
Ασφαλείας που έδωσε διεθνή «νομιμότητα» στην αμερικανική απάντηση στις
τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Αυτό που ο κ. Σιράκ προσπαθούσε
να υπογραμμίσει ήταν ότι ο κόσμος δεν αποδέχεται αυτομάτως την ιδέα πως η
Αμερική μονομερώς θα λαμβάνει αποφάσεις και θα απευθύνει εντολές αναφορικά με
την ειρήνη και τον πόλεμο. Η Ευρώπη βρίσκεται λοιπόν, για μιαν ακόμη φορά, σε
μια κατάσταση κατά την οποία, ενώ συμφωνεί με τους βασικούς στόχους της
Ουάσιγκτον, νιώθει δυσφορία για πολλές ενέργειες των ΗΠΑ.
